Γαρίφαλο

Τα άνθη του φυτού που φύεται σε τροπικά κλίματα, τα γαρίφαλα, ήταν γνωστά στην Κίνα και τη Μεσοποταμία από το 3,000 π.Χ. Στην Ευρώπη έγιναν γνωστά από τους Ολλανδούς εξερευνητές οι οποίοι τα απέσπασαν από τους Πορτογάλους, τον 16ο αιώνα.

Το γαρίφαλο έχει θερμαντική δράση στον οργανισμό, αυξάνει το Pitta και μειώνει το Vata και το Kapha. Βοηθάει στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών της τροφής από το πεπτικό σύστημα και ενισχύει τη δύναμη του Agni. Χρησιμοποιείται ευρύτατα και η σκόνη, αλλά και τα “καρφιά” του γαρίφαλου στη μαγειρική.

Η φρεκοτριμμένη σκόνη του γαρίφαλου έχει αντιπαρασιτικές ιδιότητες και καθαρίζει τον πεπτικό σωλήνα (αλλά και το αίμα) από διάφορα παράσιτα και κυρίως από τα αυγά που παράγουν τα παράσιτα αυτά. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλη ποσότητα και γι’ αυτό δίνεται σε κάψουλες οι οποίες διαλύονται στο έντερο και έτσι δεν ερεθίζεται το στομάχι. Πρωτοποριακές μάλιστα σημερινές μελέτες στην Αμερική από την Dr H.Clark, οι οποίες συνδυάζουν την ύπαρξη του καρκίνου και του AIDS με την παρουσία παρασίτων (κυρίως του Fasciolopsis buskii) σε διάφορα όργανα του σώματός μας, χρησιμοποιούν σαν ένα από τα πέντε κύρια θεραπευτικά μέσα τη σκόνη από φρέσκα καρφιά γαρίφαλου.

Το αιθέριο έλαιο του γαρίφαλου έχει έντονη αντισηπτική δράση και σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτατα στην οδοντιατρική (σαν σκεύασμα με το όνομα “ευγενόλη”) σαν γενικό αντισηπτικό αλλά και σαν παυσίπονο σε διάφορα σφραγίσματα, κλπ. Το πρόβλημα είναι όμως ότι η χρήση του συνήθως αντενδείκνυται σε άτομα τα οποία ακολουθούν ομοιοπαθητική θεραπεία και αυτό διότι η δράση των περισσοτέρων ομοιοπαθητικών φαρμάκων μειώνεται ή και αντιδοτείται πλήρως από το άρωμα της ευγενόλης.

Μία ακόμη σημαντική χρήση του γαρίφαλου είναι η εντομοαπωθητική του μυρωδιά, η οποία έχει καλά αποτελέσματα στη γενική “αντικουνουπική” προστασία για το καλοκαίρι.