Στην προεγχειρητική σταδιοποίηση των κακόηθων νεοπλασμάτων του πεπτικού συστήματος και ιδιαίτερα του καρκίνου του παχέος εντέρου – ορθού και του παγκρέατος, εστιάζονται σήμερα οι προσπάθειες των επιστημόνων, σύμφωνα με τα όσα θα ανακοινωθούν κατά τη διάρκεια του 5ου συνεδρίου της Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος, που ξεκινά την 1η Νοεμβρίου στην Θεσσαλονίκη.

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου και του ορθού, (η τρίτη σε σειρά συχνότητας κακοήθης νόσος στις δυτικές χώρες) και ο καρκίνος του παγκρέατος, (από τις πιο θανατηφόρες μορφές της νόσου), έχουν τεράστια επίπτωση στο κοινωνικό σύνολο παγκοσμίως.

Φέτος υπολογίζεται ότι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής θα διαγνωστούν 135.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου-ορθού και θα επισυμβούν συνεπεία του καρκίνου αυτής της εντόπισης 56.000 θάνατοι.

Ειδικότερα για τον καρκίνο του ορθού προβλέπονται 37.000 νέες περιπτώσεις και 8.500 θάνατοι για την ίδια περίοδο στις Η.Π.Α. Περίπου 60% των ασθενών με καρκίνο στο παχύ έντερο και στο ορθό υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση του νεοπλάσματος, οι μισοί όμως από τους χειρουργημένους ασθενείς θα πεθάνουν στα επόμενα πέντε χρόνια από την επέμβαση, οι περισσότεροι από αυτούς λόγω υποτροπής της νόσου.

Η διάγνωση του καρκίνου αυτού σε πρώιμο στάδιο βελτιώνει σημαντικά την πρόγνωση, ενώ η έγκαιρη κατάδειξη των υποτροπών μπορεί να παρατείνει την επιβίωση.

Στον καρκίνο του ορθού η διαπίστωση απομακρυσμένων μεταστάσεων είναι αποφασιστικής σημασίας, αφού η επιβεβαίωση της ύπαρξής τους συνήθως επηρεάζει τη χειρουργική αντιμετώπιση του ασθενούς.

Από τους πιο θανατηφόρους επίσης και με εξαιρετικά φτωχή πρόγνωση είναι και ο καρκίνος του παγκρέατος. Παρά τη βασική και κλινική έρευνα και την πρόοδο, που παρατηρήθηκε, δεν έχει επιτευχθεί μέχρι τώρα σημαντική εξέλιξη στην πρώιμη διάγνωση και θεραπεία και κατά συνέπεια επιβίωση των ασθενών.

Η προεγχειρητική σταδιοποίηση έχει αποκτήσει ιδιαίτερη πρακτική σημασία στη διάρκεια των τελευταίων ετών, όχι μόνο επειδή κατευθύνει σωστά τις διάφορες συνιστώσες της χειρουργικής επέμβασης, αλλά και επειδή επιτυγχάνεται αρκετά επακριβώς μέσω των πολύπλοκων μεθόδων, που διατίθενται σήμερα.

Διάφορες ορολογικές εξετάσεις (νεοπλασματικοί δείκτες), απεικονιστικές εξετάσεις (αξονική και μαγνητική τομογραφία, διαδερμικό ή ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα, ανοσοσπινθηρογραφία) και άλλες ακόμη διαγνωστικές μέθοδοι επιτρέπουν τη με σχετική ακρίβεια σταδιοποίηση, ώστε να επιλέγεται η καταλληλότερη για κάθε ασθενή χειρουργική επέμβαση.

Διαβάστε επίσης

• Λένε οτι ‘η κοιλιά είναι ο τάφος του γιατρού’. Γιατί;
• Σκωληκοειδίτιδα: Διάγνωση και θεραπεία
• Εγκαιρη διάγνωση του Αλτσχάιμερ με μία απλή εξέταση ούρων
• Αυτοκτονία 29χρονης κτηνιάτρου στην Ιαπωνία για λάθος διάγνωση
• Μη έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του στομάχου στη χώρα μας