Παραοικονομία στην υγεία

Έτσι, ο ασθενής καταφεύγει ή στην λύση του ιδιωτικού τομέα ή ακόμη συχνότερα στην λύση της πρόσθετης κρυφής αμοιβής, το λεγόμενο φακελάκι.

Πρόσφατα ολοκληρώθηκε στην Αθήνα το 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο Management Υπηρεσιών Υγείας. Διοργανώθηκε από την EEMYY – Ελληνική Εταιρεία Management Υπηρεσιών Υγείας υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας. Από τις εργασίες του ακολουθεί η εισήγηση “Παραοικονομία στην Υγεία: Τάσεις ανά τον κόσμο & προοπτικές για το ελληνικό σύστημα υγείας”, συμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου.

Εισηγητές

  1. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΝΤΩΝΟΓΛΟΥ, Μ.Β.Α., MSc. Οικονομολόγος της Υγείας
  2. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ, MSc. Κράτος & Δημόσια Πολιτική, τ. Πρόεδρος Δ.Σ. Κ.Ε.Κ.Υ.Κ.Α.ΜΕΑ. Κυκλάδων
  3. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΟΖΙΚΗΣ, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Πειραιώς

Βασικά σημεία

Ο ασθενής κατά την είσοδο του στο νοσοκομείο, αντιμετωπίζει συνωστισμό, λίστες, διαπληκτισμούς,οπότε διακατέχεται από ανασφάλεια, αγωνία και άγχος. Σταδιακά ενδυναμώνεται η επιθυμία του να παρακάμψει την γραφειοκρατία και να παρακάμψει τις λίστες αναμονής του δημοσίου συστήματος υγείας, αλλά και σε συνδυασμό με την έκβαση της θεραπεία από τον μη – επαρκώς ικανοποιημένο επώνυμο, ιατρό τον υποχρεώνει να υπακούσει στις απαιτήσεις των παρόχων υπηρεσιών υγείας. Έτσι, καταφεύγει ή στην λύση του ιδιωτικού τομέα ή ακόμη συχνότερα στην λύση της πρόσθετης κρυφής αμοιβής (μη καταγραφόμενη και μη φορολογούμενη), το λεγόμενο φακελάκι.

Τόσο ο προσδιορισμός της παραοικονομίας στην υγεία όσο και η μέτρηση της είναι μέχρι τώρα δυσχερείς. Γεγονός που δυσκολεύει διεθνείς οργανισμούς στην επιβολή μέτρων αντιμετώπισης που προβαίνουν απλά και μόνο σε γενικές συστάσεις στα κράτη – μέλη τους.

ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΝΟΜΙΑ (underground economy): Η έννοια της οικονομικής δραστηριότητας η οποία δεν καταγράφεται, είτε για τον λόγο ότι την αποκρύπτουν αυτή που την διεξάγουν, είτε για τον λόγο ότι οι στατιστικές υπηρεσίες δεν διαθέτουν την κατάλληλη προς αυτό οργάνωση, έχει επικρατήσει στη χώρα μας.

Οι άμεσες πληρωμές από τους πολίτες αντιστοιχούν στο 37,9%. Ως εκ τούτου αμφισβητείται ο δημόσιος χαρακτήρας του συστήματος υγείας. Η χρηματοδότηση του συστήματος, από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι μόλις στο 29,1% του συνόλου των δαπανών υγείας και από την κοινωνική ασφάλιση το 31,2%. Το οξύτατο πρόβλημα της υψηλής ιδιωτικής δαπάνης ενισχύεται και από την επίπτωση του φορολογικού συστήματος στην Ελλάδα είναι αντίστροφα προοδευτική λόγω της εκτεταμένης φοροδιαφυγής αλλά και από τον μεγάλο όγκο παραοικονομίας. Έτσι, αποτυγχάνει η δικαιοσύνη στη χρηματοδότηση του συστήματος υγείας και οι δαπάνες υγείας επιβαρύνουν υπέρμετρα τα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα (ΙΝ.Ε./Γ.Σ.Ε.Ε. – ΑΔΕΔΥ, 2012: 384).

Προτάσεις

  1. Αύξηση των δαπανών για την υγεία και των αμοιβών του υγειονομικού προσωπικού.
  2. Ενίσχυση της διαφάνειας & της ευθύνης, μέσω της αυστηροποίησης της νομοθεσίας & ειδικά των πειθαρχικών ποινών.
  3. Ενίσχυση των μηχανισμών Εσωτερικού Ελέγχου όπως προβλέπει και το αρ. 25 του Ν. 4025/2011 (2.11.2011, τ. Α’) αλλά και θεσμών όπως η Οικονομική Αστυνομία.
  4. Ισχυροποίηση του συστήματος ηλεκτρονικών πληρωμών.
  5. Συνεργασία & με άλλα Υπουργεία όπως το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με πλήρη εφαρμογή τόσο του Εθνικού Σχεδίου Αντιμετώπισης της Διαφθοράς ‘ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ’ όσο και του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Υ.Δ.Δ.Α.Δ., Έκθεση Πεπραγμένων 2012 – 2013).
  6. Ενίσχυση της συνεργασίας με ευρωπαϊκούς & διεθνείς οργανισμούς [π.χ. το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Καταπολέμησης της Απάτης & της Διαφθοράς στην υγεία .(13 κράτη – μέλη), η Διεθνής Διαφάνεια, ο Ο.Η.Ε., η Διεθνής Ακαδημία κατά της Διαφθοράς κλπ.).
  7. Ισχυροποίηση της συνεργασίας με τα αρμόδια Υπουργεία των υπολοίπων κρατών – μελών της Ε.Ε.

Ολόκληρη η σχετική παρουσίαση είναι διαθέσιμη εδώ.

Διαβάστε επίσης