Γενικά

Αποτελεί σοβαρή κάκωση που συμβαίνει συνήθως σε τροχαία ατυχήματα ή σε πτώσεις από ύψος. Το τραυματικό εξάρθρημα του ισχίου διακρίνεται σε οπίσθιο, πρόσθιο και κεντρικό που συνοδεύεται πάντα από κάταγμα του πυθμένα της κοτύλης(ενδοκοτυλικό).

Διάγνωση

Η διάγνωση του εξαρθρήματος του ισχίου δεν είναι συνήθως δύσκολη αν η κλινική και ακτινολογική εξέταση είναι πλήρης.

Εξαίρεση αποτελούν οι περιπτώσεις που το εξάρθρημα συνοδεύεται από κάταγμα της διάφυσης του μηριαίου οπότε μπορεί να καλυφθεί η τυπική κλινική εικόνα του εξαρθρήματος. Το οπίσθιο εξάρθρημα του ισχίου είναι το πιο συχνό. Το σκέλος βρίσκεται σε προσαγωγή, σε έσω στροφή, κάμψη και είναι βραχύτερο. Οι κινήσεις της άρθρωσης είναι επώδυνες και φυσικά ο τραυματίας δεν μπορεί να περπατήσει. Πάντα ελέγχεται η λειτουργία του ισχιακού νεύρου που παρουσιάζει παράλυση σε 10% των περιπτώσεων.

Θεραπεία

Σε όλες τις περιπτώσεις εκείνο που προέχει είναι η ταχεία ανάταξη του εξαρθρήματος με γενική αναισθησία. Κάθε καθυστέρηση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και κυρίως αυξάνει τον κίνδυνο ισχαιμικής νεκρώσεως της μηριαίας κεφαλής που αποτελεί μια από τις σοβαρότερες επιπλοκές.

Μετά την ανάταξη, η μετέπειτα αγωγή εξαρτάται από την ύπαρξη ή μη κατάγματος του οπισθίου χείλους της κοτύλης.

Στα αμιγή εξαρθρήματα εφαρμόζεται δερματική ή σκελετική έλξη για 3 εβδομάδες, στη συνέχεια ακολουθεί έγερση με πατερίτσες για 4 – 6 εβδομάδες και πλήρης στήριξη στους δυο μήνες.

Επί υπάρξεως κατάγματος του χείλους της κοτύλης, χρειάζεται να γίνει χειρουργική επέμβαση. Μετά το χειρουργείο, τα διαστήματα της έλξης και της έγερσης με πατερίτσες διπλασιάζονται δηλαδή 6 εβδομάδες εφαρμογή έλξης και μερική φόρτιση έως 4 μήνες μετεγχειρητικά. Στο πρόσθιο εξάρθρημα το σκέλος βρίσκεται σε θέση κάμψης, απαγωγής, εξωτερικής στροφής και φαίνεται μακρύτερο.

Η παρεκτοπισμένη κεφαλή είναι δυνατό να πιέσει τα μηριαία αγγεία και να θέσει σε κίνδυνο την κυκλοφορία του σκέλους. Η θεραπεία και η διάρκεια της ακινητοποίησης είναι ίδια με το οπίσθιο εξάρθρημα.
Στο κεντρικό κάταγμα – εξάρθρημα του ισχίου, ο πυθμένας της κοτύλης σπάει και η κεφαλή του μηριαίου παρεκτοπίζεται κεντρικά. Τις περισσότερες φορές αντιμετωπίζεται συντηρητικά με σκελετική έλξη με σκοπό να αναταχθεί η κοτύλη και να αποκατασταθεί κατά το δυνατό λεία αρθρική επιφάνεια.
Σε περίπτωση που η κοτύλη διαχωρίζεται σε δύο τμήματα μπορεί να γίνει χειρουργική ανάταξη και οστεοσύνθεση, εφόσον ο γιατρός διαθέτει ανάλογη εμπειρία.
Ανεξάρτητα από την θεραπεία, τα αποτελέσματα δεν είναι ικανοποιητικά αναφορικά με την κινητικότητα της άρθρωσης επειδή τελικά δημιουργείται οστεοαρθρίτιδα.
Προσοχή! Η επιπλοκή της ισχαιμικής νεκρώσεως της μηριαίας κεφαλής εμφανίζεται τόσο στα πρόσθια όσο και στα οπίσθια εξαρθήματα του ισχίου. Ο κίνδυνος αυτός παραμένει μέχρι συμπληρώσεως 2 – 3 περίπου ετών από την κάκωση.

Διαβάστε επίσης

• ΣΥΓΓΕΝΕΣ ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ ΙΣΧΙΟΥ
• ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ ΑΓΚΩΝΟΣ
• ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ ΩΜΟΥ
• ΚΑΤΑΓΜΑ – ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ MONTEGGIA
• ΚΑΤΑΓΜΑ – ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ GALEAZZI