Άλλες ονομασίες

Χονδροπάθεια της επιγονατίδας, σύνδρομο του έσω διαμερίσματος του γόνατος, σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου άλγους.

Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Με τον όρο χονδρομαλάκυνση της επιγονατίδας αναφερόμαστε στις αλλοιώσεις του χόνδρου της άρθρωσης που περιλαμβάνουν μαλθακότητα, ρωγμές ή και διάβρωση που μπορεί να φθάσει μέχρι και το υποκείμενο οστούν με αποτέλεσμα η αρχικά ομαλή επιφάνεια του οστού να γίνεται ανώμαλη.

Πώς προκαλείται

Η βλάβη μπορεί να είναι αποτέλεσμα άμεσου τραυματισμού (κτύπημα) ή επαναλαμβανόμενων μικροτραυματισμών λόγω της ανώμαλης σχέσης της επιγονατίδας με τους μηριαίους κονδύλους.
Συμβαίνει πολύ συχνά σε νέα άτομα ιδιαίτερα κορίτσια τα οποία παραπονούνται για έντονο πόνο που επιτείνεται με το ανέβασμα και κατέβασμα σκάλας. Συχνά υπάρχει οίδημα (πρήξιμο) και υγρό στην άρθρωση ενώ σε προχωρημένες καταστάσεις παράγεται κρηγμός (τρίξιμο) κατά τις κινήσεις.

Ο ρόλος της φυσιοθεραπείας

Συνήθως αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Στα αρχικά στάδια συνιστάται ελαστική περίδεση και αποφυγή κάμψης (βάδιση με τεντωμένο γόνατο) καθώς και περιορισμός των δραστηριοτήτων του ατόμου.
Στην πρώτη αυτή περίοδο (περίοδος ερεθισμού του γόνατος) χορηγούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα, εφαρμόζονται ψυχρά επιθέματα (πάγος) ,φυσικά μέσα ανάλογα με την κρίση του φυσιοθεραπευτή και ισομετρικές ασκήσεις του τετρακεφάλου(απλή σύσπαση χωρίς κίνηση) . Εκτιμάται ότι η εφαρμογή πάγου σε συνδυασμό με υπερήχους και αναλγητικά ρεύματα έχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα. ’λλες φορές χρησιμοποιούνται LASER και μαγνητικά πεδία καθώς και ιοντοφόρεση.
Η ύφεση των συμπτωμάτων συνδυάζεται με ένα εντατικότερο πρόγραμμα κινησιοθεραπείας που περιλαμβάνει ισομετρικές ασκήσεις του τετρακεφάλου με βαράκια καθώς και ισοτονικές ασκήσεις στις τελευταίες 20-30 μοίρες έκτασης του γόνατος. Οι ασκήσεις επαναλαμβάνονται τρεις φορές ημερησίως και διακόπτονται σε περίπτωση που υπάρξει πόνος.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ενίσχυση του τετρακεφάλου και κυρίως του έσω πλατέος είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί βοηθά στην κατάλληλη ευθυγράμμιση της επιγονατίδας στην επιγονατιδομηριαία άρθρωση ώστε ν’αποφεύγεται η εφαρμογή αυξημένων πιέσεων στην άρθρωση.Τέλος θα πρέπει να γίνει ενίσχυση και των οπισθίων μηριαίων ώστε να υπάρχει μυική ισορροπία στην περιοχή.
Η χειρουργική αντιμετώπιση συζητάται από το θεράποντα ιατρό όταν η συντηρητική θεραπεία διάρκειας έξι μηνών αποτύχει.