Γενικά

Από τις πιο συχνές σεξουαλικά μεταδιδόμενες βακτηριακές λοιμώξεις, τόσο στον άνδρα όσο και στην γυναίκα είναι τα χλαμύδια (C. trachomatis), τα οποία είναι ενδοκυτταρικά παράσιτα. Σε έρευνες έχει υπολογιστεί ότι το ποσοστό των θετικών καλλιεργειών από τον τράχηλο της μήτρας είναι 2-13%. Σημειώνεται ότι η εγκατάσταση των χλαμυδίων στον τράχηλο είναι ασυμπτωματική και τα παιδιά που γεννώνται προσβάλλονται από την λοίμωξη σε ποσοστό 50%.

Κλινική εικόνα

Οι λοιμώξεις από χλαμύδια στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ασυμπτωματικές, γι’αυτό είναι αναγκαίο ο συχνός έλεγχος για ανίχνευση της νόσου. Από μαιευτική άποψη, το πιο ενδιαφέρον είναι το χλαμύδιο του τραχώματος, το οποίο μπορεί να προκαλέσει τράχωμα, σαλπιγγίτιδα, τραχηλίτιδα, ουρηθρίτιδα κτλ. Κατά την κύηση, η κλινική εκδήλωση της τραχωμάτωσης του κόλπου και του τραχήλου της μήτρας είναι η κολπική υπερέκκριση. Η τραχωματική τραχηλίτιδα χαρακτηρίζεται από μικροκυστικές αλλοιώσεις και οζίδια.

Επιπλοκές

Η λοίμωξη από χλαμύδια στο γεννητικό σύστημα της γυναίκας, αν δεν θεραπευτεί έγκαιρα, είναι δυνατό να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές όπως η σαλπιγγίτιδα, η στείρωση και φλεγμονές της πυέλου.

Συγγενής προσβολή του εμβρύου

Η προσβολή του εμβρύου από το χλαμύδιο του τραχώματος γίνεται κατά τον τοκετό, η οποία έχει κύρια εκδήλωση την επιπεφυκίτιδα. Η εκδήλωση της επιπεφυκίτιδα των νεογνών γίνεται 7 με 17 ημέρες μετά τον τοκετό και συνήθως είναι πιο ελαφρά από την γονοκοκκική. Επίσης, το χλαμύδιο του τραχώματος προκαλεί πνευμονία σε μεγάλο ποσοστό και έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της περιγεννητικής νοσηρότητας. Σε πρόσφατες έρευνες βρέθηκε ότι το χλαμύδιο του τραχώματος αποτελεί την δεύτερη αιτία της περιγεννητικής νοσηρότητας. Ακόμη, σε προσβολή από χλαμύδια μπορεί να αναπτυχθεί μικροβιαιμία, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την πρόκληση αποβολών και ενδομητρίων θανάτων.

Διάγνωση

Η διάγνωση της τραχωμάτωσης βασίζεται στην απομόνωση του παρασίτου με ειδικές καλλιέργειες και σε ορολογικές αντιδράσεις, οι οποίες όμως δεν ειναι ειδικές για τα χλαμύδια. Επίσης, στη διάγνωση βοηθούν, η κυτταρολογική και ιστολογική εξέταση που γίνεται σε υλικό από τις βλάβες και με τη χρώση Giemsa, η οποία δείχνει την ύπαρξη των ενδοκυτταρικών εγκλείστων. Ακόμη μπορεί να χρησιμοποιηθούν η ανοσοενζυμική μέθοδος, η μέθοδος του ανοσοφθορισμού και η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης που χαρακτηρίζεται από μεγάλη ευαισθησία και ειδικότητα για λοίμωξη από C.trachomatis στο ουροποιητικό σύστημα των ανδρών και των γυναικών.

Θεραπεία

Η θεραπευτική αντιμετώπιση γίνεται με την χορήγηση τετρακυκλινών και ερυθρομυκίνης, η οποία είναι αποτελεσματική. Η θεραπεία της τραχωμάτωσης γίνεται με την χορήγηση ερυθρομυκίνης για 21 ημέρες και της τραχωματικήςεπιπεφυκίτιδας του νεογέννητου γίνεται με την τοπική εφαρμογή αλοιφής χλωροτετρακυκλίνης.

Διαβάστε επίσης

• Πώς διακρίνουμε μια ιογενή λοίμωξη από μια μικροβιακή
• Τερηδόνα και ουλίτιδα της κύησης
• Σε τι διαφέρει η μόλυνση από τη λοίμωξη
• Σακχαρώδης διαβήτης κύησης: η σωστή παρακολούθηση πρέπει να ξεκινά από νωρίς
• Πόσο αξιόπιστα είναι τα test εγκυμοσύνης