Ειδικές φλεγμονές της μύτης

Αποτελούν σπάνιες πλέον μορφές ρινίτιδας που εμφανίζονται κατά την διαδρομή ειδικών λοιμώξεων.

Διφθεριτική ρινίτιδα

Οφείλεται στο βακτηρίδιο της διφθερίτιδας και μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Εκδηλώνεται με πυρετό-κακουχία (λείπουν στη χρόνια), επιστάξεις και πυώδη ρινόρροια. Η ρινοσκόπηση αποκαλύπτει χαρακτηριστικές ψευδομεμβράνες και η διάγνωση επιβεβαιώνεται με την καλλιέργεια του πύου, όπου ανευρίσκεται το υπεύθυνο βακτηρίδιο. Η θεραπεία περιλαμβάνει χορήγηση αντιδιφθεριτικού ορού και πενικιλίνης.

Συφιλιδική ρινίτιδα

Αποτελεί εκδήλωση της συγγενούς ή επίκτητης σύφιλης. Η συγγενής μορφή υπάρχει κατά τη γέννηση ως ρινίτιδα με απόφραξη και πυοαιματηρή έκκριση. Στην επίκτητη ακολουθεί τα στάδια της νόσου με την εμφάνιση του συφιλιδικού έλκους στον πρόδομο της μύτης κατά το πρώτο στάδιο, ρινίτιδα στο δεύτερο και σχηματισμό κοκκιώματος του διαφράγματος στο τρίτο. Τα δύο πρώτα στάδια είναι δυνατό να μη γίνουν αντιληπτά. Η διάγνωση και η αντιμετώπιση είναι της γενικότερης σύφιλης. Αν η νόσος αφεθεί χωρίς θεραπεία οι βλάβες της μύτης είναι καταστροφικές.

Φυματίωση της μύτης

Εκδηλώνεται με τον σχηματισμό βλάβης στο διάφραγμα (φυμάτωμα), η οποία μπορεί να εξελκωθεί προκαλώντας διάτρηση του διαφράγματος. Η διάγνωση τίθεται με βιοψία της βλάβης και η θεραπεία είναι αντιφυματική.

Ο λύκος της μύτης αποτελεί χρόνια μορφή φυματίωσης της μύτης.

Λέπρα της μύτης

Η προσβολή της μύτης από το βακτηρίδιο της λέπρας προκαλεί αρχικά συμπτωματολογία ρινίτιδας με χαρακτηριστικά λεπρικά σημεία κατά την ρινοσκόπηση στα οποία στηρίζεται η διάγνωση (επιβεβαιώνεται με μικροβιολογική εξέταση). Σε προχωρημένα στάδια παραμορφώνεται η μύτη. Η θεραπεία συνίσταται σε χορήγηση ειδικών για τη λέπρα φαρμάκων σε συνδυασμό με την τοπική περιποίηση της μύτης.

Ρινοσκλήρωμα

Είναι σκληρή ανώδυνη διήθηση του βλεννογόνου της πρόσθιας μοίρας της ρινικής κοιλότητας, που βαθμιαία επεκτείνεται στα ρουθούνια και το άνω χείλος με αποτέλεσμα την παραμόρφωση της εξωτερικής μύτης. Η νόσος είναι συχνή στην Ανατολική Ευρώπη και αποδίδεται στο βακτηρίδιο του Frish. Η διάγνωση είναι προφανής. Θεραπευτικά χορηγούνται αντιβιοτικά και σουλφοναμίδες.

Κακόηθες κοκκίωμα – νόσος του Wegener

Είναι 2 μορφές της ίδιας νόσου: το κοκκίωμα προσβάλει τη μύτη, τους παραρρίνιους κόλπους και τον ρινοφάρυγγα με σχηματισμό κοκκιωματώδους ιστού που γρήγορα εξελκώνεται και καταστρέφει τη γύρω περιοχή. Η κοκκιωμάτωση Wegener επεκτείνεται βραδύτερα στο λάρυγγα, την τραχεία και τους πνεύμονες. Συνυπάρχει πυρετός , αναιμία κ.α. Είναι νόσος θανατηφόρα. Η αιτία είναι άγνωστη. Θεραπευτική προσπάθεια γίνεται με κορτιζόνη, αντιβιοτικά και ακτινοθεραπεία.

Διαβάστε επίσης

Ελένη Περάκη

Ωτορινολαρυγγολόγος (ΩΡΛ) – Χειρουργός κεφαλής και τραχήλου ενηλίκων και παίδων

peraki-orl.gr