Η σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας είναι ένα φαινόμενο πλατιά διαδεδομένο σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας του Κέντρου Ερευνών σε θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) και της δικηγόρου Α. Γουλιάρου, στελέχους του Κέντρου, το 84% των γυναικών στην Ισπανία, το 60% στην Ελλάδα, το 59% στην Γερμανία, το 58% στην Ολλανδία, το 51% στην Βρετανία, το 48% στην Ιταλία, το 30% στο Βέλγιο και το 22% στην Ιρλανδία, έχει πέσει θύμα αυτής της συμπεριφοράς. Μιας συμπεριφοράς που μπορεί να εκδηλώνεται με χυδαία λεκτικά υπονοούμενα, άσεμνες χειρονομίες ή ακόμα και με απροκάλυπτη επίθεση.

Η δυσβάστακτη αυτή φυλετική διάκριση που είναι υποχρεωμένες ν΄αντιμετωπίζουν καθημερινά οι γυναίκες στον χώρο εργασίας συνδέεται άρρηκτα με το μοντέλο σχέσεων εξουσίας μέσα στο οποίο η γυναίκα, κατέχοντας πάντα μία κατώτερη θέση, γίνεται αποδέκτης μιάς ύπουλης βίας. Ο χώρος της γυναικείας απασχόλησης διέπεται από πολλούς άγραφους νόμους που περιλαμβάνουν την επίδειξη δύναμης του κυριάρχου φύλου στο ασθενέστερο. Η κάθε νεαρή εργαζόμενη γυναίκα αντιλαμβάνεται σύντομα ότι μέσα σε μία κοινωνία «λύκων› πρέπει να αγωνιστεί διπλά ως γυναίκα αν δεν θέλει να είναι «πρόβατο». Πολλές γυναίκες παρ΄όλη την ντροπή και τον θυμό που αισθάνονται, συνήθως κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, προσπαθώντας να διατηρήσουν τις ισορροπίες μιάς πρόχειρης στιγμιαίας διάσωσης, αλλά σύντομα αντιλαμβάνονται ότι το πρόβλημα παραμένει και διογκώνεται μέχρι και τελικής πτώσης ή μάχης. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να θεωρηθεί και ως ένα είδος «τιμωρίας» για την εκτροπή των γυναικών από τον παραδοσιακό τους ρόλο, συνιστώντας, κατά κάποιο τρόπο, το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για την μαζική τους έξοδο στον κόσμο της εργασίας.

Η σεξουαλική παρενόχληση, όπως προκύπτει από την έρευνα του ΚΕΘΙ υφίσταται υπό μορφή καταπίεσης ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο ή τη θέση της γυναίκας στην επαγγελματική ιεραρχία. Οι συνέπειες του φαινομένου είναι πολλαπλές. Ποιός, αλήθεια, μπορεί να ζεί μέσα στο φόβο, την ανασφάλεια και την προσβολή και να είναι ψυχικά υγιής και παραγωγικός στην εργασία του; Από πολλές έρευνες προκύπτει ότι το πρόβλημα όχι μόνο είναι υπαρκτό, αλλά έχει και δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία και στην απόδοση των θυμάτων. Την μειωμένη απόδοση της παραγωγικότητας την χρεώνονται τελικά και οι ίδιοι οι εργοδότες. Αμερικανική μελέτη σε 160 εταιρείες των ΗΠΑ έδειξε ότι η πτώση της παραγωγικότητας για λόγους σεξουαλικής παρενόχλησης,στοιχίζει κατά μέσο όρο 6-7 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο σε κάθε επιχείρηση, εξαιρουμένων μάλιστα των εξόδων για αποζημιώσεις σε θύματα που προσέφυγαν στην δικαιοσύνη.

Ο όρος σεξουαλική παρενόχληση στα ελληνικά έννομα δεδομένα είναι άγνωστος, με την έννοια ότι δεν υπάρχει ειδική νομοθετική ρύθμιση. Ωστόσο με το υπάρχον νομικό πλαίσιο τα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης μπορούν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη μέσω της εργατικής νομοθεσίας ή να καταθέσουν έγκληση βάσει των διατάξεων του Ποινικού Κώδικα για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας ή για ασέλγεια με κατάχρηση εξουσίας, μπορούν δηλαδή να προσφύγουν τόσο στα ποινικά όσο και στα αστικά δικαστήρια. Σύμφωνα δε με οδηγία του 1998, που την επανέφερε η ελληνίδα επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου, ορίζεται ότι το βάρος της απόδειξης θα πρέπει να το φέρουν και τα δύο μέρη, με τον όρο της ‘αντιστροφής του βάρους απόδειξης’, δικονομική δυνατότητα που προβλέπουν ήδη πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ.

Διαβάστε επίσης

• Ο ρόλος της αυτοπεποίθησης στην έναρξη της σεξουαλικής ζωής
• Κρίσιμη η ηλικία έναρξης της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης
• Εκλεψαν χάπια κατά της σεξουαλικής ανικανότητας