Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Υπάρχουν κάποιες αλλαγές που συμβαίνουν στο καρδιαγγειακό μας σύστημα παράλληλα με το φυσιολογικό γήρας. Αυτές οι αλλαγές είναι φυσιολογικές ως ένα βαθμό (σκλήρυνση του αγγειακού τοιχώματος, άνοδος της αρτηριακής πίεσης, ήπια υπερτροφία της αριστερής κοιλίας της καρδιάς, μείωση των εφεδρειών του καρδιακού μυός για άσκηση-παραγωγή έργου). Αυτές όμως οι άλλαγές αλλάζουν και το υπόστρωμα πάνω στο οποίο επιδρά μία καρδιαγγειακή νοσηρή οντότητα και έτσι τελικά από κάποιο σημείο και μετά το φυσιολογικό γήρας περνά τον ουδό και μεταμορφώνεται σε μία πληθώρα νόσων με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που η τρίτη ηλικία έχει.

Αναλυτικότερα :

Στην χρόνια στεφανιαία νόσο. Εδώ η διάγνωση γίνεται δυσκολότερη γιατί αφ’ενός οι ηλικιωμένοι έχουν περιορισμένη φυσική δραστηριότητα που καθιστά λιγότερο πιθανή την εμφάνιση στηθάγχης, αφ’ ετέρου αλλάζει και το προφίλ της νόσου αφού η δύσπνοια, είναι η πιο συχνή εκδήλωση αντί για στηθαγχικό άλγος.

Στο οξύ έμφραγμα. Εδώ πάλι λόγω του ότι ο πόνος δεν είνα τυπικός στους ηλικιωμένους πολλές φορές καθυστερεί η διάγνωση του οξέως εμφράγματος. Αλλά και από την στιγμή που θα τεθεί η διάγνωση και πάλι τα ποσοστά θρομβόλυσης σε οξύ έμφραγμα είναι πολύ μικρά λόγω της καθυστερημένης διάγνωσης ή του γεγονότος ότι εξ’αιτίας άλλων παθολογικών καταστάσεων (π.χ. υπέρταση, πρόσφατο εγκεφαλικό επεισόδιο κ.α.) η θρομβόλυση αντενδείκνυται. Ετσι η πρόγνωση ενός εμφράγματος είναι γενικά χειρότερη στην τρίτη ηλικία και η αντιμετώπιση δυσχερέστερη λόγω και των περιορισμών που οι συμπαρομαρτούσες νόσοι επιβάλλουν στην χρήση ορισμένων φαρμάκων (π.χ. β-αποκλιστές).

Στις αρρυθμίες. Λόγω της αυξανόμεης επίπτωσης της υπέρτασης και της στεφανιαίας νόσου οι ηλικιωμένοι εμφανίζουν συχνότερα ταχυκαρδίες / ταχυαρρυθμίες τις οποίες μάλιστα ανέχονται και δυσκολότερα γιατί λόγω «ανελαστικότητας» του καρδιαγγειακού συστήματος γρήγορα αυτές προκαλούν οξεία καρδιακή ανεπάρκεια. Ακόμη στην τρίτη ηλικία λόγω γήρανσης και του ερεθισματαγωγού (ηλεκτρικού) συστήματος της καρδιάς είναι συχνότερες και οι βραδυκαρδίες / βραδυαρρυθμίες που απαιτούν συχνά την εμφύτευση βηματοδότου.

Στις βαλβιδοπάθειες. Είναι γνωστή η προϊούσα επιβάρυνση οποιαδήποτε βαλβιδοπάθειας με την πάροδο του χρόνου καθώς οι δευτεροπαθείς ασβεστώσεις επιβαρύνουν οποιαδήποτε πρωτοπαθή βαλβιδική βλάβη.

Στην υπέρταση. Η υπέρταση είναι συχνότερη στην τρίτη ηλικία και διαφορετική στην αντιμετώπισή της φαρμακευτικά λόγω της διαφοράς στην παθοφυσιολογία της νόσου (π.χ. στους ηλικιωμένους είναι συνήθως απαραίτητη η χρήση διουρητικού). Τέλος εδώ πρέπει κανείς να υπολογίσει και το ποσοστό της ψευδοϋπέρτασης, της αυξημένης δηλαδή αρτηριακής πίεσης που ανευρίσκεται λόγω του ότι τα αγγγεία σκληρύνονται, το οποίο οδηγεί σε υπερδιάγνωση.

Στην καρδιακή ανεπάρκεια. Ευνόητο είναι ότι όλες οι παραπάνω καταστάσεις έχουν ως τελικό σημείο την καρδιακή ανεπάρκεια είτε από διαστολική είτε από συστολική δυσλειτουργία της καρδιάς. Ομως και πάλι λόγω μειωμένων εφεδρειών του καρδιακού μυός η αντιμετώπιση γίνεται προβληματικότερη.

Διαβάστε επίσης

• Ηλεκτροκαρδιογράφημα μία απλή και χρήσιμη εξέταση
• Holter πιέσεως (24-ωρη καταγραφή της αρτηριακής πιέσεως). Πότε και γιατί.
• Αρρυθμίες: Τα φτερουγίσματα της καρδιάς
• Τι είναι η πρόπτωση μιτροειδούς;
• Άγχος και Καρδιά