Η επιπλέον κατανάλωση γλυκών έχει γονιδιακή βάση και η αδυναμία αυτή κληρονομείται. Μάλιστα οι δίαιτες θα πρέπει να σχεδιάζονται ειδικά και με βάση αυτά τα κληρονομικά χαρακτηριστικά. Αυτό είναι το συμπέρασμα ερευνών που δημοσιεύονται στις επιθεωρήσεις “Nature Genetics” και “Nature Neuroscience”.

Επιστήμονες του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, ανακάλυψαν ότι το γονίδιο Τ1R3 παίζει ζωτικό ρόλο, επιτρέποντας σε ποντίκια να γεύονται γλυκές τροφές. Φαίνεται ότι το ίδιο γονίδιο παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο και στον άνθρωπο.

Ο δρ. Ρόμπερτ Μαργκόλσκι, επικεφαλής της μελέτης, τονίζει ότι η γενετική βάση για τις έννοιες του γλυκού και του πικρού μπορεί μελλοντικά να έχει κάποια σημασία, ως προς τις διάφορες φυσιολογικές λειτουργίες. ‘Υπάρχουν σοβαροί λόγοι που εξηγούν γιατί ζώα που αγαπούν και καταναλώνουν γλυκές τροφές. Οι διάφορες δίαιτες θα πρέπει να σχεδιάζονται με βάση το συγκεκριμένο γονιδιακό προφίλ’, κατέληξε ο επιστήμονας.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ανάγκη για κατανάλωση γλυκών σε συνθήκες στρες, αποδιδόταν στο γεγονός, ότι τα γλυκά απελευθερώνουν ενδογενή οπιοειδή (ορμόνες που εκκρίνει ο εγκέφαλος για να χαλαρώνει τον οργανισμό), με αποτέλεσμα την επέλευση ηρεμίας.

Διαβάστε επίσης

• Η ζάχαρη προκαλεί διαβήτη;
• Κορμός σοκολάτας: γευστικός πειρασμός!
• Γλυκά με σίδηρο για παιδιά με αναιμία
• Εντονη κόπωση-αδυναμία (κατά την άθληση)