ΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ

Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Η σπιρομέτρηση αποτελεί την απλούστερη και συνάμα την πιο χρήσιμη δοκιμασία ελέγχου της πνευμονικής λειτουργίας. Ο ασθενής αφού εισπνεύσει βαθιά, εκπνέει όσο ταχύτερα μπορεί μέσα σε ένα επιστόμιο το οποίο συνδέεται με ένα σπιρόμετρο. Η συσκευή καταγράφει διάφορες παραμέτρους της ροής του αέρα και των πνευμονικών όγκων.

Οι παράμετροι που ελέγχονται κατά τη διάρκεια της σπιρομέτρησης είναι:

Η βιαίως εκπνεόμενη ζωτική χωρητικότητα (FVC): Ο όγκος του αέρα που μπορεί βιαίως να εκπνέεται από τους πνεύμονες έπειτα από βαθιά εισπνοή.

Ο βίαιος εκπνευστικός όγκος σε 1 δευτερόλεπτο (FEV1): Ο όγκος του αέρα που εκπνέεται βιαίως στο πρώτο δευτερόλεπτο έπειτα από βαθιά εισπνοή.

Η μέγιστη μεσοεκπνευστική ροή (FEF25-75): Ο όγκος του αέρα που περιέχεται μεταξύ του 25% και του 75% της ζωτικής χωρητικότητας, δια του αντίστοιχου χρονικού διαστήματος.

Ο ρυθμός της μέγιστης εκνευστικής ροής (PEFR): Ο μέγιστος ρυθμός της ροής του αέρα που μπορεί βιαίως να εκπνέεται από τους πνεύμονες έπειτα από βαθιά εισπνοή.

Ο μέγιστος εκούσιος αερισμός (MVV): Ο μέγιστος όγκος αέρα που μπορεί να εισπνέεται και να εκπνέεται σε 1 λεπτό.

Οι φυσιολογικές τιμές ποικίλλουν και εξαρτώνται από την ηλικία του ατόμου και τη σωματική του διάπλαση. Με τον προσδιορισμό των παραμέτρων που αναφέρθηκαν είναι δυνατό να διαγνωσθεί το είδος της πνευμονοπάθειας, η βαρύτητά της και να παρακολουθείται η ανταπόκριση στη θεραπεία που εφαρμόζεται.

Στις ενδείξεις της σπιρομέτρησης περιλαμβάνονται όλες σχεδόν οι χρόνιες νόσοι του αναπνευστικού συστήματος όπως το βρογχικό άσθμα, η χρόνια βρογχίτιδα, το εμφύσημα, η βροχιολίτιδα, η βρογχεκτασίες, η κυστική ίνωση και άλλες.

Διαβάστε επίσης