Γενικά

Το κάταγμα της ωμοπλάτης είναι σπάνιο και επειδή η ωμοπλάτη περιβάλλεται από πολλούς μυς σπάει μόνο με άμεση βία, η οποία τις περισσότερες φορές προκαλεί και κατάγματα πλευρών. Ανατομικά, τα κατάγματα της ωμοπλάτης διακρίνονται σε κατάγματα του σώματος, του αυχένα, του ακρωμίου και σε κατάγματα της κορακοειδούς απόφυσης.

Κλινική εικόνα

Παρατηρείται οίδημα, εκχύμωση των μαλακών μορίων γύρω από την ωμοπλάτη και τοπική ευαισθησία. Οι κινήσεις του ώμου είναι επώδυνες.

Διάγνωση

Με την ακτινογραφία θα καθοριστεί το σημείο και το είδος του κατάγματος.

Θεραπεία

Τα κατάγματα του σώματος δεν εμφανίζουν μεγάλη παρεκτόπιση, ακόμα και όταν είναι συντριπτικά. Θεραπευτικά αρκεί η επίδεση του άνω άκρου πάνω στο θώρακα ή η ανάρροπη θέση του μέλους για 2-3 εβδομάδες και η έναρξη κινησιοθεραπείας της άρθρωσης του ώμου αμέσως μόλις υποχωρήσει ο πόνος.

Τα κατάγματα του αυχένος είναι περισσότερο σοβαρά από εκείνα του σώματος, έτσι αν υπάρχει σημαντική παρεκτόπιση ή κάταγμα της αρθρικής επιφάνειας με παρεκτόπιση μη παραδεκτή, η θεραπεία είναι χειρουργική.

Στα κατάγματα του ακρωμίου εφόσον δεν υπάρχει παρεκτόπιση, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη θεραπεία. Αν η παρεκτόπιση είναι σημαντική, συνιστάται η αφαίρεση του ακρωμίου και η αποκατάσταση του δελτοειδούς μυός.

Τα κατάγματα της κορακοειδούς απόφυσης αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Ενδιαφέρει κυρίως η αποκατάσταση της λειτουργικότητας του ώμου, ενώ το ίδιο το κάταγμα αγνοείται.

Διαβάστε επίσης

• ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΠΤΕΡΝΗΣ
• ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΣΦΥΡΩΝ
• ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΝΗΜΙΑΙΩΝ ΚΟΝΔΥΛΩΝ
• ΚΑΤΑΓΜΑ ΕΠΙΓΟΝΑΤΙΔΟΣ
• ΥΠΟΚΕΦΑΛΙΚΟ ΚΑΤΑΓΜΑ ΜΗΡΙΑΙΟΥ