Αρθρώσεις

Είναι οι ανατομικές δομές που σχηματίζονται από επιφάνειες παρακείμενων οστών και εξασφαλίζουν κίνηση στα επιμέρους τμήματα του σκελετού.

Τύποι αρθρώσεων

Ανάλογα με το βαθμό κινητικότητας που επιτρέπεται στα οστά που συμμετέχουν στο σχηματισμό της άρθρωσης διακρίνουμε:

1. Συναρθρώσεις (στο κρανίο)
Τα παρακείμενα οστά συνδέονται με λεπτό ινώδη ιστό και δεν επιτρέπεται κανένας βαθμός κινητικότητας.

2. Αμφιαρθρώσεις
Τα παρακείμενα οστά συνδέονται με εύκαμπτο ινοχόνδρινο πέταλο που επιτρέπει περιορισμένη κινητικότητα (ηβική σύμφυση, ιερολαγόνιες αρθρώσεις, μεσοσπονδύλιοι δίσκοι).

3. Διαρθρώσεις
Οι πιο συχνές και ευκίνητες αρθρώσεις. Οι αρθρικές επιφάνειες των οστών που συμμετέχουν στις διαρθρώσεις καλύπτονται από αρθρικούς χόνδρους. Η άρθρωση περιβάλλεται από μια θήκη που ονομάζεται αρθρικός θύλακος. Η εξωτερική επιφάνεια του αρθρικού θυλάκου λέγεται αρθρικός υμένας.

Μερικές αρθρώσεις περιέχουν μηνίσκους, οι οποίοι είναι ινοχόνδρινοι δακτύλιοι. Η αρθρική κοιλότητα περιέχει μικρή ποσότητα υγρού που ονομάζεται αρθρικό υγρό. Η εξέτασή του μπορεί να γίνει με παρκέντηση της άρθρωσης και λήψη του υγρού.

Αρθρίτιδα

Αρθρίτιδα είναι η φλεγμονή της άρθρωσης που χαρακτηρίζεται από:
1. Ερυθρότητα
2. Θερμότητα
3. Οίδημα (πρήξιμο)
4. Πόνο
5. Περιορισμό της κινητικότητας

Η αρθρίτιδα ως κλινική εκδήλωση νοσημάτων συνδετικού ιστού είναι πολύ σημαντική και η διερεύνησή της αφορά:
1. Τον αριθμο των προσβεβλημένων αρθρώσεων (μονοαρθρίτιδα, ολιγοαρθρίτιδα, πολυαρθρίτιδα).
2. Το είδος των προσβεβλημένων αρθρώσεων (μικρές, μεγάλες).
3. Συμμετρική, ασύμμετρη, μεταναστευτική αρθρίτιδα.
4. Την εντόπιση
5. Την ύπαρξη εκδηλώσεων από άλλα όργανα (εξωαρθρικές εκδηλώσεις)

Αυτοαντισώματα και τα αυτοάνοσα νοσήματα

Αυτοαντισώματα είναι αντισώματα που παράγονται απο τον οργανισμό και στρέφονται εναντίον των στοιχείων των ίδιων του των κυτάρων. Είναι χαρακτηριστικά των αυτοάνοσων νοσημάτων στα οποία υπάγονται μερικά από τα νοσήματα του συνδετικού ιστού.

Ανίχνευση και μόνο των αυτοαντισωμάτων δεν στοιχειοθετεί οπωσδήποτε ύπαρξη νόσου. Επιβάλλεται βέβαια κλινικοεργαστηριακός έλεγχος. Η μεγάλη ηλικία είναι ένας από τους λόγους που μπορεί να εμφανιστούν ψευδώς θετικά αυτοαντισώματα σε χαμηλούς τίτλους.

Τα αυτοαντισώματα είναι η χαρακτηριστικότερη των εργαστηριακών εκδηλώσεων των αυτοάνοσων νοσημάτων. Τα νοσήματα αυτά χαρακτηρίζονται από αλλαγές του ανοσολογικού συστήματος, οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα, αυτό να στρέφεται εναντίον στοιχείων του ίδιου του οργανισμού.

Διαβάστε επίσης

• Τι σημαίνει ο όρος “αυτοάνοσα νοσήματα”
• Σκληροδερμία
• Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (Σ.Ε.Λ.)
• Νόσος Still
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα