Στην ικανότητα τους, να “κλέβουν” γονίδια από άλλα μικρόβια και τον άνθρωπο, οφείλουν δύο πολύ επικίνδυνα στελέχη του σταφυλόκοκκου aureus την ικανότητά τους να προσαρμόζονται στην οποιαδήποτε μορφή άμυνας του οργανισμού και να αναπτύσσουν αντοχή στα διάφορα αντιβιοτικά.

Η πρόσφατη αποκωδικοποίηση της γενετικής αλληλουχίας των δύο στελεχών από την ομάδα του Δρ Keiichi Hiramatsu του Πανεπιστημίου στο Τόκιο, αποκάλυψε την εξαιρετική ικανότητα αυτών των μικροβίων να δανείζονται γονίδια που τα καθιστούν πιο ανθεκτικά.

Οι σταφυλόκοκκοι του τύπου aureus, είναι μικρόβια που προκαλούν δερματικές λοιμώξεις, αποστήματα, λοιμώδη ενδοκαρδίτιδα, πνευμονία, οστεομυελίτιδα και ορισμένα στελέχη τους, παράγουν ουσίες που λέγονται εξωτοξίνες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την εμφάνιση του τοξικού σοκ (κατάσταση που πλήττει κυρίως τις νέες γυναίκες που χρησιμοποιούν ταμπόν) και του συνδρόμου Kawasaki (πυρετός και λεμφαδενοπάθεια στα μικρά παιδιά).

Ο συγκεκριμένος σταφυλόκοκκος, αναπτύσσει πολύ γρήγορα αντοχή, με αποτέλεσμα, ένα σημαντικό ποσοστό παγκοσμίως να είναι ανθεκτικό στη μεθικιλίνη, το κατ’εξοχήν αντιβιοτικό εναντίον του και κάποια στελέχη να παρουσιάζουν ήδη αντοχή και στη βανκομυκίνη, την εναλλακτική θεραπεία. Το αποτέλεσμα είναι η λοίμωξη από σταφυλόκοκκο aureus, να είναι ήδη δυσίατη.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, η αντοχή των συγκεκριμένων μικροβίων, προήλθε από άλλα βακτήρια. Δηλαδή, οι σταφυλόκοκκοι δανείστηκαν ανθεκτικά γονίδια άλλων μικροβίων, αν και για την αντοχή στη βανκομυκίνη, ο Δρ. Hiramatsu πιστεύει ότι προέρχεται από μετάλλαξη.

Το ελπιδοφόρο μήνυμα έρχεται από την είδηση ότι αποκωδικοποιήθηκαν και 70 γονίδια, τα οποία φαίνεται ότι επιδρούν στη μολυσματικότητα του σταφυλοκόκκου, γεγονός που αφήνει ελπίδες, για την καλύτερη αντιμετώπιση του μικροβίου στο μέλλον.

Διαβάστε επίσης

• Μικρόβια και ιοί
• Ποιά είναι η διαφορά της αποστείρωσης από την απολύμανση;
• Χρήσιμα μικρόβια
• Σε τι διαφέρει η μόλυνση από τη λοίμωξη
• Δέρμα: ένας άγρυπνος φύλακας