ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ

Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Χαρακτηρίζεται η κατάσταση κατά την οποία υπάρχει αύξηση στην πίεση της πνευμονικής αρτηρίας πάνω από την φυσιολογική (=30mmHg)

Παθογένεια

Η πνευμονική υπέρταση μπορεί να είναι πρωτοπαθής δηλαδή να αφορά απευθείας το αρτηριακό δένδρο των πνευμόνων ή συνηθέστερα δευτεροπαθής, δηλαδή το αρτηριακό δένδρο των πνευμόνων να επηρεάζεται από βλάβη των αριστερών καρδιακών κοιλοτήτων, των πνευμονικών φλεβών ή του πνευμονικού παρεγχύματος.

Κλινική εικόνα

Τα κύρια συμπτώματα είναι η δύσπνοια και η εύκολη κόπωση, ενώ μπορεί να εμφανισθούν συγκοπτικά φαινόμενα και αίσθημα παλμών.

Διάγνωση

Από την κλινική εξέταση και το ηλεκτροκαρδιογράφημα υπάρχουν μία σειρά από ευρήματα που προσανατολίζουν στη διάγνωση για την επιβεβαίωση της οποίας χρησιμοποιούνται η ακτινογραφία θώρακος, το υπερηχογράφημα καρδιάς, ο λειτουργικός έλεγχος των πνευμόνων, το σπινθηρογράφημα των πνευμόνων και αν κριθεί απαραίτητο ο καθετηριασμός της καρδιάς.

Αντιμετώπιση

Σε περιπτώσεις δευτεροπαθούς πνευμονικής υπέρτασης η αντιμετώπιση στρέφεται κυρίως προς την αιτία που την προκάλεσε (π.χ. αντικατάσταση βαλβίδος, διόρθωση συγγενούς καρδιοπάθειας, αορτοστεφανιαία παράκαμψη, αγγειοπλαστική κλπ.) Παράλληλα χρησιμοποιούνται οξυγόνο, διουρητικά, δακτυλίτιδα, αντιπηκτικά, ενώ στις περιπτώσεις πρωτοπαθούς πνευμονικής υπέρτασης ενδείκνυται επιπλέον η χορήγηση αναστολέων ασβεστίου σε λίαν αυξημένες δόσεις, ενώ πειραματικά εξετάζεται η χρόνια έγχυση προστακυκλίνης και η εισπνοή οξειδίου του αζώτου.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ

Ποικίλει ανάλογα με την αιτία. Δεν είναι τόσο καλή στην πρωτοπαθή πνευμονική υπέρταση ενώ στην δευτεροπαθή εξαρτάται κυρίως από την κατάσταση των αριστερών καρδιακών κοιλοτήτων ή των πνευμόνων.

Διαβάστε επίσης