Γενικά

Είναι το συχνότερο κακόηθες πρωτοπαθές νεόπλασμα των οστών. Προσβάλλει άτομα ηλικίας 10-30 χρονών και συχνότερα άνδρες. Εντοπίζεται συνηθέστερα στα μακρά αυλοειδή οστά και κυρίως στο κάτω άκρο του μηριαίου, το άνω άκρο της κνήμης και του βραχίονα.

Κλινική εικόνα

Ο ασθενής παραπονείται για πόνο ο οποίος συνεχώς αυξάνει σε ένταση αναφέρει διόγκωση σκληρή και επώδυνη, η οποία αυξάνει σταδιακά και συχνά συνοδεύεται από επίφλεβο. Υπάρχουν και γενικά συμπτώματα όπως ανορεξία, απώλεια βάρους και πυρετική κίνηση.

Διάγνωση

Εργαστηριακά διαπιστώνεται αναιμία, αύξηση της ταχύτητας καθίζησης ερυθρών και αύξηση της αλκαλικής φωσφατάσης.

Η ακτινολογική εικόνα ποικίλλει ανάλογα του είδους του σαρκώματος.

Οι μεταστάσεις γίνονται πρώιμα, κυρίως με τη φλεβική κυκλοφορία, στους πνεύμονες και πιο σπάνια στους γειτονικούς λεμφαδένες.

Η βιοψία είναι απαραίτητη προ της εφαρμογής οποιασδήποτε θεραπείας.

Θεραπεία

Η θεραπεία του οστεοσαρκώματος συνίσταται βασικά σε χειρουργική αφαίρεση του όγκου με ακρωτηριασμό του μέλους κεντρικότερα της βλάβης. Επίσης γίνεται τοπική ακτινοβολία σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.
Η πρόγνωση παραμένει γενικά κακή και αυτό οφείλεται στις πνευμονικές μεταστάσεις που επισυμβαίνουν πολύ νωρίς.