Tο φετινό Nόμπελ Iατρικής, απονεμήθηκε σε έναν Σουηδό και δύο Aμερικανούς επιστήμονες για τις μελέτες τους οι οποίες οδήγησαν στην κατανόηση της λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου, καθώς και του τρόπου με τον οποίο συγκεκριμένες εγκεφαλικές δυσλειτουργίες μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση νευρολογικών και ψυxικών διαταραxών. O Arvid Carlsson από τη Σουηδία και οι Paul Greengard και Eric Kandel από τις HΠA, μοιράστηκαν το βραβείο Nόμπελ της xιλιετίας.

Arvid Carlsson

Ο Arvid Carlsson, γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1923 στην Ουψάλα της Σουηδίας. Για 30 χρόνια, από το 1959 μέχρι και το 1989, διατέλεσε καθηγητής Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο του Goteborg, ενώ από το 1989 μέχρι και σήμερα, είναι επίτιμος καθηγητής της Φαρμακολογίας.

Στον Arvid Carlsson απονεμήθηκε ο βραβείο Nobel Ιατρικής του 2000 για την ανακάλυψή του ότι η ντοπαμίνη αποτελεί έναν από τους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου, με εξαιρετική σημασία σε ότι αφορά τη δυνατότητα ελέγχου των κινήσεών μας. Η ανακάλυψή του οδήγησε στην ερμηνεία της νόσου του Parkinson, που προκαλείται από την έλλειψη ντοπαμίνης σε βασικές περιοχές του εγκεφάλου αλλά και την ανακάλυψη ενός αποτελεσματικού φαρμάκου για την αντιμετώπισή της, της L-dopa. Ο Arvid Carlsson, έχει κάνει πολλές ακόμη διαδοχικές ανακαλύψεις σε ότι αφορά το ρόλο της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, μέσα στις οποίες συγκαταλέγεται η περιγραφή του μηχανισμού δράσης των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της σχιζοφρένειας.

Paul Greengard

Ο Paul Greengard, γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1925 στην Νέα Υόρκη. Από το 1961 μέχρι το 1970 διατέλεσε καθηγητής Φαρμακολογίας στο Albert Einstein College of Medicine, από το 1968 μέχρι το 1983 διατέλεσε καθηγητής Φαρμακολογίας και Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Yale, ενώ από το 1983 μέχρι σήμερα είναι καθηγητής του Εργαστηρίου Μοριακών και Κυτταρικών Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Rockefeller στη Νέα Υόρκη.

Στον Paul Greengard απονεμήθηκε ο βραβείο Nobel Ιατρικής του 2000 για την ανακάλυψη του τρόπου δράσης της ντοπαμίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών στο νευρικό σύστημα. Ο μεταβιβαστής αρχικά αντιδρά με έναν υποδοχέα που βρίσκεται στην επιφάνεια του κυττάρου. Αυτό το γεγονός πυροδοτεί μια σειρά αντιδράσεων οι οποίες επηρεάζουν βασικές πρωτεΐνες κλειδιά οι οποίες με τη σειρά τους ρυθμίζουν ποικίλλες λειτουργίες των νευρικών κυττάρων. Με τη φωσφορυλίωση και την αποφωσφορυλίωση των πρωτεϊνών, οι μεταβιβαστές μπορούν να μεταφέρουν το μήνυμά τους από ένα νευρικό κύτταρο σε κάποιο άλλο.

Eric Kandel

Ο Eric Kandel, γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1929 στη Βιέννη. Ειδικεύθηκε στην Ψυχιατρική στην Ιατρική Σχολή του Harvard, όπου καιεργάστηκε μέχρι το 1965. Από το 1965 μέχρι το 1974 διατέλεσε καθηγητής Φυσιολογίας και Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ενώ μέχρι σήμερα διατηρεί τους τίτλους του καθηγητή Φυσιολογίας και Ψυχιατρικής, του καθηγητή Βιοχημείας και Μοριακής Φυσικής, του διευθυντού του Κέντρου Νευροβιολογίας και Συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Columbia.

Στον Eric Kandel απονεμήθηκε ο βραβείο Nobel Ιατρικής του 2000 για την ανακάλυψη του τρόπου μεταβολής της δραστικότητας των συνάψεων, αλλά και των μοριακών μηχανισμών οι οποίοι λαμβάνουν χώρα. Χρησιμοποιώντας ως πειραματικό μοντέλο, το νευρικό σύστημα του θαλάσσιου γαστρόποδου APLYSIA, κατέδειξε τις διαφορές μεταξύ της βραχυχρόνια και μακροχρόνιας μνήμης και τις επιδράσεις των ερεθισμάτων στη λειτουργία αλλά και το σχήμα της σύναψης. Σύμφωνα με τις ανακαλύψεις του Eric Kandel, η μνήμη μας εντοπίζεται στις συνάψεις, ενώ ο σχηματισμός διαφόρων μορφών αναμνήσεων, προκαλεί ανάλογες μεταβολές της λειτουργίας της σύναψης.