Η 21 Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων, ένα φαινόμενο το οποίο όσο και αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε χαρακτηρίζει και την ελληνική κοινωνία. Θεωρητικά όλοι κατακρίνουμε το ρατσισμό και την ξενοφοβία, όταν όμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα, λίγοι είναι αυτοί που δεν παρασύρονται από αυτού του είδους τα συναισθήματα. Σε ανακοίνωση της η UNICEF, με αφορμή την ημέρα αυτή, επισημαίνει ότι σε παγκόσμιο επίπεδο τα παιδιά και οι γυναίκες πέφτουν συχνά θύματα διακρίσεων εξ’ αιτίας της εθνικότητας ή της ιθαγένειάς τους, ενώ μας υπενθυμίζει και τα στοιχεία έρευνας της ΚΑΠΑ RESEARCH για τις Διακρίσεις, το Ρατσισμό και την Ξενοφοβία στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα, τα οποία αξίζει να ξαναδούμε. Με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να είναι οι πιο συντηρητικοί, το ελπιδοφόρο μήνυμα έρχεται από τους μαθητές οι οποίοι αποδέχονται στην πλειοψηφία τους, τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους. Ας δούμε όμως τα αποτελέσματα αναλυτικά:

Γονείς

Το 51,7% δηλώνει ότι η παρουσία των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία τους προκαλεί ανησυχία και το 16,2% των γονέων δηλώνει ότι η παρουσία των ξένων τους ενοχλεί.

Αδιάφορο εμφανίζεται το 17,1% ενώ μόνο ο ένας περίπου στους 10 γονείς (11,6%) δηλώνει ότι η νέα αυτή πολυπολιτισμική πραγματικότητα του φαίνεται ενδιαφέρουσα.

Ως φυσιολογικό γεγονός σχολιάζουν την παρουσία των παιδιών των μεταναστών στα σχολεία της χώρας μας το 42,6% των γονέων, ενώ ως θετικό γεγονός κρίνεται από το 11%.

Αντίθετη άποψη εκφράζει το 42% των γονέων. Για το 34% η παρουσία των ξένων θεωρείται μάλλον αρνητικό γεγονός, ενώ το 8% πιστεύει ότι η συνύπαρξη αυτή συνιστά απειλή.

Μόνο οι 4 στους 10 γονείς πιστεύουν ότι τα παιδιά των αλλοδαπών στην Ελλάδα θα πρέπει να μπορούν να γράφονται σε οποιοδήποτε ελληνικό σχολείο. Η πλειοψηφία των γονέων πιστεύει ότι θα πρέπει να γράφονται μόνο σε ειδικές τάξεις-τμήματα για αλλοδαπούς (29,2%) ή σε άλλα σχολεία που θα είναι ειδικά και μόνο για παιδιά αλλοδαπών.

Ο ένας στους δύο γονείς (50,5%) δηλώνει ότι θα τον ενοχλούσε εάν στο σχολείο που πηγαίνει το παιδί του φοιτούσε σημαντικός αριθμός αλλοδαπών μαθητών. Μάλλον δε θα τους ενοχλούσε δηλώνει το 14,1%, ενώ σίγουρα δε θα τον ενοχλούσε, δηλώνει ο ένας στους τρεις (34,3%).

Εκπαιδευτικοί

Αυτοαξιολογώντας την εκπαιδευτική τους επάρκεια και δεξιότητες για τη διδασκαλία των αλλοδαπών μαθητών, οι επτά στους δέκα δασκάλους και καθηγητές θεωρούν ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι για να διδάξουν τα παιδιά των αλλοδαπών, γεγονός αρκετά σοβαρό εάν αναλογιστούμε την εκτίμησή τους, ότι ο αριθμός των αλλοδαπών μαθητών θα αυξηθεί μέσα στην επόμενη πενταετία.

Το σχολείο, ένας από τους βασικούς χώρους κοινωνικοποίησης και διαμόρφωσης της προσωπικότητας των νεαρών ατόμων, εμφανίζεται σε πολλές περιπτώσεις να είναι ένας χώρος διακρίσεων.

Ο ένας στους τρεις εκπαιδευτικούς απαντά ότι ”από την εμπειρία του γίνονται διακρίσεις εις βάρος των αλλοδαπών μαθητών στα ελληνικά σχολεία”. Η συνήθης αντίδραση των εκπαιδευτικών όταν γίνονται μάρτυρες τέτοιων περιστατικών εκτιμάται πως είναι η επέμβαση υπέρ του θιγόμενου μαθητή (74%).

Μόνο το 38,1% των εκπαιδευτικών πιστεύει ότι τα παιδιά των αλλοδαπών θα πρέπει να μπορούν να γράφονται σε οποιοδήποτε ελληνικό σχολείο.

Η πλειοψηφία πιστεύει ότι θα πρέπει να γράφονται σε τάξεις ειδικές για αλλοδαπούς ή να γράφονται σε άλλο σχολείο ειδικό για αλλοδαπούς.

Στην ερώτηση ”θα σας ενοχλούσε ή όχι αν στο σχολείο που διδάσκετε φοιτούσε σημαντικός αριθμός αλλοδαπών παιδιών;”, ”όχι δεν θα με ενοχλούσε” απαντά το 67,9%.

Ωστόσο τρεις στους δέκα εκπαιδευτικούς δηλώνουν ότι θα τους ενοχλούσε.

Μαθητές

Οι Έλληνες μαθητές εμφανίζονται ως η πιο ανοικτή και ανεκτική κοινωνική ομάδα στη διαφορετικότητα και στην πολυ-πολιτισμικότητα, που εισάγουν οι αλλοδαποί συμμαθητές τους στις σχολικές κοινότητες.

Το 71,8% των μαθητών εκφράζει θετική γνώμη για τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους με συγκριτικά πιο ανοικτούς τους μαθητές του δημοτικού (88%) στη σχέση τους με τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους, έναντι 72,9% των μαθητών Γυμνασίου και 61,4% των μαθητών Λυκείου.

Εξι στους δέκα (59,5%) δηλώνουν ότι δε θα τους ενοχλούσε εάν στο σχολείο τους φοιτούσε σημαντικός αριθμός αλλοδαπών παιδιών, ενώ το 55,1% δε θα το ενοχλούσε η φοίτηση, στην ίδια τάξη, αλλοδαπών μαθητών.

Το 46,2% των μαθητών πιστεύει ότι τα παιδιά από άλλες χώρες θα πρέπει να μπορούν να γράφονται σε οποιοδήποτε ελληνικό σχολείο.

Το 24,5% πιστεύει ότι θα πρέπει να γράφονται σε ειδικές τάξεις για αλλοδαπούς, και το 20,6% ότι θα πρέπει να γράφονται σε ειδικό σχολείο μόνο για αλλοδαπούς.

Το μορφωτικό επίπεδο των γονέων εμφανίζεται να επηρεάζει και το βαθμό ανεκτικότητας των παιδιών τους για τους αλλοδαπούς μαθητές. Μόρφωση και Ξενοφοβία παρουσιάζονται ως δύο μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα.

Τέλος, οι Έλληνες μαθητές θα διαφωνούσαν να σηκώνει την ελληνική σημαία, στις εθνικές εορτές, αλλοδαπός συμμαθητής τους που αρίστευσε στο σχολείο του, σε ποσοστό 48,6% έναντι του 34,1% που θα συμφωνούσε.

Εξαίρεση αποτελούν οι μαθητές του δημοτικού, όπου στην πλειοψηφία τους θα επικροτούσαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο (52,1%).

Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδικά χαμόγελα να μας δείξουν τον δρόμο και να διώξουν από μέσα μας τον φόβο, ο οποίος δηλητηριάζει την καθημερινότητα μας και το μόνο που κάνει είναι να διογκώνει τα προβλήματα αντί να τα λύνει.