Το μαύρο πιπέρι κατάγεται από τις τροπικές περιοχές όλης της Ασίας και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρο στην Ινδική, Κινεζική και Ιαπωνική κουζίνα. Η ονομασία του στην ευρύτερη αυτή περιοχή είναι “pippali” από σανσκριτική ρίζα και το αναφέρει και ο Θεόφραστος τον τέταρτο αιώνα π.Χ. σαν “πιπέρι”. Ήταν γνωστό σαν φάρμακο και στον Ιπποκράτη, αλλά τελικά οι ’ραβες με τα καραβάνια τους το έφεραν μαζικά στην Ευρώπη (πουλώντας το μάλιστα σε τιμή ακριβώς την ίδια με το χρυσάφι…), όπου και καλλιεργείται πλέον κανονικά.

Οι καρποί του φυτού piper nigrum είναι μικρά σφαιρίδια που εκφύονται πολλά μαζί σαν τσαμπί. Αρχικά έχουν πράσινο χρώμα, αλλά αργότερα κοκκινίζουν. Μαζεύονται λίγο πρίν ωριμάσουν και απλώνονται στον ήλιο για να ξεραθούν, οπότε αφυδατώνονται και ζαρώνουν, ενώ ταυτόχρονα μαυρίζουν. Κατόπιν αλέθονται και γίνονται σκόνη, δημιουργώντας το μαύρο πιπέρι. Εάν ξεφλουδιστούν πρίν αλεστούν, τότε έχουμε το (λιγότερο καυτερό) άσπρο πιπέρι.

Το πιπέρι έχει θερμαντική δράση στον οργανισμό, αυξάνει το Pitta και μειώνει το Vata και το Kapha. Σε μεγάλη ποσότητα και συχνή χρήση θα διαταράξει και το Vata. Είναι καλύτερο να χρησιμοποιείται φρεσκοτριμμένο. Αυξάνει την πεπτική δύναμη του Agni και ανοίγει την όρεξη. Βοηθάει πολύ στην πέψη των γαλακτοκομικών προϊόντων και ειδικά των πιό λιπαρών από αυτά όπως το βούτυρο, το τυρί και η κρέμα γάλακτος. Σε μεγάλη ποσότητα έχει την τάση να “στεγνώνει” τον οργανισμό (ειδικά το δέρμα και τους βλεννογόνους) και να ερεθίζει το πύρινο στοιχείο.

Χωρίς αμφιβολία το πιπέρι είναι το μπαχαρικό που, όταν ήρθε στην Ευρώπη από την Ινδία, άλλαξε την κουζίνα του Δυτικού κόσμου περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Το αναφέρει και ο Ιπποκράτης σαν ένα καλό θεραπευτικό συστατικό των φαρμάκων που χρησιμοποιούσαν “στην Ανατολή”.

Μαζί με το αλάτι που αποτελούσε κρατικό μονοπώλιο, το πιπέρι ήταν υπεύθυνο για πολλούς πολέμους στο παρελθόν και ο έλεγχος του “δρόμου του πιπεριού”, ήταν ο κύριος λόγος του “εμφύλιου” πόλεμου στην Ιταλία μεταξύ Γένοβας και Βενετίας κατά τον Μεσαίωνα.

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες πιπεριού που χρησιμοποιούνται στην κουζίνα όλου του κόσμου, αλλά τρείς είναι αυτές που έχουν καλές θεραπευτικές ιδιότητες και οι οποίες αναφέρονται στα αγιουρβεδικά κείμενα σαν marica (το γνωστό μαύρο πιπέρι), pippali και cavya.

Το πιπέρι “στεγνώνει” τον οργανισμό και αυξάνει το πύρινο στοιχείο, κάνοντας πολύ καλό σε υδάτινα άτομα και σχετικό καλό σε αέρινα. Εξάπαντως όμως δεν ταιριάζει σε πύρινες ιδιοσυγκρασίες, παρά μόνο σε ελάχιστη ποσότητα και αυτό όχι συχνά.

Έχει θερμαντική δράση, βοηθά την πέψη και την αποβολή αερίων από το έντερο, επιταχύνει τη συστολή της μήτρας μετά από τον τοκετό και είναι ιδανικό για όλα τα κρυολογήματα.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να το πάρει κανείς εκτός από το να το προσθέτει στο φαγητό του: ανακατεμένο με μέλι, βρασμένο μαζί με γάλα, σε πολύ αραιωμένο διάλυμα με νερό για στοματική πλύση, κλπ.

Διαβάστε επίσης

• Αντιμετώπιση της αρθρίτιδας με φυσικά μέσα
• Πιπέρι στη γλώσσα!
• ΕΦΕΤ: αποσύρει πιπέρι με σαλμονέλα
• Μαύρο τσάι και σοκολάτα για γερή καρδιά
• To μαύρο τσάι προστατεύει τα δόντια