Η αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος φέρνει στην επιφάνεια ερωτηματικά και προβληματισμούς, όπως άλλωστε και κάθε σημαντικό επιστημονικό επίτευγμα. Αυτά αποκτούν μεγαλύτερη σημασία όταν εκφράζονται σαν ανησυχίες από στελέχη που πρωτοστατούν στην σχετική έρευνα. Ενδιαφέροντα στοιχεία που παρατίθενται στη συνέντευξη του Ερικ Λαντερ (επικεφαλής ενός από τα πέντε ερευνητικά κέντρα) στο Time αποτελούν τη βάση για μια σειρά προβληματισμών.

Μια από τις διαστάσεις του προβλήματος αφορά τον ευαίσθητο τομέα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Αν οι γενετικές μελέτες είναι σε θέση να προβλέψουν νοσήματα από τα οποία θα νοσήσει κάποιο άτομο, το ίδιο το άτομο έχει βέβαια το δικαίωμα να το μάθει. Αλλά σε ποιό βαθμό έχει το αντίστοιχο δικαίωμα ο εργοδότης του; Και τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η πληροφορία;

Και πέρα από τη δυνατότητα των προβλέψεων, αν υπάρξει δυνατότητα παρέμβασης και τροποποίησης του DNA, σε ποιά πεδία θα εφαρμοσθεί; Οι παρεμβάσεις που μπορεί να τροποποιήσουν ή να ανακόψουν την πορεία μιας θανατηφόρου λευχαιμίας σε ένα νέο άτομο, φαίνεται να αποτελούν ευεργετική προσφορά της Ιατρικής. Αλλά, παρεμβάσεις που σκοπεύουν να δημιουργήσουν άτομα με ειδικά χαρακτηριστικά απαλλαγμένα από ‘ελαττώματα’, παραπέμπουν σε λογικές που η φύση και η ιστορία έχουν καταδικάσει.

Ισως τελικά δεν έχει τόση σημασία ποιά ερευνητική ομάδα έφτασε πρώτη στη λύση του ‘μυστηρίου’ του ανθρώπινου DNA. Σημαντικότερο είναι να κατανοούμε οτι οι εξελικτικές διαδικασίες της φύσης (και η δομή του ανθρώπινου γονιδιώματος είναι μια από αυτές) εκφράζουν αυτό που λέμε ‘σοφία’ της φύσης μέσα από διαδικασίες που διαρκούν χιλιάδες χρόνια ή και περισσότερο. Ετσι, κάθε μορφής παρέμβαση θα πρέπει να επιχειρείται μετά από μεγάλη περίσκεψη, για να μην αποβεί τελικά επικίνδυνη.

Διαβάστε επίσης

• Οι δίαιτες της μόδας επικίνδυνες για την υγεία
• Καλλυντικά κατηγορούνται ότι περιέχουν επικίνδυνες ουσίες
• Επικίνδυνες οι πρωτεϊνικές δίαιτες
• Επικίνδυνες οι κεραίες στις ταράτσες
• Η Κομισιόν παίρνει μέτρα για επικίνδυνες χημικές ουσίες