Παγκόσμια ημέρα των προσφύγων η 20η Ιουνίου για πρώτη φορά στην ιστορία του ΟΗΕ, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινότητα σε ένα φαινόμενο που εξακολουθεί να στιγματίζει με τον πιο σκοτεινό τρόπο την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. 25 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βιώνουν τον ξεριζωμό και τη ξενιτιά, με μόνο εφόδιο την αξιοπρέπεια και την ελπίδα. Η χώρα μας που έχει βιώσει στο ιστορικό της υποσυνείδητο την προσφυγιά, αν και είναι ανοιχτή και κοινωνικά ευαίσθητη στο θέμα των προσφύγων φαίνεται ανέτοιμη στα προβλήματα που δημιουργεί η υποδοχή τους. Το Care επικοινώνησε με το Διευθυντή Αποστολών των Γιατρών Χωρίς Σύνορα της Ελλάδας, κ. Αντύπα Τζανέτο στην προσπάθεια να διερευνήσει την πραγματική εικόνα της προσφυγιάς, αλλά και να ανατρέψει μύθους και προκαταλήψεις για την κατάσταση υγείας των προσφύγων.

Οι πρόσφυγες δεν αποτελούν τους βασικούς φορείς σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων και AIDS, όπως πιστεύει πολύς κόσμος. Τα βασικά προβλήματα των προσφύγων σχετίζονται με τις κακουχίες, τις οποίες υφίστανται αλλά και το χαμηλό βιοτικό τους επίπεδο.

Ετσι λοιπόν οι νεοαφιχθέντες πρόσφυγες υποφέρουν κυρίως από ορθοπαιδικά προβλήματα, τα οποία προκύπτουν από το πολύωρο περπάτημα της μετάβασης στη χώρα προορισμού. Παράλληλα συχνά είναι και τα προβλήματα ακρωτηριασμών, σε ναρκοπέδια, που πλήττουν κυρίως τους πρόσφυγες που εισέρχονται στην Ελλάδα από τα βόρεια σύνορα της χώρας.

Επίσης οι πρόσφυγες παρουσιάζουν συχνά δερματολογικά προβλήματα, τα οποία οφείλονται στους ακατάλληλους χώρους διαμονής των προσφύγων (πλατείες, εγκαταλελειμμένα κτίρια).

Τα στοιχεία αυτά συλλέγονται από τα πολυιατρεία που λειτουργούν στην Ελλάδα από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, μια και η Πολιτεία δεν καλύπτει ιατρικά τους πρόσφυγες, παρά μόνο αυτούς που έχουν αναγνωριστεί επίσημα, κάτι το οποίο όμως γίνεται… μετά από πέντε χρόνια διαμονής στην Ελλάδα. Η έλλειψη κρατικής ιατρικής μέριμνας των μεταναστών και των προσφύγων, στην Ελλάδα, καθώς και η ανυπαρξία χώρων υποδοχής και προσωρινής φιλοξενίας, καθιστούν τη χώρα μας ένα διαμετακομιστικό κέντρο προσφύγων, ένα ενδιάμεσο σταθμό μετάβασης δηλαδή, από τη χώρα προέλευσης σε τρίτη χώρα με καλύτερη υποδομή για την υποδοχή και διαμονή τους.

Οι πρόσφυγες μάλιστα στην Ελλάδα παρουσιάζουν εποχικότητα εισαγωγής, με περιόδους έξαρσης, τους πρώτους μήνες της άνοιξης και του φθινοπώρου, όπου επικρατούν κλιματολογικές συνθήκες που ευνοούν τη μετακίνηση.

Επιπλέον υπάρχει και σημαντική εναλλαγή στην εθνικότητα των προσφύγων που εισέρχονται στην Ελλάδα. Το 1996-7 λοιπόν, υπήρξε μεγάλη είσοδος προσφύγων από το Αφγανιστάν και τη Σιέρα Λεόνε, το 1998 από το Ιράν και Ιράκ, ενώ τα τελευταία χρόνια οι πρόσφυγες προέρχονται από πολλές περιοχές του πλανήτη, όπου υπάρχουν αναταραχές, όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία.

Παράλληλα στην Ελλάδα εκκρεμούν πάρα πολλές αιτήσεις για άσυλο, λόγω της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού (μεταφραστές και διερμηνείς) στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της Ν. Υόρκης, για να δοθεί άσυλο πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό το αίτημα του πρόσφυγα, κάτι που δε γίνεται όταν υπάρχουν προβλήματα επικοινωνίας.

Διαβάστε επίσης

• 1η Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Εκατομμύρια άνθρωποι ακόμη προσδοκούν μια επανάσταση
• Τυφώνας Χαϊγιάν: Τι βλέπουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα
• Συρία – Άμαχοι στο έλεος έντονων βομβαρδισμών
• Ένα εκατομμύριο παιδιά πρόσφυγες στη Συρία, ενώ η εισβολή αναμένεται…
• Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναγκάζονται να κλείσουν όλα τα προγράμματά τους στη Σομαλία