Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Υποκειμενικό αίσθημα που μπορεί επίσης να περιγραφεί από τον ασθενή ως βούισμα, σφύριγμα ή έντονος θόρυβος. Είναι εκδήλωση διαταραγμένης λειτουργίας του νευροαισθητηριακού μηχανισμού της ακοής (κοχλίας και ακουστικό νεύρο), χωρίς όμως να αποκλείονται και φλεγμονώδεις παθήσεις του μέσου (μέση πυώδης ωτίτιδα, εκκριτική ωτίτιδα) ή του έξω (βύσμα) αυτιού.

Αντιμετώπιση με βελονισμό

Κατά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, οι εμβοές και η βαρηκοΐα αντιμετωπίζονται σαν μία ενιαία οντότητα που διακρίνονται παθογενετικά σε δύο τύπους διαταραχών: τη διαταραχή τύπου περίσσειας (πληθώρας) και τη διαταραχή τύπου ανεπάρκειας (κενού). Η πρώτη οφείλεται σε δυσλειτουργία του συστήματος Ήπαρ – Χοληδόχος Κύστη και η δεύτερη σε δυσλειτουργία των Νεφρών ή του Σπλήνα. Πριν την έναρξη της θεραπείας με Βελονισμό, πρέπει να προηγηθεί λεπτομερής κλινική και εργαστηριακή εξέταση από γιατρό ανάλογης ειδικότητας, προς αποκλεισμό ιάσιμων παθήσεων με την κλασσική ιατρική (οξεία μέση ωτίτιδα, βύσμα κ.λ.π). Αν και οι χρόνιες εμβοές και η βαρηκοΐα αποτελούν δυσίατες παθήσεις, τόσο για την κλασσική όσο και για την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, έχουν περιγραφεί στη βιβλιογραφία περιστατικά, με απρόβλεπτα ικανοποιητική ανταπόκριση στη βελονοθεραπεία. Επιλέγονται για Βελονισμό σημεία που βρίσκονται γύρω από το πτερύγιο του πάσχοντος αυτιού (ΤΘ17, ΤΘ21, ΧΚ2, ΛΕ9), που συνδυάζονται με απόμακρα σημεία των πασχόντων Μεσημβρινών. Γενική αρχή είναι να ξεκινά η θεραπεία με τον ελάχιστο αριθμό απόμακρων σημείων και να προστίθενται, ανάλογα με την ανταπόκριση, και άλλα. Συνήθως απαιτείται μεγάλος αριθμός συνεδριών βελονισμού (πάνω από 20), που επαναλαμβάνονται μία με δύο φορές την εβδομάδα και τα αποτελέσματα είναι ανάλογα της χρονιότητας της νόσου και των ανατομικών βλαβών που προϋπάρχουν. Είναι αυτονόητο ότι όταν υπάρχει πλήρης καταστροφή του νευροαισθητηριακού μηχανισμού ή του μηχανισμού αγωγιμότητας, δεν αναμένεται καμία ευνοϊκή επίδραση του Βελονισμού.

Διαβάστε επίσης

• Εξωτερική ωτίτιδα