Κάθε παιδί στη ζωή του υποβάλλεται σε κάποια αλλαγή της καθημερινότητας του. Οι αλλαγές αυτές μπορεί να είναι προσωρινές ή μόνιμες. Κάτι που σε έναν ενήλικο φαίνεται ως μικρή αλλαγή μπορεί στα μάτια ενός παιδιού να φαντάζει τεράστιο.

Τέτοιες αλλαγές μπορεί να είναι η αρρώστια ενός γονιού, η εισαγωγή του στον παιδικό σταθμό, ένα ταξίδι ή η γέννηση ενός άλλου παιδιού κ.α.

Γεγονότα που συνοδεύονται και με αλλαγές του προγράμματος ενός παιδιού και δεν μπορεί εύκολα να τα προβλέψει κανείς είναι η μετακόμιση, ο θάνατος κάποιου συγγενή ή αγαπητού προσώπου, ο θάνατος ενός ζώου όπου το παιδί αγάπά, ο γάμος των γονιών που μπορεί να περνά μία κρίση, η παραμονή του παιδιού στο νοσοκομείο και φυσικά ο θάνατος ενός γονιού όπου είναι ένα πολύ οδυνηρό γεγονός για το παιδί.

Πως αντιδρά το παιδί στην αλλαγή

Οι παράγοντες που έχουν σχέση με την αντίδραση του είναι πολλοί. Η ηλικία του, ο χαρακτήρας του, η προετοιμασία που είχε για την αλλαγή αυτή είναι κάποιοι από αυτούς που παίζουν σημαντικό ρόλο.

Η παλινδρόμηση είναι μία από τις πιο συνηθισμένες αντιδράσεις του παιδιού ως αντίδραση στην αλλαγή.

Αυτό μπορεί να πάρει την μορφή της απώλειας των ικανοτήτων και δεξιοτήτων που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε. Μπορεί π.χ να επιθυμεί να πίνει το γάλα από το μπιμπερό ενώ είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί το ποτήρι του.

Αν το παιδί υποβληθεί σε μεγάλο στρες ή έντονη στεναχώρια όπως π.χ το να αποχωριστεί τους γονείς για μεγάλο χρονικό διάστημα, αντιδρά στην αρχή με έντονο τρόπο άλλα έπειτα κλείνεται στον εαυτό του και νοιώθει απελπισμένο.

Όταν γυρίσουν οι γονείς δεν δίνει καμία σημασία, σαν να μην βρίσκονται εκεί. Η απόρριψη αυτή είναι εντονότερη όταν το παιδί είναι μικρό και δεν μπορεί να κατανοήσει τους λόγους για τους οποίους το εγκαταλείπετε.

Ενας άλλος τρόπος αντίδρασης είναι η προσκόλληση. Το παιδί ξαφνικά γίνεται ολοένα και πιο απαιτητικό και ζητά την προσοχή των γονιών όλο και πιο έντονα.

Η αλλαγή προτίμησης στο από τον έναν γονιό στον άλλο είναι ακόμα ένας τρόπος αντίδρασης. Το παιδί προσπαθεί να συνδεθεί και να περνά την ώρα του μόνο με τον έναν γονιό.

Υπάρχουν ακόμα και οι σωματικές αντιδράσεις που περιλαμβάνουν στομαχόπονους, πονοκεφάλους, απώλεια της όρεξης, εμετός κ.α χωρίς να υπάρχει κάποια αρρώστια.

Πως να χεριστείτε τις αντιδράσεις του παιδιού;

Αναγνωρίστε αυτές τις αντιδράσεις και καθησυχάστε το παιδί σας. Συζητήστε μαζί του και βοηθήστε το να εκφράσει τα συναισθήματα του. Πολλές φορές τα παιδιά νοιώθουν ένοχα για πλήθος καταστάσεων χωρίς αυτό να είναι πραγματικότητα.

Τα παιδιά αισθάνονται ένοχα π.χ γιατί μαλώνουν οι γονείς του, γιατί ο παππούς πέθανε, ή γιατί ο μπαμπάς δουλεύει πολλές ώρες.

Όταν αισθανθεί την ασφάλεια ότι τα συναισθήματα του θα γίνουν αποδεκτά από εσάς, θα σας μιλήσει και θα μπορέσετε και εσείς να εντοπίσετε το σημείο όπου θα επικεντρωθεί η συζήτηση σας.

Ανάλογα με την ηλικία του μιλήστε του απλά και κατανοητά. Παρηγορήστε το και εκφράστε του την αγάπη σας και την αποδοχή σας. Αν κρίνετε ότι δεν μπορείτε να χειριστείτε μόνοι σας την κατάσταση, ζητήστε επαγγελματική βοήθεια.

Τέλος όταν οι αλλαγές αναμένονται, προετοιμάστε το παιδί σας με τον κατάλληλο για την ηλικία του τρόπο και παροτρύνετε το να σας ρωτήσει αυτά που το απασχολούν.

Η πρόληψη, όπου αυτή είναι εφικτή, θα βοηθήσει το παιδί σας να μετριάσει το άγχος του για την οποιαδήποτε αλλαγή του συμβεί..

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η σκολίωση; Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
• Παιδιά με γερά δόντια!
• Ποιοι είναι οι τύποι σκολίωσης και ποια η θεραπεία τους
• Κρεατάκια και παιδί: Τι χρειάζεται να γνωρίζουν οι γονείς
• Όταν το μωρό μας αρρωσταίνει…