Σύγχρονες απεικονιστικές τεχνικές έρχονται να φωτίσουν τις άγνωστες πτυχές της παραδοσιακής κινέζικης σκέψης. Ο Βελονισμός είναι επιστήμη και σαν τέτοια οφείλει διαρκώς να εξελίσσεται.

Ο βελονισμός, παρά το γεγονός ότι από αιώνες εφαρμόζεται σαν ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα σε χώρες όπως η Κίνα, η Ιαπωνία και η Κορέα, μόλις τα τελευταία 30 χρόνια εντάχθηκε στην σύγχρονη “Δυτική” Ιατρική. Εντούτοις όμως, γνώρισε ιδιαίτερη απήχηση μεταξύ των λειτουργών της υγείας. Αν και το νευροφυσιολογικό υπόστρωμα της δράσης του βελονισμού μόνο μερικώς είναι γνωστό, σύγχρονες απεικονιστικές τεχνικές έρχονται να φωτίσουν τις άγνωστες πτυχές της παραδοσιακής κινέζικης σκέψης.

Με τη βοήθεια της λειτουργικής Μαγνητικής Τομογραφίας (fMRI), έγινε συσχέτιση των σημείων βελονισμού, που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των οφθαλμικών διαταραχών κατά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική και των εγκεφαλικών περιοχών που αντιστοιχούν στην όραση, όπως περιγράφονται από τη σύγχρονη νευροφυσιολογία. Τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής δημοσιεύτηκαν στο διeθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό “Proceedings οf the National Academy οf Sciences οf the United States of America” το 1998.

Σύμφωνα με την παραδοσιακή βιβλιογραφία, το σημείο ΟΚ67 (το 67ο σημείο του Μεσημβρινού της Ουροδόχου Κύστης), που εντοπίζεται στην έξω γωνία του νυχιού του μικρού δακτύλου του άκρου πόδα, συστήνεται ως ειδικό σημείο στις παθήσεις του ματιού. Η βελονισμός του σημείου αυτού σε 12 εθελοντές, προκάλεσε αυξημένη δραστηριότητα σε περιοχή των ινιακών λοβών του εγκεφάλου, η οποία καταγράφηκε με τη λειτουργική Μαγνητική Τομογραφία. Παρόμοια καταγραφή λήφθηκε και μετά την έγχυση έντονου φωτός, απευθείας στα μάτια των παραπάνω εθελοντών. Όταν εφαρμόσθηκε βελονισμός σε άλλα τυχαία σημεία του άκρου πόδα, σε απόσταση 2 έως 5 εκατοστών από το σημείο ΟΚ67, δεν καταγράφηκε καμία απολύτως δραστηριότητα στους ινιακούς λοβούς.

Από την παραπάνω μελέτη αποδεικνύεται ότι, τόσο το οπτικό ερέθισμα μετά την έκθεση στο φως, όσο και το ερέθισμα από την είσοδο της βελόνας στο παραδοσιακού σημείο βελονισμού ΟΚ67, λαμβάνονται και αναλύονται από το ίδιο εγκεφαλικό κέντρο. Αυτό δηλαδή που με την εμπειρία τους είχαν διαπιστώσει οι αρχαίοι θεραπευτές της Κίνας, έρχεται η σύγχρονη ιατρική τεχνολογία να το αποδείξει περίτρανα.

Με αφορμή την παραπάνω εργασία, σχεδιάστηκαν και άλλες παρόμοιες μελέτες σε πανεπιστημιακά ιδρύματα των Η.Π.Α και της Ασίας. Σε μία από αυτές τις εργασίες που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό “Radiology” το 1999, διαπιστώθηκε ότι ο βελονισμός των δύο ισχυρότερων αναλγητικών παραδοσιακών σημείων βελονισμού Σ36 (στο κάτω άκρο) και ΠΕ4 (στα άνω άκρα), προκαλεί αυξημένη δραστηριότητα στον υποθάλαμο και το λιμβικό σύστημα, η οποία καταγράφεται με τη λειτουργική μαγνητική τομογραφία. Μάλιστα, η δραστηριότητα αυτή προκαλείται μόνο όταν ο χειρισμός των βελονών αποδώσει στον ασθενή αυτό, που η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική θεωρεί ως αίσθημα Τε Τσι (το υποκειμενικό αίσθημα του ασθενή κατά τη διάρκεια της έμπαρσης της βελόνας στο σημείο βελονισμού, που αναφέρεται σαν μούδιασμα, πληρότητα και τοπικό βάρος ή αίσθημα ηλεκτρικής κένωσης με αντανάκλαση άλλοτε κεντρικά και άλλοτε περιφερειακά). Αντίθετα, η τοποθέτηση βελονών επιφανειακά στα ίδια σημεία ή σε άσχετα σημεία, δεν ήταν δυνατό να προκαλέσει δραστηριότητα στις παραπάνω περιοχές του εγκεφάλου.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά, που η σύγχρονη ιατρική τεχνολογία έρχεται να αποδείξει ή να απορρίψει την σχέση που παρουσιάζει η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική με την σύγχρονη Ιατρική Επιστήμη. Στη διεθνή βιβλιογραφία περιγράφονται πολλά ερευνητικά πρωτόκολλα, στα οποία γίνεται συσχέτιση των ευρημάτων των σύγχρονων απεικονιστικών τεχνικών, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με βελονισμό. Έτσι λοιπόν έχουν διαπιστωθεί, με τη χρήση συσκευών υπερήχων, μεταβολές της καρδιακής λειτουργίας σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο που υποβλήθηκαν σε βελονισμό. Επίσης, έχει καταγραφεί με τη βοήθεια σπιρομέτρων η ανταπόκριση των ασθματικών ασθενών, χρησιμοποιήθηκαν τελευταίας τεχνολογίας συσκευές ελέγχου της γαστρικής οξύτητας και του τόνου του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα (24ωρη pHμετρία και μανομετρία) για τον έλεγχο της αντίδρασης του γαστρεντερικού συστήματος, ελέγχθηκε με τη βοήθεια υπερήχων η κινητικότητα των χοληφόρων, χρησιμοποιήθηκαν ραδιοϊσοτοπικές τεχνικές για την απόδειξη της ύπαρξης των παραδοσιακών Μεσημβρινών, εφαρμόσθηκε η αξονική τομογραφία προκειμένου να αποδειχθεί το βάθος εισόδου της βελόνας στο οποίο ο ασθενής θα αντιληφθεί το αίσθημα Τε Τσι, χρησιμοποιήθηκαν αλγόμετρα (συσκευές ελέγχου της έντασης του πόνου) προκειμένου να μετρηθεί αντικειμενικά η βελτίωση των συμπτωμάτων μετά τη θεραπεία, καταγράφηκε η ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς, η θερμοκρασία του σώματος, ο μυϊκός τόνος…. Εκτός όμως από τη σύγχρονες απεικονιστικές τεχνικές, μια πληθώρα βιοχημικών εξετάσεων με σύγχρονα αντιδραστήρια απέδειξαν ή όχι τη δράση του βελονισμού στην έκκριση ορμονών, στην απελευθέρωση ενδογενών πεπτιδίων, στην ανοσιακή απάντηση, στη μεταβολή των αιματολογικών και βιοχημικών παραμέτρων.

Ο Βελονισμός είναι επιστήμη και σαν τέτοια οφείλει διαρκώς να εξελίσσεται. Η σύγχρονη επιστήμη όμως, δεν μπορεί να στηρίζεται σε ανέκδοτες περιγραφές και απαιτεί την απόλυτη τεκμηρίωση. Έτσι λοιπόν, θεωρείται απαραίτητο να σχεδιάζονται και να πραγματοποιούνται μελέτες, σύμφωνες με τις αρχές της σύγχρονης ιατρικής σκέψης, η οποία απαιτεί ο γιατρός να εφαρμόζει τη γνώση και την εμπειρία του, η νέα τεχνολογία να καταγράφει τις μεταβολές στον ανθρώπινο οργανισμό και η στατιστική να αξιολογεί αντικειμενικά και αμερόληπτα όλα τα ευρήματα.

Ο Βελονισμός όμως, σε αντίθεση με την σύγχρονη ιατρική επιστήμη της υπερεξειδίκευσης, θεωρεί τον οργανισμό ως μία ενιαία ψυχοσωματική οντότητα. Αντιμετωπίζει την ασθένεια, όχι σαν εκδήλωση ενός πάσχοντος οργάνου, αλλά σαν εκδήλωση ενός διαταραγμένου συνόλου. Όταν πάσχει το όργανο, νοσεί όλος ο οργανισμός. Η τοποθέτηση της βελόνας στο σημείο βελονισμού, έχει σκοπό να αποκαταστήσει τη διαταραγμένη ενεργειακή ισορροπία που προκάλεσε το σύμπτωμα και όχι να θεραπεύσει την εκδήλωση αυτής της διαταραχής.

Μελέτες με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, σαν κι αυτές που προαναφέρθηκαν, κατάφεραν να ερμηνεύσουν τη δράση του βελονισμού, τουλάχιστον όσον αφορά τον οξύ και χρόνιο πόνο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο βελονισμός να γίνει αποδεκτός από τον ιατρικό κόσμο και να ενσωματωθεί παράλληλα με τις άλλες ειδικότητες, σε οργανωμένα νοσηλευτικά ιδρύματα, τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού.

Διάχυτο όμως παραμένει το ερώτημα, αν ο ίδιος ο ασθενής ωφελήθηκε ή θα ωφεληθεί από τη διαρκή αγωνία του σύγχρονου γιατρού να αποδείξει αυτό, που οι Κινέζοι θεωρούν αυταπόδεικτο εδώ και 5000 χρόνια, ότι δηλαδή ο Βελονισμός είναι αποτελεσματικός.

Διαβάστε επίσης

• Μανιτάρι Βολφιπόρια κόκος (Wolfiporia cocos)
• Κόρντισεπς και Διαβήτης: Αποτελέσματα από μία τυχαιοποιημένη μελέτη
• Κόρντισεπς: επιδράσεις στην αντιγήρανση και στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών
• Φαρμακευτικό Μανιτάρι Κόρντισεπς και Χρόνια Βρογχίτιδα
• Φαρμακευτικό Μανιτάρι Κόρντισεπς και Άσθμα