Ποιά στοιχεία χαρακτηρίζουν τα μοναχοπαίδια ως προς τον χαρακτήρα τους;

Τα χαρακτηριστικά που έχουν τα μοναχοπαίδια είναι η υπευθυνότητα, η σοβαρότητα, η ευαισθησία, η τελειομανία, καθώς και ηγετικά χαρακτηριστικά. Αναπτύσσουν τις γλωσσικές ικανότητες τους, γρηγορότερα και έχουν μία συναισθηματική ωριμότητα μεγαλύτερη της ηλικίας τους.

Η σειρά της γέννησης από μόνη της, όμως, δεν μπορεί να μας πει τίποτε, αν δεν εξετάσουμε και το περιβάλλον που μεγαλώνει το παιδί. Για παράδειγμα, μέσα σε μία οικογένεια με ένα μόνο παιδί, που έχει ως βάση τα άκαμπτα όρια, οι ηγετικές ικανότητες μπορεί να μετατραπούν σε αυταρχισμό.

Αντίθετα σε μια οικογένεια που παρέχει ισόποσα όρια και αγάπη, η τελειομανία μπορεί να μετατραπεί προς όφελος του παιδιού, σε αποδοχή για τον εαυτό του.

Η σειρά γέννησης και το περιβάλλον είναι αυτές που θα διαμορφώσουν το χαρακτήρα του παιδιού.

Γιατί, έως πριν λίγα χρόνια, το μοναχοπαίδι έφερε “στίγμα”; Τι έχει αλλάξει σήμερα ώστε να θεωρείται “φυσιολογικό”;

Το στίγμα αφορά τις πεποιθήσεις και τις στάσεις μας απέναντι στα γεγονότα. Οι άνθρωποι παλαιότερα, αλλά συχνά ακόμα και σήμερα, πίστευαν ότι το να έχει μια οικογένεια ένα μόνο παιδί δεν είναι “φυσιολογικό”.

Μία εξήγηση είναι η ακόλουθη: Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να “στιγματίζουμε” οτιδήποτε νοιώθουμε ότι απειλεί την επιβίωση του είδους μας. Με τη λογική αυτή, το “ένα μόνο παιδί”, αυτόματα δημιουργεί προβληματισμούς για το “γενικό καλό” της εξέλιξης μας.

“Ένα ίσον κανένα”, όπως λέει και ο λαός μας.

Η νοοτροπία αυτή αλλάζει αναγκαστικά, αφού οι αριθμοί δείχνουν ότι, όλο και περισσότερες οικογένειες επιλέγουν να κάνουν ένα μόνο παιδί.

Οικονομικοί, συναισθηματικοί, βιολογικοί, κοινωνικοί λόγοι ή ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω συνθέτουν μια απάντηση για τους λόγους αυτής της επιλογής.

Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να προσέξει ο γονιός ενός παιδιού και όχι απαραίτητα ο γονιός δύο ή περισσότερων παιδιών;

Όχι δεν υπάρχουν. Αυτό που πρέπει να προσέξει ένας γονέας που έχει ένα παιδί είναι ακριβώς το ίδιο που θα πρέπει να προσέξει και ένα γονέας με περισσότερα.

Μεγαλώνω ένα παιδί (ή περισσότερα) σημαίνει διαπαιδαγωγώ, σημαίνει διασκεδάζω, σημαίνει να “είμαι εκεί”, σημαίνει φροντίζω, σημαίνω αγαπώ, σημαίνει ακούω και αφουγκράζομαι.

Σημαίνει τηρώ τις ισορροπίες ανάμεσα στα όρια και στην αγάπη. Σημαίνει να είμαι ανοιχτός να μάθω από το παιδί μου. Σημαίνει να είμαι ανοιχτός να παραδεχθώ ότι δεν έχω όλες τις απαντήσεις.

Είναι σωστά και επαρκώς ενημερωμένοι οι γονείς σχετικά με την ανατροφή ενός μόνο παιδιού; Υπάρχουν ιδιαιτερότητες ως προς την ανατροφή του;

Η επαρκής και σωστή ενημέρωση για την ανατροφή του παιδιού ή των παιδιών είναι ένα μεγάλο θέμα. Ζούμε σε μία κοινωνία με πληθώρα πληροφοριών.

Το ζήτημα είναι το πώς επιλέγω να πληροφορηθώ, από ποιες πηγές, πόσο συχνά, για ποια θέματα και με ποιό κίνητρο.

Οι ιδιαιτερότητες που προκύπτουν ως προς την ανατροφή του παιδιού, προκύπτουν από την ιδιαιτερότητα της οικογένειας (του ζευγαριού) που προϋπάρχει πριν τη γέννηση του παιδιού.

Έχουν τα παιδιά που μεγάλωσαν μόνα κοινά χαρακτηριστικά ως ενήλικες;

Πάλι ατομικά μπορεί να απαντηθεί αυτή η ερώτηση όπου, η απάντηση της, εξαρτάται από το περιβάλλον που μεγάλωσε το παιδί, τον τρόπο διαπαιδαγώγησης του και τις κοινωνικές συνθήκες.

Σε τι υστερούν και σε τι υπερτερούν τα μοναχοπαίδια;

Καλό είναι να θυμόμαστε, πως ότι είναι ελάττωμα μπορεί να γίνει προτέρημα και το αντίθετο. Με αυτή τη λογική οι έρευνες δείχνουν ότι τα μοναχοπαίδια:

• Έχουν υψηλότερη αυτοεκτίμηση
• Έχουν κοντινότερη σχέση με τους γονείς τους
• Ποιοτικότερη εκπαίδευση (για οικονομικούς λόγους) άρα και υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας στη δουλειά τους
• Είναι πιο επιλεκτικά στις παρέες τους αφού έχουν μάθει να μην κάνουν συμβιβασμούς λόγω της μοναξιάς.

Το πώς θα διαχειριστούμε όμως τα παραπάνω χαρακτηριστικά, είναι αυτό που στο τέλος θα καθορίσει τι είναι ή τι δεν είναι προς όφελος του παιδιού.

Υπάρχει ιδανικός αριθμός παιδιών που συνιστάται να κάνει μια οικογένεια;

Όχι, η ιδανική οικογένεια δεν είναι θέμα αριθμών. Είναι θέμα ποιότητας της σχέσης που αναπτύσσει ο καθένας με τον εαυτό του, το σύντροφό του και τέλος με το παιδί ή τα παιδιά του.

Είναι δυσκολότερο να θέσει ο γονιός όρια σε ένα παιδί απ’ ό,τι σε περισσότερα;

Αν ένας γονέας δυσκολεύεται να θέσει όρια, αυτό θα συμβεί είτε υπάρχει ένα παιδί είτε περισσότερα.

Ποια είναι τα συχνότερα λάθη που κάνουν οι γονείς που έχουν ένα παιδί;

Αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί μόνο ατομικά στον κάθε ενδιαφερόμενο γονέα. Τα “λάθη”, που κάνουν οι γονείς μπορεί να τα κάνουν είτε έχουν ένα παιδί είτε περισσότερα.

Πολύ γενικά αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι, υπάρχει μια κατηγορία γονέων που πιστεύει ό,τι το παιδί τους, αφού είναι μοναχοπαίδι θα πρέπει να μην “κακομάθει”. Αυτοί οι γονείς μπορεί να μετριάζουν –κατά πολύ – τις εκδηλώσεις τρυφερότητας, στοργής ή ακόμα και υλικών αγαθών για να “προστατέψουν” το παιδί. Σε αυτούς τους γονείς θα έλεγα να προσθέσουν αγκαλιές, χάδια, παιχνίδι και χρόνο με τα παιδιά.

Από την άλλη υπάρχει η κατηγορία των γονιών που λέει: “Ένα το έχω… ας του δώσω τα πάντα…” Σε αυτούς θα συνιστούσα να προσθέσουν όρια, εξωσχολικές δραστηριότητες, και το παιδί να περνά περισσότερο χρόνο με φίλους ή και άλλους συγγενείς.

Το θέμα είναι να έρθει η ζυγαριά σε ισορροπία. Και αυτό είναι μια μορφή τέχνης που απαιτείται να μαθαίνουμε εμείς οι άνθρωποι συνέχεια στη ζωή μας.

Διαβάστε επίσης

• Παιδική παχυσαρκία: αυξάνει επικίνδυνα
• Τι είναι η σκολίωση; Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
• Παιδιά με γερά δόντια!
• Ποιοι είναι οι τύποι σκολίωσης και ποια η θεραπεία τους
• Κρεατάκια και παιδί: Τι χρειάζεται να γνωρίζουν οι γονείς