Ο Peter Houghton, είναι ο πρώτος άνθρωπος, στον οποίο τοποθετήθηκε μόνιμη τεχνητή καρδιακή αντλία. Η αντλία, που είναι γνωστή με το όνομα Jarvik 2000 και τοποθετήθηκε μέσα στην καρδιά του ασθενούς, ίσως αποτελεί μια εναλλακτική λύση απέναντι στις μεταμοσχεύσεις καρδιάς. Η επέμβαση, που διήρκεσε 14 ώρες, πραγματοποιήθηκε στο John Radcliffe Hospital της Οξφόρδης από τον καρδιοχειρουργό Stephen Westaby, οποίος ασχολείται με την εξέλιξη της καρδιακής αντλίας περισσότερο από 10 χρόνια. Η κατάσταση του Peter Houghton είναι άριστη.

Η αντλία τοποθετήθηκε μέσα στην αριστερή κοιλία, την κοιλότητα δηλαδή, που περέχει στην καρδιά το μεγαλύτερο ποσοστό της δύναμής της ως αντλία. Ενα καλώδιο, το οποίο παρέχει ηλεκτρικό ρεύμα στην αντλία, περνώντας από το θώρακα και το λαιμό, φθάνει στο ηλεκτρόδιο, που βρίσκεται στο κεφάλι, και καταλήγει στις μπαταρίες, που είναι τοποθετημένες στη μέση του ασθενούς. Το καλώδιο στον λαιμό του ασθενούς ακολουθεί ελικοειδή πορεία, ώστε να αποφευχθεί η τάση, ενώ η τοποθέτηση του ηλεκτροδίου στο κεφάλι μειώνει την πιθανότητα λοιμώξεων. Η μπαταρία είναι επαναφορτιζόμενη και πρέπει να αντικαθίσταται κάθε 8 ώρες.

Η αντλία, αποτελεί τη μικρογραφία μιας τουρμπίνας, αφού η μπαταρία παρέχει ισχύ στην λεπίδα της αντλίας ώστε να περιστρέφεται με ταχύτητα 12.500 στροφές το λεπτό, κάνοντας τη ροή του αίματος να μοιάζει με τη ροή που προκαλεί η μηχανή ενός πυραύλου. Με τον τρόπο αυτό, η αντλία παίρνει αίμα από την καρδιά και το προωθεί, μέσω του αυλού ενός σωλήνα που καταλήγει στην αορτή, στο υπόλοιπο σώμα. Η συσκευή μπορεί να αντλήσει περισσότερα από 10 λίτρα το λεπτό, περίπου τη διπλάσια ποσότητα αίματος που φυσιολογικά αντλεί η καρδιά. Κάθε Jarvik 2000, κοστίζει περίπου 22 εκατομμύρια δραχμές.

Τα βασικά προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπισθούν ήταν η μείωση της τριβής, που προκαλεί την καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων καθώς αυτά διέρχονται από τα διάφορα τμήματα της αντλίας, καθώς και η βελτίωση κάποιων σημείων στην αντλία, στα οποία ήταν πιθανός ο σχηματισμός θρόμβων. Τα παραπάνω προβλήματα αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία, με εξομοίωση της λειτουργίας της αντλίας, που πραγματοποιήθηκε από τον υπερ-υπολογιστή της NASA. ‘Χωρίς την υποστήριξη της NASA, η λειτουργία της αντλίας δεν θα ήταν επαρκής’ δήλωσε ο Dallas Anderson, πρόεδρος της CEO, της εταιρίας που κατασκευάζει την αντλία.

Πριν πέντε χρόνια, μία λιγότερο εξελιγμένη έκδοση, που ονομαζόταν Jarvik 7, είχε τοποθετηθεί σε έναν 64χρονο, ο οποίος επέζησε 5 μήνες. Από τότε, η αντλία είχε τοποθετηθεί προσωρινά, συνήθως σε παιδιά, μέχρι να υποβληθούν σε μεταμόσχευση. Σε μερικές περιπτώσεις, η επιπλέον βοήθεια που παρείχε η αντλία, μείωνε την καταπόνηση του μυοκαρδίου, επιτρέποντας την ανάρρωσή τους. Η προηγούμενη αντλία, ήταν πολύ μεγαλύτερη και περισσότερο δυσκίνητη, ενώ η παραμονή της στους ασθενείς ήταν δυνατή για λίγους μόνο μήνες.

Διαβάστε επίσης

• Πέντε μήνες άντεξε ο πρώτος ασθενής με μόνιμη τεχνητή καρδιά
• Το πρώτο παιδί στην Αυστρία με τεχνητή καρδιά
• Δύσκολη η τεχνητή γονιμοποίηση μετά τα 40