Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Φλεγμονώδης αντίδραση του ήπατος διάρκειας μεγαλύτερης των 6 μηνών, η οποία οφείλεται σε λοίμωξη από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV).

Παθογένεια

Η λοίμωξη με τον ιό της ηπατίτιδας C είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό υποκλινική και δεν γίνεται αντιληπτή. Το 50-70% των ασθενών που θα μολυνθούν θα αναπτύξουν χρόνια ηπατίτιδα C. Η παραμονή και δράση του ιού στο ήπαρ επιφέρει χρόνιες φλεγμονώδεις αλλοιώσεις, οι οποίες έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στη βιοψία ήπατος. Σε γενικές γραμμές, τα ιστολογικά χαρακτηριστικά της χρόνιας ηπατίτιδας είναι κοινά, ανεξάρτητα από το αίτιο (B, C, αυτοάνοση).

Η ηπατίτιδα C είναι το πιο συχνό αίτιο χρόνιας ηπατίτιδας. Οι ασθενείς αυτοί έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης κίρρωσης ήπατος και ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, (το τελευταίο αναπτύσσεται συχνότερα και πιο σύντομα σε ασθενείς που κάνουν χρήση αλκοόλ).

Η χρόνια ηπατίτιδα C λόγω της διέγερσης του ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλεί είναι δυνατόν να συνοδεύεται από ανοσολογικές εκδηλώσεις (π.χ κρυοσφαιριναιμία με πορφυρικό εξάνθημα, αρθρίτιδα, νεφρική βλάβη, πολυνευροπάθεια).

Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τη χρόνια ηπατίτιδα Β, αλλά και με τη χρόνια αυτοάνοση ηπατίτιδα, (π.χ η χρόνια ηπατίτιδα Β και C είναι δυνατόν να συνοδεύονται από μια μορφή αγγειίτιδας που ονομάζεται “οζώδης πολυαρτηρίτιδα”).

Πρόληψη

Ισχύουν τα γενικά και ειδικά μέτρα πρόληψης της λοίμωξης από τον ιό της ηπατίτιδας Β.

Κλινική εικόνα

– Πολλοί ασθενείς, ίσως η πλειοψηφία, είναι ασυμπτωματικοί, και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι: ανοραξία, καταβολή, κόπωση, χαμηλός πυρετός, αίσθημα βάρους και δυσφορίας στην κοιλιά.

– Είναι δυνατόν επίσης να εμφανιστούν συμπτώματα και σημεία χρόνιας ηπατικής ανεπάρκειας η κίρρωσης, (ασκίτης, οιδήματα κάτω άκρων, ευρήματα πυλαίας υπέρτασης, κιρσοί οισοφάγου).

– Σε γενικές γραμμές η κλινική εικόνα είναι πανομοιότυπη με την κλινική εικόνα κάθε μορφής χρόνιας ηπατίτιδας.

Διάγνωση

– Αύξηση τρανσαμινασών (ALT, AST)
– Σχετική αύξηση της χολερυθρίνης και της αλκαλικής φωσφατάσης
– Ανίχνευση αντισωμάτων έναντι του ιού της ηπατίτιδας C, (τα αντισώματα εμφανίζονται 6 μήνες μετά την αρχική έκθεση στον ιό)
– Ανίχνευση του γενετικού υλικού του ιού HCV-RNA με τη μέθοδο PCR

– Η διάγνωση οποιασδήποτε μορφής χρόνιας ηπατίτιδας τίθεται με βιοψία ήπατος.

Αντιμετώπιση

Στόχοι:
1. Τερματισμός του ενεργού πολλαπλασιασμού του ιού
2. Αναστροφή της φλεγμονώδους αντίδρασης

– Φάρμακα που χρησιμοποιούνται:
* Η ιντερφερόνη a-2a, σε υποδόριες ενέσεις τρείς φορές την εβδομάδα για 6 μήνες, (η θεραπεία μπορεί να παραταθεί)
* Ριμπαβιρίνη (σε συνδυασμό με ιντερφερόνη)
Το 50% των ασθενών παρουσιάζει αρχικά ανταπόκριση, συχνά όμως υπάρχει υποτροπή μετά τη διακοπή)

– Μεταμόσχευση ήπατος, σε ηπατική ανεπάρκεια, κίρρωση ήπατος.

Διαβάστε επίσης

• Ηπατίτιδα Α, πολύ διαφορετική από την Β
• Αυξημένες τρανσαμινάσες. Τι μπορεί να σημαίνουν;
• Τι είναι η ιντερφερόνη;
• 50 χρόνια DNA: μύθος ή πραγματικότητα;
• Ο κύκλος ομιλιών «Κοινωνία και Υγεία» συνεχίζεται και αυτή τη χρονιά από το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών