Ο Βελονισμός αποτελεί μια πανάρχαια θεραπευτική τεχνική, που η αξία της παραμένει αδιαμφισβήτητη για περισσότερα από 3000 χρόνια. Μέχρι το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, ήταν σχεδόν άγνωστος στο “Δυτικό κόσμο”. Η πρώτη επαφή του απλού κόσμου αλλά και της επιστημονικής κοινότητας με τη μέθοδο αυτή έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, μετά την επίσκεψη στην Κίνα του Προέδρου Νίξον των Η.Π.Α. Η δημοσίευση περιστατικών που αντιμετωπίσθηκαν αποτελεσματικά με το Βελονισμό, καθώς επίσης και η περιγραφή χειρουργικών επεμβάσεων ανοικτής καρδιάς με μόνη μέθοδο αναισθησίας το Βελονισμό, οδήγησαν πολλούς γιατρούς αλλά και απλούς πολίτες από τις Η.Π.Α και την Ευρώπη στην Κίνα, προκειμένου να διδαχθούν την τεχνική αυτή.

Στα χρόνια που ακολούθησαν εμφανίστηκαν πολλές δημοσιεύσεις, τόσο στον εξειδικευμένο ιατρικό τύπο, όσο και σε εκλαϊκευμένα περιοδικά. Μεγάλο ρεύμα ασθενών στράφηκε προς τον Βελονισμό, είτε από αδυναμία της σύγχρονης ιατρικής να επιλύσει απλά, καθημερινά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου, είτε ακόμη από απλή περιέργεια. Συγχρόνως όμως, μεγάλος αριθμός πρακτικών θεραπευτών, προσπαθώντας να επιλύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα και εκμεταλλευόμενος νομικά “κενά” και απουσία ρυθμιστικών διατάξεων, χωρίς καμία ή με ελάχιστη εκπαίδευση όσον αφορά την ασφαλή χρήση των βελονών, άρχισε να ασκεί το βελονισμό.

Η ανεξέλεγκτη εφαρμογή του Βελονισμού, σε χώρες με “χαλαρές” νομοθετικές ρυθμίσεις, οδήγησε μοιραία στην εμφάνιση δυσάρεστων συμβαμάτων, που πολλές φορές είδαν το “φως” της δημοσιότητας. Έτσι στη σύγχρονη βιβλιογραφία περιγράφονται περιστατικά πνευμοθώρακα, καρδιακού επιπωματισμού, περιχονδρίτιδας του αυτιού, τρώσης αγγείων ή σπλάγχνων και τοπικών ή συστηματικών λοιμώξεων, σαν επιπλοκή του βελονισμού. Στις περισσότερες όμως από τις περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί, επρόκειτο για εφαρμογή του βελονισμού από πρακτικούς θεραπευτές, χωρίς ιατρική κατάρτιση και με ελλιπή εκπαίδευση στις τεχνικές αποστείρωσης και ασφαλούς χειρισμού των βελονών. Εκτός όμως από τα ανεπιθύμητα συμβάματα του βελονισμού, έχουν περιγραφεί περιπτώσεις λαθεμένης εκτίμησης των συμπτωμάτων και μοιραίας καθυστέρησης της διάγνωσης σοβαρών νόσων, όταν ο βελονιστής στερείται Ιατρικής εκπαίδευσης.

Με δεδομένο ότι μόνο στις ΗΠΑ

· 9 – 12 εκατομμύρια συνεδρίες βελονισμού πραγματοποιούνται ετησίως
· 15 εκατομμύρια ασθενείς έχουν υποβληθεί σε θεραπεία με βελονισμό
· 150 εκατομμύρια βελόνες πωλούνται ετησίως

μπορεί κάποιος εύκολα να συμπεράνει πως ο αριθμός των ανεπιθύμητων συμβαμάτων από το βελονισμό είναι πολύ μικρός. Στην πλειονότητα όμως των περιπτώσεων πρόκειται για περιστατικά που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν ο θεραπευτής γνώριζε βασικές αρχές φυσιολογίας, ανατομίας, αποστείρωσης και ασφαλούς χρήσης των βελονών.

Από την άλλη πλευρά όμως, κοινή είναι η πεποίθηση μεταξύ των ασθενών ότι η “ορθόδοξη, κλασσική ιατρική” συνοδεύεται από ποικίλο αριθμό ανεπιθύμητων ενεργειών, πολλές φορές σοβαρών. Εάν κάποιος αναλωθεί στην επιφανειακή ανάγνωση των δημοσιευμένων εργασιών που αφορούν όλες τις ανεπιθύμητες ενέργειες των σύγχρονων θεραπευτικών σκευασμάτων και ιατρικών παρεμβάσεων, θα μπορούσε αλόγιστα να συμπεράνει ότι ο κίνδυνος που διατρέχει οποιοσδήποτε δέχεται “δυτικού” τύπου φροντίδες υγείας, είναι πολύ μεγαλύτερος από το αναμενόμενο όφελος, κάτι που θεωρείται παντελώς ανυπόστατο. Από την άλλη πλευρά, εξαιτίας αυστηρών περιορισμών στην άσκηση της ιατρικής, οι γιατροί στις περισσότερες χώρες του κόσμου είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες φαρμάκων ή ιατρικών παρεμβάσεων, κάτι που δεν ισχύει για τους μη γιατρούς που ασκούν το βελονισμό ή οποιαδήποτε άλλη συμπληρωματική – εναλλακτική θεραπευτική τεχνική.

Στην Ελλάδα, από το 1980 η Πολιτεία με την υπ’ αριθμ. 574/Α4/1191 της 21/2/1980 απόφαση του Υπουργείου Υγείας, όρισε ότι δέχεται “την εκτέλεση βελονισμού μόνο από ιατρούς που διαθέτουν εμπειρία και έχουν εκπαιδευτεί στη βελονοθεραπεία και σε καμμιά περίπτωση από μη ιατρούς οποιοδήποτε επάγγελμα υγείας και αν κάνουν. Είναι ευνόητο ότι στο χώρο που θα εκτελούνται οι βελονισμοί πρέπει να εφαρμόζονται όλοι οι κανόνες υγιεινής και να υπάρχει αποστειρωτικός κλίβανος για την αποστείρωση των βελονών που χρησιμοποιούνται”. Η απόφαση αυτή που καθόρισε το νομικό πλαίσιο άσκησης του βελονισμού στην Ελλάδα, αποκλείοντας μη γιατρούς από την εφαρμογή του βελονισμού, είχε σαν λογική συνέπεια, κανένα περιστατικό ανεπιθύμητου και απειλητικού για τη ζωή συμβάματος να μην καταγραφεί στην Ελληνική επικράτεια. Παράλληλα, οι προϋποθέσεις εκπαίδευσης που έθεσαν οι Ιατρικές Εταιρείες Βελονισμού στην Ελλάδα, που θεωρούνται από τις αυστηρότερες στην Ευρώπη και οι συνεχείς μετεκπαιδευτικές δραστηριότητες που διοργανώνουν, συνετέλεσαν στη δημιουργία της νέας γενιάς Ιατρών – Βελονιστών, οι οποίοι κατάφεραν να διακριθούν συνδυάζοντας την υψηλού επιπέδου επιστημονική κατάρτιση στην αντίστοιχη ειδικότητα που διαθέτουν και τις απαραίτητες γνώσεις της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής, που τους επιτρέπουν να ασκούν με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα τον Βελονισμό.

Δυστυχώς όμως και στη χώρα μας, παρά τις σαφείς οδηγίες του Υπουργείου Υγείας, μικρός αριθμός ατόμων, χωρίς να διαθέτουν την απαραίτητη από τους νόμους του κράτους άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος, είτε διότι ουδέποτε έλαβαν ιατρική εκπαίδευση, είτε διότι δεν εκπληρούσαν τις προϋποθέσεις αναγνώρισης των ιατρικών τους σπουδών, εκμεταλλεύονται την άγνοια αλλά και την αγωνία των απλών ανθρώπων και προβαίνουν σε θεραπευτικές παρεμβάσεις, οι οποίες είναι αναποτελεσματικές και δυνητικά επικίνδυνες. Προκειμένου να προστατευθεί ο ασθενής είναι απαραίτητο, πριν αποφασίσει να υποβληθεί σε οποιαδήποτε θεραπεία με βελονισμό, να ελέγξει:

· αν ο θεραπευτής είναι γιατρός που διαθέτει νόμιμη άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος. Πτυχιούχοι ιατρικών σχολών του εξωτερικού, εάν δεν πρόκειται για χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι απαραίτητο να έχουν αναγνωρίσει κατόπιν εξετάσεων το πτυχίο τους και να έχουν εγγραφεί στον Ιατρικό Σύλλογο της περιοχής που ασκούν τη δραστηριότητά τους
· αν στο χώρο που θα πραγματοποιηθεί ο βελονισμός, εφαρμόζονται οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Πεσμένες βελόνες ή τολύπια βάμβακος που έχουν χρησιμοποιηθεί από άλλους ασθενείς, δεν επιτρέπεται να βρίσκονται στο χώρο που εκτελούνται οι συνεδρίες βελονισμού
· αν ο θεραπευτής εφαρμόζει τις στοιχειώδεις αρχές απολύμανσης καθαρίζοντας με οινόπνευμα την περιοχή του δέρματος που πρόκειται να εισαχθεί η βελόνα
· αν ο θεραπευτής αποστειρώνει τις βελόνες που χρησιμοποιεί. Είναι ηθικά ανεπίτρεπτο και ξεφεύγει από τους στοιχειώδεις κανόνες αποστείρωσης, η φύλαξη των βελονών από τον ίδιο τον ασθενή, σε γυάλινα σωληνάρια που περιέχουν οινόπνευμα ή άλλο υλικό. Οι βελόνες θα πρέπει τουλάχιστον να αποστειρώνονται σε κλίβανο αποστείρωσης, όπως όλα τα ιατρικά ή οδοντιατρικά εργαλεία και να χρησιμοποιούνται μόνο από τον ίδιο ασθενή. Στις Η.Π.Α απαγορεύεται αυστηρά η επαναχρησιμοποίηση των βελονών. Το κόστος των αποστειρωμένων βελονών μιας χρήσεως έχει μειωθεί σημαντικά και είναι προτιμότερο να απαιτείται από τον ίδιο τον ασθενή, αν δεν το εφαρμόζει ήδη ο γιατρός, η χρήση τους
· αν ο θεραπευτής, με εξαίρεση τις ημιμόνιμες βελόνες που τοποθετούνται στο πτερύγιο του αυτιού, προτίθεται να αφήσει βελόνες στο σώμα. Είναι μια τεχνική που απαγορεύεται αυστηρά και κανένας Ιατρός-Βελονιστής δεν προβαίνει σε αυτή

Διαβάστε επίσης

• Βελονισμός και ταυτόχρονη λήψη φαρμάκων
• Βελονισμός: Μια ευεργετική θεραπεία
• Θέλω να κάνω βελονισμό, φοβάμαι όμως τις βελόνες!
• Βοηθάει ο βελονισμός στη διακοπή του καπνίσματος;
• Πρωινή ναυτία της κύησης: Yπάρχει θεραπεία;