Οι ασθενείς που αναζητούν ελπίδα ζωής στις μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών, ολοένα και πληθαίνουν. Τη χρονιά που πέρασε όμως αξέχαστη θα μας μείνει η πραγματικά μοναδική έκρηξη ανθρωπιάς για τη σωτηρία της ζωής του 6χρονου Ανδρέα Βασιλείου. Η περίπτωση αυτή, του μικρού αγοριού από την Κύπρο, γέμισε ελπίδα την καρδιά μας, καθώς απέδειξε περίτρανα ότι η αγάπη και ο αλτρουισμός δεν έχουν πεθάνει και σε περίπτωση ανάγκης προτάσσονται ανεπιφύλακτα, παραμερίζοντας προαιώνιες έριδες, διαφωνίες και μίση. Ολοι θυμόμαστε τον μικρό Ανδρέα, του οποίου η θέληση να νικήσει τη αρρώστια του και να στεφθεί νικητής της ζωής, κατασυγκίνησε όχι μόνο το Πανελλήνιο αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Ο μικρός Ανδρέας, που έπασχε από λευχαιμία, έχρηζε άμεσης μεταμόσχευσης μυελού των οστών και έπρεπε μέσα σε ένα διάστημα τεσσάρων εβδομάδων να βρεί τον κατάλληλο ιστοσυμβατό δότης για τη μεταμόσχευση. Μετά από τις δημόσιες εκκλήσεις, που έκαναν οι γονείς του, μέσω των ΜΜΕ, ξεκίνησε άμεσα μία απίστευτη κινητοποίηση για την εξεύρεση ιστοσυμβατού δότη, με εθελοντική αιμοληψία.

Ξεπέρασαν τις τριάντα χιλιάδες οι Κύπριοι που έδωσαν αίμα, ενώ στην Ελλάδα παρουσιάστηκαν και έδωσαν αίμα πάνω από τέσσερις χιλιάδες εθελοντές. Ιδιαίτερα συγκινητική όμως ήταν η προσφορά αίματος από πολλούς Τουρκοκύπριους, οι οποίοι συνέδραμαν στην προσπάθεια αυτή, ύστερα από την ευρεία κάλυψη της υπόθεσης του μικρού Ανδρέα από τον τουρκοκυπριακό τύπο, που καλούσε για αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Οι δυο πλευρές της διχοτομημένης Κύπρου ήλθαν πιο κοντά και αυτή η σπουδαία συνεργασία μεταξύ των δύο λαών, έδειξε ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα, ότι υπάρχουν ακόμη τα ιδανικά της Ειρήνης και της φιλίας των λαών, ότι μπορεί η Ιστορία να χωρίζει αλλά η αγάπη ενώνει.Η προσέλευση για τη σωτηρία του μικρού Ανδρέα ήταν εκπληκτική. Πλήθος ιατρικών κέντρων και νοσοκομείων παρέμεναν ανοιχτά ολόκληρο το 24ωρο, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα, προκειμένου να κατορθώσουν να εκμεταλευθούν κάθε λεπτό, να εξετάσουν και να λάβουν δείγματα από όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους, αφού και ένας επιπλέον άνθρωπος μπορεί να ήταν όχι απλά πολύτιμος αλλά κυριολεκτικά σωτήριος για τη ζωή του Ανδρέα.

Ουσιωδέστατη ήταν και η συνδρομή της Παγκόσμιας Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών, η σύσταση της οποίας ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του Καραϊσκάκειου Ιδρύματος, του Εθνικού Κέντρου Ιστοσυμβατότητας Ελλάδας ‘Γιώργος Γεννηματάς’, του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου, της Δεξαμενής Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών της Αθήνας του Νοσοκομείου ‘Ελενα Βενιζέλου’ και του ‘Τζάνειου’ Νοσοκομείου. Σε όλο αυτό το διάστημα οι θεράποντες ιατροί του μικρού Ανδρέα από το Παιδο-ογκολογικό τμήμα του Μακάρειου Νοσοκομείου βρίσκονταν σε συνεχή επικοινωνία με δύο αιματολογικά κέντρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε το ταχύτερο ο εξάχρονος να μεταβεί εκεί για να υποβληθεί σε εντατική χημειοθεραπεία, προετοιμασία απαραίτητη για την μεταμόσχευση του μυελού των οστών, μόλις βρισκόταν ο ιστοσυμβατός δότης.

Τελικά την 1 Απρίλίου 2000, ο Ανδρέας, με τη συνοδεία των γονιών του, αναχώρησε για το Χιούστον του Τέξας, όπου εισήχθη στο εξειδικευμένο Ιατρικό Κέντρο Εμπι Αντερσον και υποβλήθηκε σε πρόγραμμα χημειοθεραπείας, διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων. Μέχρι εκείνο το διάστημα δεν είχε βρεθεί ακόμα πλήρως συμβατός δότης, οπότε οι θεράποντες γιατροί άρχισαν να προσανατολίζονται στη λύση της αλλογενούς μεταμόσχευσης αρχέγονων κυττάρων από ομφάλιο λώρο ή πλακούντα, μέθοδος την οποία εφάρμοζε το κέντρο αυτό κατά τα τρία τελευταία χρόνια με αρκετά καλά αποτελέσματα. Παράλληλα δεν έπαυσε η διαδικασία τυποποίησης των δειγμάτων για ανεύρεση πλήρως συμβατού δότη. Ομως, η εκρηκτική εκστρατεία εξεύρεσης συμβατού δότη δεν κατόρθωσε να νικήσει τη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών. Η πιθανότητα εξεύρεσης ιστοσυμβατού δότη ήταν 1 στις 30.000 και καθώς τα χρονικά περιθώρια στένευαν για τον μικρό Ανδρέα, αποφασίστηκε η διενέργεια αλλογενούς μεταμόσχευσης αρχέγονων κυττάρων μυελού των οστών απο ομφάλιο λώρο. Η επέμβαση έλαβε χώρα στις 24 Απριλίου 2000. Η μέθοδος αυτή, η οποία κρίθηκε προτιμότερη από τη μεταμόσχευση μυελού των οστών από ενήλικα, μη πλήρως συμβατό δότη, είχε πιθανότητες επιτυχίας της τάξεως του 40-50%. Ο μικρός Ανδρέας παρέμεινε σε απομόνωση για 5 ολόκληρες εβδομάδες. Τελικά στις 2 Οκτωβρίου, μετά από πολύμηνη ανυπομονησία να γυρίσει στην Κύπρο και να παίξει με τα αγαπημένα του παιγνίδια και τους καλούς του φίλους, ο μικρός Ανδρέας επιστρέφει νικητής στα πάτρια εδάφη. Η μεταμόσχευση θεωρήθηκε επιτυχής. Τη θέση της αγωνίας, που είχε γίνει ο μόνιμος σύντροφος της οικογένειας του Ανδρέα, κατέλαβε πλέον η ελπίδα και η αισιοδοξία. Η σκέψη και η αγάπη του κόσμου, τους έδωσε το κουράγιο για να συνεχίσουν το δύσκολο αγώνα τους.

Η περίπτωση του μικρού Ανδρέα είχε αίσιο τέλος και ελπίζουμε να γίνει σύντομα τελείως καλά. Το μικρό αυτό εξάχρονο αγοράκι έδωσε χωρίς να το καταλάβει μία ανάσα ανθρωπιάς ανάμεσα στους δύο γειτονικούς λαούς, απέδειξε τόσο σε εμάς, όσο και σε αρχηγούς κρατών, που έχουν ξύλινη γλώσσα και τετράγωνη λογική, ότι τίποτα δεν μπορεί να μπει πάνω από την ανθρωπιά, την αγάπη, την αλληλεγγύη, ότι είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα, ότι δακρύζουμε και κλαίμε, βλέποντας τον πόνο ενός παιδιού, ότι υπάρχει μέσα μας η αυταπάρνηση, που ξεπερνάει την ψυχρή λογική, που διδάσκει τις αισθήσεις μας να βλέπουν με τα μάτια της ψυχής, να συγχωρούν και να αγαπούν, που μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Η περίπτωση του μικρού Ανδρέα διακήρυξε ότι η αγάπη είναι το φάρμακο των ανθρώπινων κοινωνιών και της ανθρώπινης ζωής, ότι η αγάπη εξουδετερώνει τις αντιθέσεις και τίς αντιπαλότητες, διώχνει τα μίση και τις διεκδικήσεις εις βάρος του άλλου, εξισώνει τους ανθρώπους, μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, ειρηνεύει τις ανθρώπινες σχέσεις. Εδειξε ότι η συναδέλφωση των λαών μπορεί να μη μείνει ένα απλό όνειρο αλλά γίνει μία υπαρκτή πραγματικότητα. Αλλά πέρα από όλα ανέξειξε την αναγκαιότητα της αλληλοβοήθειας και του εθελοντισμού. Κάθε χρόνο περισσότεροι από 100 έλληνες ασθενείς, από την Ελλάδα, την Κύπρο αλλά και τον απόδημο ελληνισμό, αναζητούν ελπίδα ζωής και οι μισοί από αυτούς τους ασθενείς είναι παιδιά. Ορισμένες ασθένειες του μυελού των οστών μπορούν να θεραπευτούν μόνο με μεταμόσχευση από υγιή δότη. Από το σύνολο των ασθενών μόλις το 1/3 βρίσκει συμβατό δότη από την οικογένεια του, ενώ τα υπόλοιπα 2/3 πρέπει να αναζητήσουν δότη σε μη συγγενείς εθελοντές. Οι προυποθέσεις για να γίνει κανείς δότης πολύ απλές: καλή κατάσταση υγείας, έλλειψη μεταδοτικών ασθενειών και ηλικία 18 – 55 ετών. Η διαδικασία ελέγχου ιστοσυμβατότητας, μία απλή εξέταση αίματος. Η διαδικασία λήψης μυελού των οστών, σε περίπτωση ιστοσυμβατότητας, ελάχιστα επίπονη και καθόλου επικίνδυνη αφού η αφαιρούμενη ποσότητα αναπληρώνεται πλήρως σε μερικές ημέρες. Η τελική προσφορά ανεπανάληπτη και σωτήρια. Δίνει σε κάποιους γονείς την ελπίδα ότι υπάρχει ελπίδα. Τους δίνει την μοναδική ίσως ευκαιρία να σώσουν το παιδί τους. Αλήθεια δεν τη δικαιούνται;

Διαβάστε επίσης

• AIDS: Υπάρχουν Φάρμακα που παρατείνουν τη Ζωή, δεν είναι Δώρο, είναι Δικαίωμα!