Το AIDS μέχρι και σήμερα αποτελεί ταμπού στις αναπτυγμένες χώρες. Κανένας άνθρωπος δεν θέλει να συνδέσει το όνομα του με τη μη θεραπεύσιμη νόσο. Ωστόσο, θα πρέπει σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι μολονότι υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση σε κοινωνικό επίπεδο σε επίπεδο ιατρικό οι άνθρωποι των προηγμένων χωρών χαίρουν μιας καλύτερης και εμφανώς εξελιγμένης βοήθειας τόσο σε ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο κλάδο.

Τι γίνεται όμως στις μη αναπτυγμένες χώρες; Εκεί μάλλον η κατάσταση παραμένει ίδια και απαράλλαχτη τόσα χρόνια παρά το γεγονός ότι έχουν ψηφιστεί κατά καιρούς διάφορες διατάξεις των νόμων περί καλύτερης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των νοσούντων με επάρκεια σε ενημέρωση, πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση. 

Η υποσαχάριος Αφρική κρατάει τα πρωτεία των περισσότερων θανάτων από την νόσο. Χιλιάδες παιδιά σε καθημερινή βάση μένουν ορφανά είτε από τον έναν, είτε και από τους δύο γονείς. Ενώ ταυτόχρονα έχουν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο να έχουν κολλήσει και τα ίδια κατά την γέννηση ή την κυοφορία τους.

Περίπου το 10% των ανθρώπων που ζουν με τον ιό HIV σε περιοχές του Μαλάουι, της Κένυας και της Νότιας Αφρικής νόσησαν από AIDS, και από αυτούς το 47% δεν είχε υποβληθεί ποτέ σε εξετάσεις ή θεραπεία. Η εξάπλωση συγκεκριμένα αφορά την Κίνα με 30%, την Αφρική και την Υποσαχάρια Αφρική με 65% και την Κεντρική Ασία και την Ανατολική Ευρώπη με 50% .  

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το AIDS αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αναπτυξιακές κρίσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας και ότι περί τα 40 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο νοσούν οι ηγέτες των χωρών του κόσμου δεσμεύτηκαν να κλιμακώσουν τις προσπάθειες πρόληψης, περίθαλψης και μέριμνας των ασθενών του HIV/AIDS, προκειμένου να προσεγγιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο στόχος της καθολικής πρόσβασης στην περίθαλψη για όλους όσους την έχουν ανάγκη.

Τα σημερινά προγράμματα της επιτροπής πρόληψης του AIDS στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν μεριμνούν σχεδόν καθόλου για τα άτομα με αναπηρία που κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν βιασμό και έχουν μικρότερες προοπτικές από πλευράς αστυνομικής προστασίας, δικτύων νομικής ασφάλειας ή υγειονομικής περίθαλψης κάτι που πρέπει να αλλάξει άρδην.

Ο τραγικός απολογισμός ανέρχεται σε τουλάχιστον 65 εκατ. φορείς του ιού, 25 εκατ. νεκρούς, 15 εκατ. ορφανά του AIDS, ενώ πολλά περισσότερα εκατομμύρια είναι ευάλωτοι στην πανδημία, εκ των οποίων περισσότεροι από 95% βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Παρά το γεγονός της μεγάλης αύξησης της παγκόσμιας χρηματοδότησης για το AIDS τα τελευταία χρόνια, οι διαθέσιμοι πόροι εξακολουθούν να αποτελούν μόλις το ένα τρίτο όσων θα απαιτηθούν για την αντιμετώπιση της κλιμακούμενης επιδημίας στα επόμενα χρόνια.

Το ήμισυ των νέων κρουσμάτων HIV είναι παιδιά και νέοι κάτω των 25, γεγονός που καθιστά την έλλειψη παιδιατρικής φαρμακευτικής μέριμνας που παρατηρείται σε πολλές χώρες. Έτσι, υπάρχει ανάγκη εφαρμογής συνολικών και επιστημονικά τεκμηριωμένων στρατηγικών πρόληψης, μέσω της προαγωγής υπεύθυνης σεξουαλικής συμπεριφοράς, τεκμηριωμένης και πρακτικής διαφώτισης σχετικά με το HIV/AIDS στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η διασφάλιση κατάλληλης ιατρικής βοήθειας και θεραπευτικής αγωγής, κοινωνική πρόνοια για παιδιά φορείς του HIV.

Τέλος, μέσω της παροχής φιλικών προς τους νέους υγειονομικών υπηρεσιών. Η έλλειψη πληροφόρησης, κατάρτισης και γνώσης αυξάνει τις πιθανότητες μόλυνσης των νέων ατόμων.

Το ήμισυ όλων των φορέων του HIV είναι γυναίκες, με το ποσοστό να ανέρχεται σχεδόν στο 60% στην Αφρική η ανισότητα των φύλων και η κάθε μορφής βία που ασκείται εναντίον γυναικών και κοριτσιών επιτείνει την τρωτότητα τους στο HIV/AIDS.

Η απεριόριστη πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εν μέσω πανδημιών όπως το HIV/AIDS αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο στην προσπάθεια να διασφαλιστεί βαθμιαία η πλήρης άσκηση του δικαιώματος όλων των ανθρώπων για το υψηλότερο δυνατό επίπεδο σωματικής και ψυχικής υγείας.

Τονίζοντας ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν αξιοποιούν τις ελαστικές δυνατότητες που προβλέπονται στην Συμφωνία TRIPS (δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου) του ΠΟΕ για να ξεπεράσουν τα εμπόδια που θέτουν οι διατάξεις για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και να μπορέσουν να αποκτήσουν τα φάρμακα που απαιτούνται για ασθένειες υψηλής προτεραιότητας όπως το HIV /AIDS.

Παροτρύνει την προαγωγή, σε διεθνές, περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο, της πρόσβασης στην διαφώτιση για το HIV/AIDS, στην πληροφόρηση, στην εθελοντική παροχή συμβουλών, στην διενέργεια ιατρικών ελέγχων και σε συναφείς υπηρεσίες, σε συνθήκες πλήρους εμπιστευτικότητας και με την ενημερωμένη συγκατάθεση του ενδιαφερομένου, στο πλαίσιο ενός κοινωνικού και νομικού περιβάλλοντος που λειτουργεί υποστηρικτικά και με ασφάλεια για την εθελούσια αποκάλυψη της προσωπικής κατάστασης όσον αφορά το HIV.

Οι εθνικές κυβερνήσεις, οι διεθνείς οργανισμοί και κοινότητες θα παρέχουν κατάλληλη φροντίδα και υποστήριξη στα 15 εκατομμύρια παιδιά, ορφανά του AIDS και στα εκατομμύρια άλλα ευάλωτα λόγω της επιδημίας παιδιά.

Ακόμα να υπάρξει γεωγραφική επέκταση και διαφοροποίηση όσον αφορά την εμβέλεια των κέντρων παροχής περίθαλψης, τα οποία επί του παρόντος είναι συγκεντρωμένα κυρίως στις αστικές περιοχές. Παροτρύνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση να δράσει σε διεθνές επίπεδο για την προώθηση του κοινού στόχου μείωσης της τιμής των φαρμάκων κατά του AIDS στις αναπτυσσόμενες χώρες και να αξιοποιήσει την παρέκκλιση στη συμφωνία TRIPS που επιτρέπει τη χορήγηση υποχρεωτικών αδειών για την παρασκευή γενόσημων φαρμάκων.

Έτσι, είναι σκόπιμο να υπογραμμίσουμε ότι το AIDS συνεχίζει να είναι παρών στις ζωές πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων και μολονότι υπάρχει πλέον μια καλύτερη θεώρηση της νόσου με ταυτόχρονη ενημέρωση, πρόληψη και ιατροφαρμακευτική φροντίδα, ωστόσο εκεί έξω άνθρωποι συνεχίζουν να φτάνουν στα νοσοκομεία όταν είναι ήδη αργά για επιμήκυνση της ζωής πεθαίνοντας έπειτα από μια πολύ σύντομη μάχη.

Αυτές οι περιοχές δεν είναι άλλες από τις αναπτυσσόμενες που ολοένα και περισσότερο η πλάστιγγα της ανισότητας γέρνει και παρασέρνει κάθε δικαίωμα για επιβίωση, γι’ αυτό λοιπόν είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι ακόμα και τώρα όσα για εμάς είναι κατά κάποιον τρόπο αυτονόητα και δεδομένα, για άλλους δεν είναι και εκεί όποια θετική εξέλιξη συμβαίνει σημειώνεται με πολύ αργούς ρυθμούς στερώντας εν τέλει την πανανθρώπινη αξία της ζωής.

Πηγές:

1. Γιατροί χωρίς σύνορα ( Medecins Sans Frontieres)  

2. «Παγκόσμια κρίση – Παγκόσμια δράση» https://www.europarl.europa.eu