Πρώτη επανάληψη, δεύτερη επανάληψη, τρίτη επανάληψη …και ξαφνικά ένας μυϊκός πόνος διακόπτει την προσπάθεια του ασκούμενου, ο οποίος αμήχανα ψάχνει κάπου να αφήσει τη μπάρα. Η πρώτη σκέψη που περνά από το μυαλό του γυμναστή που παρακολουθεί την προσπάθεια δεν είναι το ‘μείνε κάτω από τη μπάρα’, αλλά το ενδεχόμενο εμφάνισης μιας θλάσης, η οποία αποτελεί τον πιο κοινό τραυματισμό στα γυμναστήρια και συχνά ταλαιπωρεί ένα μεγάλο αριθμό αθλούμενων. Τι είναι όμως η θλάση; Το Care κάνει μια αναφορά στις θλάσεις, στους παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής τους και στον τρόπο αντιμετώπισης αυτών.

Ο μυς και ο τένοντας του ανθρώπινου σώματος αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, το οποίο ονομάζεται μυοτενόντιο και συμβάλλει στη παραγωγή της μυϊκής συστολής. Η υπερβολική διάταση της μυοτενόντιας ένωσης κατά τη διάρκεια μιας άσκησης μπορεί να επιβαρύνει ιδιαίτερα κάποιο συγκεκριμένο σημείο του μυοτενόντιου συνόλου και να οδηγήσει στην αποκόλληση ενός αριθμού μυϊκών ινών. Τότε μιλάμε για θλάση, η οποία ανάλογα με τον αριθμό των ινών που έχουν αποκολληθεί κατατάσσονται σε πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού.

Τα αίτια της θλάσης

Το υπερβολικό φορτίο, η άμεση πλήξη και η παρατεταμένη επιβάρυνση του μυοτενόντιου συνόλου αποτελούν τους κύριους παράγοντες πρόκλησης μιας θλάσης. Ειδικά στα γυμναστήρια, η πλειοψηφία των αντρών επιλέγει να εκτελεί ασκήσεις με πολλά κιλά, τα οποία ξεπερνούν τα όρια ελαστικότητας του μυοτενόντιου συνόλου της συγκεκριμένης περιοχής, με αποτέλεσμα να υποφέρουν συχνά από θλάσεις. Ποιά είναι όμως τα χαρακτηριστικά της θλάσης πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού;

Βασικά χαρακτηριστικά της θλάσης

Η θλάση πρώτου βαθμού είναι σχετικά ανώδυνη και αποθεραπεύεται γρήγορα. Ο μικρός αριθμός των μυϊκών ινών που αποκολλούνται μπορεί να προκαλέσει οίδημα και πόνο κατά την επαφή. Η κίνηση στις παρακείμενες αρθρώσεις δεν είναι περιορισμένη, ενώ η τοποθέτηση πάγου απ’ τη πρώτη κιόλας στιγμή του τραυματισμού και για 10 έως 12 λεπτά κρίνεται αναγκαία. Η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και η φυσιοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν στην απορρόφηση του οιδήματος και στη γρηγορότερη αποκατάσταση του προβλήματος.

Στη θλάση δευτέρου βαθμού, τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, αφού ο πόνος και το οίδημα παρουσιάζονται πιο έντονα. Στην τραυματισμένη περιοχή υπάρχει συνήθως αιμάτωμα και ο αριθμός των ινών που έχουν αποκολληθεί είναι σχετικά μεγάλος. Για την πρόληψη της ρήξης περισσότερων μυϊκών ινών και για την απομάκρυνση του αιματώματος απαιτείται παγοθεραπεία και επίδεση της περιοχής τα πρώτα 24ωρα, ενώ στη συνέχεια πρέπει να πραγματοποιηθεί φυσιοθεραπεία και εκτέλεση ειδικών ασκήσεων για την επαναπόκτηση των λειτουργικών δυνατοτήτων του τραυματισμένου μέλους.

Στην τελευταία περίπτωση, στη θλάση τρίτου βαθμού, υπάρχει αποκόλληση ενός ή περισσότερων τμημάτων του μυός με αποτέλεσμα η κίνηση της άρθρωσης να είναι ελάχιστη ή ανύπαρκτη. Τότε ο πόνος είναι έντονος, υπάρχει εμφανές οίδημα και αιμάτωμα και συχνά απαιτείται χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση του προβλήματος.

Βασικές προπονητικές αρχές για πρόληψη της θλάσης

Με το πέραμα του χρόνου και αφού το τραυματισμένο μέλος αποκατασταθεί πλήρως, τότε ο ασκούμενος εντάσσεται προοδευτικά σε ένα πρόγραμμα μυϊκής ενδυνάμωσης, εκτελώντας ασκήσεις με λιγότερο βάρος απ’ αυτό που μπορεί να σηκώσει η συγκεκριμένη περιοχή μέχρι να δυναμώσει πλήρως. Μετά από κάθε προπόνηση πρέπει να τοποθετείται πάγος.

Η εκτέλεση ενός προπονητικού προγράμματος, βασισμένο στις αρχές της προοδευτικής επιβάρυνσης και της εξειδίκευσης μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες εμφάνισης μιας θλάσης και να βοηθήσει τον ασκούμενο να γυμνάζεται με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Διαβάστε επίσης

• Μυϊκές θλάσεις