Από την 1η Νοεμβρίου του 1999, 89 χώρες έχουν επικυρώσει την συνθήκη της Οτάβα για την απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού. Είναι σε εξέλιξη διεθνείς προσπάθειες για την υποστήριξη ενός προαιρετικού πρωτοκόλλου στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που θα ανέβαζε την ελάχιστη ηλικία στρατολόγησης παιδιών στις ένοπλες δυνάμεις και την συμμετοχή σε συρράξεις από τα 15 στα 18 χρόνια. Και το 1998, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ακόμα ένας μηχανισμός για διεθνή ευθύνη, έλαβε την εξουσιοδότηση να διώκει ως εγκληματίες πολέμου εκείνους που στρατολογούν και χρησιμοποιούν σε εχθροπραξίες παιδιά κάτω των 18 ετών. Ωστόσο μέσα στην τελευταία δεκαετία, από την υιοθέτηση της Σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδού μέχρι σήμερα, περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά έχουν σκοτωθεί και περισσότερα από 6.000.000 παιδιά έχουν τραυματιστεί ή έχουν μείνει ανάπηρα εξαιτίας των πολεμικών συρράξεων. (αναλογεί μία νάρκη για κάθε 20 παιδιά παγκοσμίως). Περίπου 12 εκατομμύρια παιδιά ήταν άστεγα ενώ 1 εκατομμύριο έμειναν ορφανά ή έχασαν τους γονείς τους. Εκτιμάται ότι 10 εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από ψυχολογικά τραύματα πολέμου. Αμέτρητες γυναίκες και κορίτσια βιάστηκαν.
Μέσα στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά αναμίχθηκαν στις πολεμικές συρράξεις είτε για να πολεμίσουν είτε για να χρησιμεύσουν ως σεξουαλικά αντικείμενα, είτε ως χαμάληδες. Εκατομμύρια παιδιά σημάδεψαν την ψυχή τους από τη βία στην οποία μετείχαν ενεργά ή την οποία παρακολουθούσαν ως μάρτυρες. Με την κατάρρευση εθνών και κρατών και μέσα στο αχαλίνωτο διεθνές εμπόριο όπλων, οι εμφύλιοι πόλεμοι στα τέλη του 20ου αιώνα αποτελούν την αρένα για την χρόνια ανθρώπινη ανασφάλεια και την απάνθρωπη θηριωδία. Μόνο στην Αφρική από το 1970 μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πάνω από 30 πόλεμοι, ενώ πολλές ήταν και οι πολεμικές συρράξεις των τελευταίων ετών, όπως αυτές που έγιναν στο Αφγανιστάν, την Ανγκόλα, τη Βοσνία την Ερζεγοβίνη, το Κογκό, την Ερυθρέα, την Αιθιοπία, τη Ρουάντα, τη Σιέρρα Λεόνε, τη Σομαλία, τη Σρι Λάνγκα και το Σουδάν, με τελευταία την πρόσφατη κτηνωδία στο Κόσοβο. Οπως αποκαλύπτει η Διεθνής Αμνηστία, στις ένοπλες συγκρούσεις, τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα, είτε πρόκειται για παιδιά στρατιώτες είτε για πρόσφυγες ή για παιδιά που βρίσκονται τυχαία στις ζώνες των συγκρούσεων, αναφέροντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση των παιδιών στρατιωτών που έχουν στρατολογήσει οι αντάρτες της Σιέρα Λεόνε, τα οποία τα ναρκώνουν με κοκαίνη για να σκοτώνουν. Δεν υπάρχει καμία μεγαλύτερη πληγή, από τη πληγή που προκαλεί στα παιδιά ο πόλεμος.
Επίσης η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλει και τη συχνότητα των βασανιστηρίων και των βιαιοτήτων σε βάρος των παιδιών σε όλον τον κόσμο, κατά τη διάρκεια της προσωρινής τους κράτησης ή της κράτησης του σε σωφρονιστικά ιδρύματα, θέτοντας υπο αμφισβήτηση τη συμπεριφορά των δυνάμεων της τάξης και των ανταρτικών ομάδων. Σε ανακοινωσή της που δόθηκε στη δημοσιότητα στη Λωζάνη, η ανθρωπιστική οργάνωση αποκαλύπτει οτι τα παιδιά που ζούν και εργάζονται στο δρόμο, και υπολογίζονται σε περίπου εκατό εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, συχνά βασανίζονται και δολοφονούνται από πυρά αυτομάτων όπλων. Οι περιπτώσεις αυτές καταγράφηκαν σε πολλές χώρες όπως το Μπανγκλαντές, τη Βραζιλία, την Κολομβία, τη Γουατεμάλα, την Ινδία, την Κένυα, το Νεπάλ, την Ουγκάντα. Η κράτηση αποτελεί την ευκαιρία για ορισμένους αστυνομικούς να προσφεύγουν συστηματικά σε βασανιστήρια κατά τις ανακρίσεις. Γροθιές, χτυπήματα με ρόπαλο, με καρεκλοπόδαρα, με κοντάκι όπλου, με μαστίγιο, με μεταλλικούς σωλήνες και ηλεκτρικά καλώδια, μπορούν να προκαλέσουν εγκεφαλικές διασείσεις και εσωτερικές αιμορραγίες. Τα παιδιά εκτίθενται σε πολλές μορφές βασανιστηρίων, που επισημαίνονται πολλές περιπτώσεις αλλά δεν επιβάλλεται καμία κύρωση. Σε σωφρονιστικά κέντρα κράτησης ανηλίκων, η βία είναι καθημερινή κατάσταση. Η Οργάνωση καλεί τις κυβερνήσεις να αρχίσουν έρευνες για όλες τις πληροφορίες και ισχυρισμούς για βασανιστήρια και να επαγρυπνούν ώστε οι βασανιστές να παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη, ενώ καλεί τους υπευθύνους των ένοπλων οργανώσεων να δηλώσουν ξεκάθαρα στους άνδρες τους οτι τέτοιες πράξεις βασανισμού είναι απαράδεκτες. Δεν υπάρχει κάνενα μεγαλύτερο καθήκον από την εξασφάλιση του σεβασμού των δικαιωμάτων των παιδιών και τη απομάκρυνση του φόβου από τη ζωή τους, διαφαλίζοντάς τους την ειρήνη.
Διαβάστε επίσης
- Η ιδέα του πολέμου στις παιδικές ψυχές
- Ενεργοποίηση της επιτροπής παρακολούθησης χημικού πολέμου
- Τα παιδιά του πολέμου
- Τα παιδιά τα μεγαλύτερα θύματα του πολέμου
- Παιδί: Από θύμα του πολέμου αγγελιοφόρος της ειρήνης
Σπούδασα στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας. Ειδικεύτηκα στην Παθολογία στο Νοσοκομείο “Ο Ευαγγελισμός”. Για περισσότερο από 15 χρόνια ασχολούμαι ενεργά με την Πληροφορική και ειδικότερα με τις εφαρμογές Internet. Έχω ιδρύσει την Εταιρία MediSign (ανάπτυξη web εφαρμογών για το χώρο της Υγείας). Το Care είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της.
