Ανδρικά προφυλακτικά που είχαν ως στόχο την προφύλαξη του ανδρικού μορίου από τα τσιμπήματα εντόμων. Περίεργα εκχυλίσματα που αποτελούσαν περισσότερο μαγεία, παρά ιατρική μέθοδο. Από την αρχή της ιστορίας της η ανθρωπότητα προσπαθεί να βρει ασφαλείς, όσο και αποτελεσματικούς τρόπους αντισύλληψης.

Τρόποι, άλλοτε πετυχημένοι, άλλοτε επικίνδυνοι, ωστόσο πάντα εφευρετικοί. Η πορεία προς την τέλεια αντισύλληψη, περνάει μέσα από ένα πλέγμα δοξασιών, ιατρικών παρατηρήσεων και κοινωνικών αντιλήψεων, το οποίο έγινε ακόμη πιο περίπλοκο με την είσοδο της Χριστιανικής ηθικής.

Το αποτέλεσμα είναι ενδεικτικό της περιπλοκότητας της ανθρώπινης φύσης.

Οι πρώτες μαρτυρίες έρχονται από πολύ παλιά. Ιατρικοί πάπυροι περιγράφουν αντισυλληπτικές τεχνικές από το 2700 πΧ στην Κίνα και από το 1850 πΧ στην Αίγυπτο.

Ιστορικά, οι πρώτες μέθοδοι που δοκιμάστηκαν ήταν οι φυσικές μέθοδοι: Η γαλουχία, η οποία κατά το παρελθόν διαρκούσε 2-3 χρόνια ανέστειλε την ωορρηξία. Η διακοπτόμενη συνουσία και η μέθοδος του ρυθμού είναι επίσης πολύ παλιές μέθοδοι.

Μάλιστα, ο Έλληνας γυναικολόγος Σοράνος, το 2ο μ.Χ αιώνα, δήλωσε για πρώτη φορά, ότι οι γυναίκες είναι γόνιμες κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας, ωστόσο, πίστευε ότι η ωορρηξία συμβαίνει κατά τη διάρκεια της περιόδου.

Έτσι συνιστούσε οι γυναίκες που δεν θέλουν να συλλάβουν, να έχουν επαφή ανάμεσα στις περιόδους. Το ζήτημα αυτό ξεκαθαρίστηκε μόλις το 1930.

Η αντίληψη για την αντισύλληψη άλλαξε πλήρως χαρακτήρα με την είσοδο του Χριστιανισμού. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, η χρησιμοποίηση αντισύλληψης, εθεωρείτο πρακτική των ειδωλολατρών και το 94 μΧ, στη διδαχή “Η διδασκαλία των 12 Αποστόλων”, αναφέρεται ότι “υπάρχουν δυο δρόμοι: ο δρόμος της ζωής και ο δρόμος του θανάτου.

Στο δρόμο του θανάτου καταδικάζεται η χρήση μαγείας, τα φάρμακα, η έκτρωση και η χρησιμοποίηση φαρμάκων για τη θανάτωση του εμβρύου”.

Κατά τη διάρκεια των Πατερικών χρόνων, με πρώτο τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα (“η αντισύλληψη είναι έξω από την ανθρώπινη φύση, την οποία θα πρέπει να λαμβάνουμε σαν οδηγό μας”) και κυριότερο εκφραστή τον Αγ. Αυγουστίνο (“ο άνθρωπος, ακόμη και στο γάμο του, θα πρέπει να ελέγχει τα ερωτικά του ένστικτα και η μοιχεία και η έκτρωση αποτελούν μέγιστα αμαρτήματα”) η αντισύλληψη κατατάχθηκε στα σοβαρά αμαρτήματα.

Στους μεσαιωνικούς χρόνους η Δυτική Εκκλησία καταδίκαζε σε τακτά χρονικά διαστήματα την αντισύλληψη με αποκορύφωμα τον Πάπα Σίξτο τον 5ο, ο οποίος με μια σειρά από νόμους καταδίκαζε την αντισύλληψη και την έκτρωση με αφορισμό.

Η ιατρική έρευνα απαγορεύτηκε και ο άνθρωπος κατέφυγε σε μια σειρά από μέτρα, που ως επί το πλείστον ήταν κρυφά και βασίζονταν στις κοινωνικές δοξασίες και προλήψεις.

Έτσι διαλύματα όπως, λάδι ελιάς, πολτός από ρόδι, τζίντζερ και εκχύλισμα καπνού τοποθετούνταν συχνά πάνω η γύρω από το αιδοίο, με στόχο την εξουδετέρωση του σπέρματος. Συχνή ήταν η εφαρμογή στον κόλπο, κοπριάς από πουλιά μαζί με μέλι ή διαφόρων ρετσινιών από δένδρα, πριν την έναρξη της συνουσίας.

Η ιστορία των αντισυλληπτικών από το στόμα είναι το ίδιο παράξενη με τα μίγματα. Πολλές γυναίκες έπιναν λάδι ελιάς, μίγματα με χυμούς φρούτων, ούρα ζώων μαζί με υδράργυρο, αρσενικό ή στρυχνίνη. Ο Σοράνος συμβούλευε τις γυναίκες να πίνουν το υγρό που χρησιμοποιούσαν οι σιδεράδες για να παγώνουν τα μέταλα.

Συνιστούσε δε οι γυναίκες να πηδούν μπρος πίσω επτά φορές μετά τη συνουσία. Στην Ευρώπη, μια γυναίκα για να μείνει έγκυος, θα έπρεπε να γυρίσει τον τροχό ενός μύλου 4 φορές κατά τα μεσάνυχτα.

Οι πλύσεις έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς μετά τον 18ο αιώνα. Μάλιστα οι Γαλλίδες εταίρες χρησιμοποιούσαν σύριγγα, μερικές φορές με όξινο νερό, για ενδοκολπικές πλύσεις.

Οι σπερματικοί φραγμοί από τον μεσαίωνα και μετά χρησιμοποίηθηκαν ευρέως: Θαλάσσια σφουγγάρια βουτηγμένα στο ξύδι ή στο χυμό λεμονιού ακόμη και κομάτια ξύλου, τοποθετούνταν στο στόμιο του τραχήλου. Στην πιο εκλεπτισμένη Ανατολή οι γυναίκες κάλυπταν τον τράχηλο με χαρτί αλειμμένο με λάδι.

Τα ενδομήτρια σπειράματα αποδίδονται στους Άραβες. Συνήθιζαν να τοποθετούν βότσαλα στη μήτρα της καμήλας προκειμένου αυτές να μην συλλάβουν κατά τη διάκεια των μακριών ταξιδιών στην έρημο.

Όσον αφορά την ανδρική αντισύλληψη, το ανδρικό προφυλακτικό ανακαλύφθηκε ως ιδέα από τους Αρχαίους Αιγυπτίους, οι οποίοι φορούσαν ένα ύφασμα γύρω από το αντρικό μόριο, με στόχο την αποφυγή των τσιμπημάτων των εντόμων.

Τον 17ο αιώνα, δερμάτινο προφυλακτικό κατασκευάστηκε για τον βασιλιά Κάρολο τον Β. Το πρώτο ελαστικό προφυλακτικό ανακαλύφθηκε από τον Charles Goodyear τον 19ο αιώνα.

Σήμερα, υπάρχει μια πλειάδα αντισυλληπτικών μέσων. Το αντισυλληπτικό χάπι και το ανδρικό προφυλακτικό έχουν καταξιωθεί. το μέλλον στρέφεται πλέον στο ανδρικό χάπι και το γυναικείο προφυλακτικό.

Διαβάστε επίσης

• Θυμόμαστε το προφυλακτικό όλο το χρόνο κι όχι μόνο στις 13 Φεβρουαρίου
• Έρπητας και safe sex
• Αφροδίσια Νοσήματα
• Θετικό αυστραλιανό αντιγόνο
• Αποτρίχωση: Μια παλιά ιστορία για άντρες και γυναίκες