Το τέλος μίας σχέσης είναι μια οδυνηρή εμπειρία. Πολλά είναι τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν όπως αυτό του θυμού, της θλίψης, της αγανάκτησης ή της απόρριψης, ιδίως αν η απόφαση πάρθηκε ξαφνικά και μόνο από τον ένα σύντροφο.

Άλλες πάλι φορές αισθανόμαστε ένοχοι κατηγορώντας τον εαυτό μας για το τέλος της σχέσης. Πολλές φορές θέλουμε να εκδικηθούμε τον ή την σύντροφο μας και περνάμε ατελείωτες ώρες σκεφτόμενοι το παρελθόν ή ο χωρισμός μας αποτελεί το μόνο αντικείμενο συζήτησης με τους γνωστούς και τους φίλους μας.

Η πιο ορθή όμως αντιμετώπιση και σε αυτήν την περίπτωση είναι η ειλικρίνεια και ο διάλογος. Αν θέλουμε λοιπόν να διακόψουμε εμείς μία σχέση είναι χρήσιμο, να συζητήσουμε με τον σύντροφό μας τους λόγους για την απόφαση μας αυτή.

Η συζήτηση θα πρέπει να γίνει σε έναν ουδέτερο χώρο, μακριά από το σπίτι (ιδίως αν υπάρχουν παιδιά).

Εξηγώντας τους λόγους, δίνουμε το περιθώριο στον άλλον να συνειδητοποιήσει ότι τον υπολογίζουμε και ότι δεν τον εγκαταλείπουμε. Θα πρέπει να σεβαστούμε τα συναισθήματα του άλλου προσώπου που μπορεί να νοιώσει αδικημένος ή θυμωμένος.

Ταυτόχρονα μία τέτοια συζήτηση βοηθά και εμάς να τακτοποιήσουμε τα δικά μας συναισθήματα.

Αν σε εμάς ανακοινωθεί μία τέτοια απόφαση, θα πρέπει να ζητήσουμε από τον άλλον να μας εξηγήσει με σαφήνεια τους λόγους της απόφασης αυτής.

Αν αυτό δεν είναι εφικτό (πολλές φορές ο πρώην σύντροφος εγκαταλείπει την σχέση χωρίς να δώσει σημάδια για το που βρίσκεται), είναι απαραίτητο να βιώσουμε τα συναισθήματα μας και όχι να τα αποφύγουμε.

Ταυτόχρονα μπορούμε να κάνουμε έναν νοερό διάλογο με το πρόσωπο που μας εγκατέλειψε, το περιεχόμενο του οποίου θα πρέπει να επικεντρώνεται στο πώς νοιώθουμε εμείς και όχι στην εκτόξευση κατηγοριών εναντίον του προσώπου που μας εγκατέλειψε.

Αυτό το τελετουργικό βοηθά στην αποφόρτιση μας και ταυτόχρονα μας προετοιμάζει για την καινούργια πραγματικότητα, του να ζούμε μόνοι.

Εξίσου βοηθητική διαδικασία είναι και η συγχώρεση. Αφήνουμε πίσω μας αυτό που μας πλήγωσε, απελευθερωνόμαστε από τον πόνο που μας προκάλεσε ο συγκεκριμένο άνθρωπος και συνεχίζουμε την ζωή μας έστω και χωρίς τη δική του παρουσία.

Έπειτα από έναν χωρισμό, το να επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους μας είναι πολύ σημαντικό. Δεν είναι απίθανο να ανακαλύψουμε οτι, ενδιαφέροντα και δραστηριότητες που είχαμε περιορίσει ή και εγκαταλείψει κατά τη διάρκεια της σχέσης μας, μας είναι ακόμη αρεστά και τώρα μπορούμε να τα πραγματοποιήσουμε.

Ο κάθε άνθρωπος βέβαια χρειάζεται το δικό του χρόνο του για να περάσει με επιτυχία τα στάδια που αναφέρθηκαν.

Δεν υπάρχουν «συνταγές» για το πόσο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί ο καθένας από εμάς. Μπορούμε όμως πάντα να απευθυνθούμε για βοήθεια, σε κάποιο ειδικό αν εμείς οι ίδιοι νοιώθουμε ότι την χρειαζόμαστε.

Διαβάστε επίσης

• Συναισθηματική διατροφή: Η ψυχολογία στο αδυνάτισμα
• Ψυχολογική ύπνωση
• Συμβουλές από παιδοψυχολόγους για την σωστή διαχείριση ενός διαζυγίου
• Κρίσεις Πανικού
• Θυμώστε… κάνει καλό