Γενικά

Αποτελεί την πιο συχνή κακοήθη νεοπλασία του σκελετού, αν και ουσιαστικά είναι νεοπλασία του αιμοποιητικού συστήματος διότι προέρχεται από τα πλασματοκύτταρα του μυελού των οστών. Τα συμπτώματα οφείλονται στην αντικατάσταση του ερυθρού μυελού με νεοπλασματικό ιστό και στην παραγωγή παθολογικών πρωτεϊνών.

Προσβάλλει συχνότερα άνδρες 40 – 60 ετών και εντοπίζεται συχνότερα στη σπονδυλική στήλη, το κρανίο, τις πλευρές, τη λεκάνη αλλά και στα μακρά οστά.

Κλινική εικόνα

Πόνος, προοδευτικά εντονότερος, απώλεια βάρους, παθολογικά κατάγματα, τοπική ευαισθησία στην εντόπιση της βλάβης.

Ο πόνος στη σπονδυλική στήλη μπορεί να υποδύεται δισκοπάθεια και να συνοδεύεται από νευρολογικές διαταραχές.

Διάγνωση

Ακτινολογικά έχουμε πολλαπλές αραιωτικές εστίες στα προσβληθέντα οστά και οστεοπόρωση.
Εργαστηριακά έχουμε μεγάλη αύξηση της ταχύτητας καθίζησης (>100 χιλ /πρώτη ώρα), αύξηση των μυελοκυττάρων στην στερνική παρακέντηση, αύξηση της γ – σφαιρίνης, αναιμία, αύξηση του ασβεστίου και ίσως του φωσφόρου του αίματος και εμφάνιση της πρωτεΐνης Bence – Jones στα ούρα.

Θεραπεία

Η ακτινοβολία σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία δίνει τα πιο καλά αποτελέσματα. Η χειρουργική θεραπεία χρησιμοποιείται για αποσυμπίεση σε περίπτωση πιεστικών φαινομένων απ ‘ το νωτιαίο μυελό ή για την αντιμετώπιση παθολογικών καταγμάτων στα μακρά οστά.

Η πρόγνωση είναι καλύτερη από άλλους κακοήθεις όγκους.