Ενας στους τέσσερις κατοίκους του πλανήτη σε κάποια φάση της ζωής του θα νοσήσει από κάποια πάθηση ψυχικής ή νευρολογικής αιτιολογίας και το πιο ανησυχητικό είναι ότι τα δύο τρίτα εξ αυτών δεν θα αναζητήσουν ιατρική βοήθεια, ακόμα και για παθήσεις για τις οποίες υπάρχει θεραπεία. Οι ψυχικές παθήσεις δεν συνιστούν προσωπική αποτυχία. Αναποτελεσματικός είναι ο τρόπος που η κοινωνία αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους. Ο κοινωνικός αποκλεισμός και στιγματισμός, η έλλειψη πληροφόρησης και ιατρικών υπηρεσιών, έχουν καταστήσει τις ασθένειες αυτές μία από τις κυριότερες αιτίες νόσησης και μόνιμης ανικανότητας. Τα παραπάνω αποτελούν μερικές από τις κυριότερες επισημάνσεις της ετήσιας έκθεσης της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO) με θέμα Ψυχικές Παθήσεις: Νέα Αντίληψη Νέα Ελπίδα.

Με την έκθεση αυτή ο WHO καλεί τις κυβερνήσεις να αναπτύξουν νέες στρατηγικές αντιμετώπισης όσο και πρόληψης των ασθενειών αυτών, καθώς πλέον η επιστήμη παρέχει τις ανάλογες δυνατότητες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 40% των κρατών ανά τον κόσμο δεν έχουν κάποια στρατηγική ή σχετικό πρόγραμμα, ενώ το 1/3 των κρατών αφιερώνει μόνο το 1% του προϋπολογισμού του για την Υγεία, για την αντιμετώπιση των ψυχικών παθήσεων.

Στο 25% των χωρών δεν είναι διαθέσιμα σε επίπεδο πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας τα τρία πιο κοινά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της σχιζοφρένειας, της κατάθλιψης και της επιληψίας, ενώ στο 50% των κρατών αντιστοιχεί ένας ψυχίατρος ανά 100.000 κατοίκους.

Ο WHO θεωρεί ότι τα νέα επιστημονικά δεδομένα μπορεί να επιφέρουν θεαματικές αλλαγές στον τομέα αυτό και επισημαίνει ότι η ασυλοποίηση αποτελεί πλέον μια παρωχημένη μέθοδο αντιμετώπισης των ασθενών αυτών, καθώς οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ δεν προάγει την κοινωνική επανένταξη και αποκατάσταση.

Διαβάστε επίσης

• Οι ψυχικές νόσοι δεν είναι στίγμα
• Οι ψυχικές παθήσεις δεν αποτελούν προσωπική αποτυχία