Αιφνίδιος πόνος και κυρίως περιορισμός των ενεργητικών και παθητικών κινήσεων της άρθρωσης, χωρίς να υπάρχουν πάντα παθολογικά ευρήματα στις ακτινογραφίες.

Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Η περιαρθρίτιδα του ώμου είναι μία συχνή πάθηση που αφορά συνήθως άτομα ηλικίας 45-60 ετών και χαρακτηρίζεται από αιφνίδιο πόνο και περιορισμό των ενεργητικών και παθητικών κινήσεων της άρθρωσης, χωρίς να υπάρχουν πάντα παθολογικά ευρήματα στις ακτινογραφίες.

Κλινική εικόνα

Οι παθήσεις του ώμου είναι συχνές στη μέση και μεγάλη ηλικία και έχουν κλινικοδιαγνωστική σημασία λόγω της μείωσης της λειτουργικότητας ολόκληρου του άνω άκρου. Τα συμπτώματα ανάλογα με την αιτία που προκαλεί την πάθηση του ώμου συνήθως είναι το άλγος, ο περιορισμός των κινήσεων, η μυική αδυναμία και η παραμόρφωση.

Η άρθρωση του ώμου παρουσιάζει τη μεγαλύτερη κινητικότητα από όλες τις αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος. Η κινητικότητα όμως αυτή είναι δυσανάλογη με τη σταθερότητα που έχει λόγω του χαλαρού αρθρικού θύλακα και των αδύνατων και χαλαρών συνδέσμων της περιοχής που τον ενισχύουν. Έτσι οι μύες της άρθρωσης είναι υποχρεωμένοι να εξασφαλίζουν και τη σταθερότητα στην άρθρωση.

Ο ώμος παρουσιάζει μία μεγάλη ποικιλία παθήσεων που οφείλονται σε βλάβη στα οστά της ωμικής ζώνης, της άρθρωσης, τους ορογόνους θύλακες, τους μύες και τους τένοντες. Οι ενοχλήσεις είναι δυνατόν να οφείλονται και σε γενικότερες παθήσεις με τοπικές εκδηλώσεις στον ώμο (πχ ρευματοειδής αρθρίτιδα).

Η περιαρθρίτιδα του ώμου περνάει από τρεις φάσεις την οξεία, την υποξεία (φάση της αποκατάστασης) και τη χρόνια. Η αντιμετώπιση της πάθησης με στόχο την πλήρη αποκατάσταση είναι πολύ ευκολότερη στην οξεία φάση ενώ στη χρόνια τ’αποτελέσματα είναι συνήθως φτωχά.

Η πάθηση αρχίζει συνήθως με πόνο στον ώμο τη νύχτα ενώ παράλληλα περιορίζονται και οι κινήσεις στην άρθρωση. Ο βαθμός περιορισμού των κινήσεων της άρθρωσης διαφέρει από τη μία περίπτωση στην άλλη. Ο περιορισμός των κινήσεων της άρθρωσης οδηγεί σε μεγάλη δυσκαμψία σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, σε ατροφία των μυών και μερικές φορές σε παραμόρφωση.

Ρόλος της φυσιοθεραπείας

Στην περιαρθρίτιδα του ώμου η αποκατάσταση είναι δύσκολη και χρειάζεται πολύ χρόνο. Ο ασθενής θα πρέπει να ενημερώνεται για το μακροχρόνιο της θεραπείας και να ενθαρρύνεται με τη διαβεβαίωση ότι θα γίνει οπωσδήποτε καλά.

Λόγω της μεγάλης ποικιλίας των παθήσεων που οδηγούν σε περιαρθρίτιδα του ώμου, ο φυσιοθεραπευτής θα πρέπει να είναι ενημερωμένος για την ακριβή πάθηση του ασθενούς μιας και το είδος της αποκατάστασης διαφέρει στην κάθε πάθηση.

Ο ασθενής είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι η πάθηση θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει και ότι ο ρόλος της φυσιοθεραπείας είναι να ελαττωθούν τα συμπτώματα και να προληφθούν δυσάρεστες συνέπειες, όπως η αγκύλωση που χαρακτηρίζεται ως παγωμένος ώμος. Σε αυτή την περίπτωση ο ώμος του ασθενούς καθηλώνεται σε μία θέση και αδυνατεί να εκτελέσει οποιαδήποτε κίνηση.

Στην οξεία φάση όπου οι πόνοι είναι ιδιαίτερα έντονοι γίνεται ανάρτηση του μέλους με τριγωνικό επίδεσμο και δίδονται παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Τα ψυχρά επιθέματα συχνά βοηθούν στην ανακούφιση από τον πόνο. ’λλοι ασθενείς αναφέρουν ανακούφιση μετά τη χρησιμοποίηση θερμών επιθεμάτων και διαθερμιών ή και εναλλαγή θερμών-ψυχρών επιθεμάτων. Στο στάδιο αυτό αποφεύγεται η κινητοποίηση του ώμου ενώ ο ασθενής παροτρύνεται να περιορίσει όλες του τις δραστηριότητες.

Στην υποξεία φάση όπου τα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει γίνεται εφαρμογή Laser, υπερήχων σε συνδυασμό με πάγο ή με διαθερμία, αναλγητικών ρευμάτων, ιοντοφόρεσης κατά την οποία γίνεται μεταφορά ιόντων φαρμακευτικών ουσιών με τη βοήθεια συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος μέσα στην άρθρωση και μάλαξη. Παράλληλα ξεκινά η κινητοποίηση της άρθρωσης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την εκτέλεση κινήσεων αρχικά χωρίς φόρτιση, κινήσεις μέσα στα όρια του πόνου και διατάσεις ανάλογα με το πρόβλημα. Όταν αποκτηθεί όλο το εύρος κίνησης της άρθρωσης του ώμου ο ασθενής εκτελεί ασκήσεις ενδυνάμωσης. Είναι σημαντικό η ενδυνάμωση να γίνει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλισθεί μυική ισορροπία στην περιοχή.
Σε κάποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται πρόγραμμα με χειρισμούς για κινητοποίηση της άρθρωσης(manipulation), με ή και χωρίς νάρκωση. Με τον τρόπο αυτό επιταχύνεται η αποκατάσταση της κινητικότητας της άρθρωσης. Χρειάζεται όμως προσοχή κατά την εκτέλεση των χειρισμών διότι υπάρχει κίνδυνος κατάγματος του βραχιονίου οστού.

Σε περίπτωση που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν συνιστάται ενδαρθρική έγχυση κορτικοειδών. Τέλος εάν η δυσκαμψία επιμένει συνιστάται επέμβαση.

Διαβάστε επίσης

• Έτσι πρέπει να γυμνάζεστε αν έχετε αιμορροΐδες
• Πότε είναι απαραίτητη η αρθροσκόπηση ώμου: Ο ορθοπαιδικός εξηγεί
• Χειμώνας, είναι η κατάλληλη εποχή για αποτρίχωση με laser;
• Απαλλαγείτε από τις αιμορροΐδες
• Τι ακριβώς είναι η «ριζική» αποτρίχωση;