Διαβητική νεφροπάθεια

Η νεφρική νόσος αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου και ανικανότητας στον σακχαρώδη διαβήτη. Οι βλάβες στο νεφρικό σπείραμα καλούνται με το γενικό όρο σπειραματοσκλήρυνση. Περιλαμβάνει δυο διαφορετικούς τύπους : την διάχυτη, που είναι πιο συχνή και χαρακτηρίζεται από διάχυτη σκλήρυνση του νεφρού και την οζώδη μορφή.
Η διαβητική νεφροπάθεια μπορεί να είναι σιωπηρή για μακρές περιόδους, η πρώτη της ένδειξη μπορεί να είναι η εμφάνιση μικρολευκωματουρίας, η οποία με την πάροδο του χρόνου εξελίσσεται σε πρωτεϊνουρία και τελικά μπορεί να έχουμε την εμφάνιση πλήρους νεφρωσσικού συνδρόμου (νεφρική βλάβη με μεγάλη απώλεια λευκωμάτων).
Η βλάβη των νεφρικών αρτηριών λόγω της διαβητικής αγγειοπάθειας, μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση αρτηριακής υπέρτασης.
Η βλάβη του διάμεσου νεφρικού ιστού μπορεί να καταλήξει σε νέκρωση των θηλών.
Οι διαβητικοί ασθενείς παρουσιάζουν αυξημένη επίπτωση στην εμφάνιση ουρολοιμώξεων, γεγονός που επιδεινώνει τη ήδη διαταραγμένη από το σακχαρώδη διαβήτη, νεφρική λειτουργία.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ – ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η διαβητική νεφροπάθεια στα αρχικά στάδια είναι ασυμπτωματική. Στα τελικά στάδια μπορεί να έχουμε πλήρη νεφρική ανεπάρκεια, με πρωτεϊνουρία και αρτηριακή υπέρταση. Η διαβητική νεφροπάθεια είναι προοδευτική κατάσταση και στα τελικά στάδια, η αυξημένη απώλεια γλυκόζης από τα ούρα, μπορεί να οδηγήσει στην ανπροσαρμογή των θεραπευτικών δόσεων.
Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για τη διαβητική νεφροπάθεια, πέρα από την πρόληψη των λοιμώξεων.

Διαβάστε επίσης