Σε αυτήν τη μέθοδο δεν χρησιμοποιούνται χημικές ουσίες για την αύξηση της απόδοσης, αλλά το αίμα του αθλητή. Μερικές εβδομάδες πριν τους αγώνες, απομακρύνεται αρκετή ποσότητα αίματος από τον αθλητή, η οποία φυλάσσεται σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία (- 80 βαθμούς ) ώστε να διατηρηθεί. Το αιμοποιητικό σύστημα αντιδρά σε αυτή τη μείωση αίματος, με αύξηση του ρυθμού παραγωγής ερυθροκυττάρων. Τα ερυθροκύτταρα αιμοσφαιρίνη, την πρωτεϊνη δηλαδή που μεταφέρει το οξυγόνο της αναπνοής από τους πνεύμονες στους ιστούς. Λίγο πρίν τους αγώνες, όταν ο αριθμός των ερυθροκυττάρων έχει επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, το αποθηκευμένο αίμα μεταγγίζεται στον αθλητή. Ετσι αυξάνεται η ποσότητα αιμοσφαιρίνης στον οργανισμό του και βελτιώνεται η ικανότητα πρόσληψης οξυγόνου και η αντοχή. Δρομείς, χιονοδρόμοι και κολυμβητές μεγάλων αποστάσεων, θεωρείται ότι βελτιώνουν την απόδοσή τους με αυτή τη μέθοδο. Επειδή αυτό το είδος ντοπαρίσματος δεν μπορεί να ανιχνευθεί, αν και η ΔΟΕ το απαγορεύει είναι ιδιαίτερα ελκυστικό. Αν και δεν χρησιμοποιούνται χημικές ουσίες, το αιματολογικό ντοπάρισμα εγκυμονεί κινδύνους, αφού αυξάνει την πιθανότητα θρόμβωσης, λόγω παρεμβολής στη διαδικασία πήξης του αίματος.
Γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1973. Σπούδασε στο ΤΕΦΑΑ του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στη κολύμβηση. Εργάζεται στο Αθλητικό Κέντρο Αμαρουσίου.
