Αν και η εξέταση DNA έδειξε ότι η κατηγορουμένη παρουσιάζει γενετική ταυτότητα ίδια με τα στοιχεία αίματος, που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος, η μέθοδος ανάλυσης που έγινε με βάση το στατιστικό μοντέλο της γονιδιακής συχνότητας του πληθυσμού στην Ελλάδα, ενώ η κατηγορουμένη ήταν από το Λίβανο, οδήγησε 4 ενόρκους στην αθώωση της αλλοδαπής κατηγορουμένης από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας.

Συγκεκριμένα η 37χρονη Λιβανέζα Σάμπρα Φατμέ αντιμετώπιζε την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε βάρος φίλης της. Κύριο ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον της 37χρονης ήταν τα αποτελέσματα της εξέτασης DNA σε δείγμα αίματος που έδωσε η κατηγορουμένη, το οποίο συγκρίθηκε με σταγόνες αίματος, που είχαν βρεθεί στο σπίτι του θύματος στην Κυψέλη.

Σύμφωνα με την κατηγορία κίνητρο του εγκλήματος ήταν οικονομικοί λόγοι καθώς η Σάμπρα ανακάλυψε ότι το θύμα, η οποία είχε μεσολαβήσει για να βρει δουλειά στη ναυτιλιακή εταιρία του εργοδότη της, κρατούσε μέρος του μισθού της εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η Λιβανέζα δεν είχε νόμιμη άδεια.

Η Σάμπρα από την πρώτη στιγμή αρνήθηκε στην αστυνομία ότι έχει σχέση με το φόνο. Ωστόσο, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος της, λίγο καιρό μετά το έγκλημα και ενώ η 37χρονη είχε στο μεταξύ απελαθεί. Ετσι όταν επέστρεψε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2000 συνελήφθη.

Κατόπιν αιτήματος της ίδιας της κατηγορουμένης έγινε εξέταση DNA σε δείγμα που έδωσε και σε πέντε κηλίδες αίματος που είχαν βρεθεί στο σπίτι του θύματος από την οποία προέκυπτε ταύτιση. Σύμφωνα όμως με τους βιοχημικούς του Τμήματος Ανάλυσης της Υπηρεσίας Εγκληματικών ερευνών της Ασφάλειας η πιθανότητα λάθους για τη Σάμπρα, λόγω της καταγωγής της είναι 1 προς 67.000.

Η πιθανότητα λάθους στην οποία άλλωστε έδωσε έμφαση η υπεράσπιση της 37χρονης γυναίκας, ήταν αυτή που έπεισε τους τέσσερις ενόρκους δικαστές να μην κηρύξουν ένοχη τη Φατμέ Σάμπρα. Σύμφωνα με τους ειδικούς η πιθανότητα λάθους για έναν Ελληνα, με αμιγώς ελληνική καταγωγή είναι 1 προς 9.000.000.