Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Η εμμηνορρυσία δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύεται και από διακοπή της άσκησης. Ολες οι γυναίκες μπορούν να ασκούνται ελεύθερα κατά τις ημέρες αυτές, εκτός εάν εμφανίζουν τα δυσάρεστα συμπτώματα της δυσμηνόρροιας (πόνος στην κοιλιά, τη μέση, κεφαλαλγία, ναυτία κ.λ.π.). Δεν υπάρχει συμφωνία απόψεων για την επίδραση της εμμήνου ρύσεως στην απόδοση. Κάποιες αθλούμενες παρουσιάζουν μείωση της απόδοσής τους αυτές τις ημέρες, άλλες πάλι όχι. Κύριος ενοχοποιητικός παράγοντας για την πτώση της απόδοσης είναι η μεγαλύτερη απώλεια σιδήρου τις ημέρες της εμμηνορρυσίας, που μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει την αναιμία (σιδηροπενική) σε ορισμένες γυναίκες. Η πλούσια σε σίδηρο διατροφή ή η λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων σιδήρου, συνήθως μειώνουν το πρόβλημα.

Διαταραχές εμμήνου ρύσεως

1. Πρωτοπαθής αμηνόρροια, δηλαδή η παντελής έλλειψη εμμήνου ρύσεως
2. Δευτεροπαθής αμηνόρροια, δηλαδή η καθυστέρηση εμφάνισης εμμήνου ρύσεως για περισσότερο από 90 ημέρες, εφόσον όμως έχει προηγηθεί εμμηναρχή.
3. Ολιγομηνόρροια, όπου ο καταμήνιος κύκλος διαρκεί από 35 – 30 ημέρες.
4. Μικρός ωοθηκικός κύκλος, όπου ο καταμήνιος κύκλος διαρκεί λιγότερο από 23 ημέρες.
Οι διαταραχές αυτές αφορούν κυρίως τις αθλήτριες υψηλού επιπέδου, των οποίων η προπόνηση είναι καθημερινή και μεγάλη διάρκειας. Ως πιθανά αίτια που οδηγούν σε αυτές τις διαταραχές αναφέρονται τα εξής:
1. Χαμηλή περιεκτικότητα σωματικού λίπους. Απαιτείται μια οριακή ποσότητα λίπους (17%) για την εμφάνιση της εμμήνου ρύσεως καθώς και για τη διατήρησή της (22%).
2. Οι ορμονικές διαταραχές που μπορεί να δημιουργηθούν με την έντονη άσκηση (ελαττωμένα επίπεδα οιστρογόνων).
3. Η απουσία ορισμένων ουσιών από τη διατροφή, καθώς και το ψυχολογικό stress.
4. Ηλικία αθλητριών: Οι αθλήτριες που ξεκινούν πολύ νεαρές την αθλητική τους δραστηριότητα, εμφανίζουν σε μεγαλύτερα ποσοστά διαταραχές της εμμήνου ρύσεως. Ιδιαίτερα για όσες ξεκινούν την άθληση πριν από την εμφάνιση της εμμήνου ρύσεως υποστηρίζεται ότι η έναρξη της τελευταίας καθυστερεί κατά 5 περίπου μήνες από την αναμενόμενη ηλικία για κάθε 1 έτος φυσικής δραστηριότητας που προηγήθηκε.

Αντιμετώπιση

Η ορθή δίαιτα και η ελάττωση της έντασης της άσκησης, συνήθως αποκαθιστούν σύντομα τις διαταραχές αυτές. Η έντονη άσκηση καθώς και οι εμφανιζόμενες διαταραχές της εμμήνου ρύσεως, εφόσον αποκατασταθούν, δεν φαίνεται να επηρεάζουν δυσμενώς τη γονιμότητα στις αθλήτριες.

Διαβάστε επίσης

• Συστηματική άσκηση και μακροζωία: πού, πώς, πότε και γιατί;
• Σακχαρώδης διαβήτης: Μάθε και προφυλάξου
• Βάδισμα: Η ευκολότερη άσκηση του κόσμου
• 7 συμβουλές προληπτικής ιατρικής
• Sex και άσκηση. Τι κοινό έχουν;