Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Η οξεία πυώδης οστεομυελίτιδα των γνάθων είναι μια πυογόνος λοίμωξη που προσβάλλει το σύνολο των ανατομικών στοιχείων που συνιστούν το κόκαλο των γνάθων. Αίτιο της είναι διάφορα μικρόβια που -συνήθως- διαμέσου της ρίζας κάποιου δοντιού εισέρχονται στο κόκαλο και το μολύνουν.

Παθογένεια

Το συνηθέστερο μικρόβιο που προκαλεί την οξεία οστεομυελίτιδα είναι ο σταφυλόκοκκος, και πιο σπάνια ο πνευμονιόκοκκος και η σαλμονέλλα του τύφου. Τα μικρόβια αφού διέλθουν διαμέσου της ρίζας ενός δοντιού μολύνουν κατ’ αρχήν την περιοχή γύρω από το άκρο της ρίζας μέσα στο κόκαλο και στην συνέχεια προχωρούν πιο βαθιά μέσα στο οστό προκαλώντας αποστήματα γεμάτα πύον που έχουν και σαν συνέπεια τμήματα του οστού να νεκρώνονται. Πιο σπάνια τα μικρόβια μπορεί να διεισδύσουν μέσα στο κόκαλο από μια προϋπάρχουσα κύστη που επιμολύνθηκε, από ένα κάταγμα κ.α. Μεγάλο ρόλο για την εμφάνιση της νόσου παίζει η κατάσταση της άμυνας του οργανισμού. Ετσι νοσήματα ή καταστάσεις που μειώνουν την άμυνα του οργανισμού όπως ο διαβήτης, γενικές λοιμώξεις του οργανισμού, ο υποσιτισμός, προδιαθέτουν για την εμφάνιση της νόσου. Επίσης καταστάσεις που περιορίζουν την αιμάτωση του οστού όπως η ακτινοβόληση της περιοχής για την αντιμετώπιση καρκίνου.

Κλινική εικόνα

Ανάλογα με τον χώρο μέσα στο κόκαλο που προκαλείται η λοίμωξη είναι και τα κλινικά συμπτώματα. Ετσι όταν προσβάλλεται το κεντρικό μέρος του κόκαλου έχουμε την ενδομυελική οστεομυελίτιδα. Είναι η πιο συχνή μορφή της νόσου και προσβάλλει συνήθως την κάτω γνάθο. Χαρακτηρίζεται από πόνο, πρήξιμο που είναι σκληρό στην αφή και μούδιασμα όπως αυτό που προκαλεί η ένεση που μας κάνει ο οδοντίατρος στη πλευρά του προσώπου που υπάρχει το πρόβλημα. Αυτό το μούδιασμα οφείλεται στην προσβολή του νεύρου (κάτω φατνιακό) που νευρώνει την κάτω γνάθο από την μόλυνση. Δημιουργούνται επίσης διάφορα αποστήματα με πύον μέσα στο κόκαλο. Το πύον σιγά-σιγά ανοίγει δίοδο προς την επιφάνεια του κόκαλου -συρίγγιο-, το τρυπά και αρχίζει να εξέρχεται μέσα στο στόμα. Τέτοια συρίγγια δημιουργούνται αρκετά. Τα δόντια κουνιούνται, νεκρώνονται και πολλές φορές πέφτουν μαζί με τμήματα νεκρωμένου οστού. Η μάσηση γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Τέλος παρατηρείται υψηλός πυρετός και ρίγη. Όταν προσβληθεί το εξωτερικό μέρος του οστού τότε έχουμε την υποπεριοστική οστεομυελίτιδα. Σ’ αυτή ο πόνος είναι πολύ πιο δυνατός και είναι το κυριότερο σύμπτωμα. Έχουμε και εδώ με την εξέλιξη της νόσου εμφάνιση συριγγίων οπότε και ο πόνος μειώνεται. ο πυρετός δεν είναι πολύ υψηλός και κατά διαστήματα υποχωρεί εντελώς. Υπάρχει επίσης δυσκολία στην κατάποση και καμιά φορά μούδιασμα του χείλους λόγω προσβολής του νεύρου.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με βάση την κλινική εικόνα και τις ακτινογραφίες που θα ληφθούν από την περιοχή στις οποίες εμφανίζονται χαρακτηριστικά της νόσου ευρήματα.

Αντιμετώπιση

Όταν ένα δόντι είναι υπαίτιο για την εμφάνιση της νόσου τότε η εξαγωγή του είναι επιβεβλημένη. Δίδεται ισχυρή αντιβίωση τουλάχιστον για δύο εβδομάδες και εφόσον υπάρχουν απονεκρωμένα τμήματα οστού αφαιρούνται χειρουργικά και η γύρω περιοχή καθαρίζεται.

Διαβάστε επίσης

• Οξεία χολοκυστίτιδα
• Οξεία παγκρεατίτιδα
• Οξεία πυώδης ρινίτιδα
• Οξεία μέση ωτίτιδα
• ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ ΟΞΕΙΑ