Γενικά

Στην εγκυμοσύνη, η συχνότητα της ιογενούς λοίμωξης από τον έρπητα είναι κατά προσέγγιση 1-2%. Η ένδειξη για την συχνότητα αυτή προέρχεται έμμεσα από τη συστηματική μελέτη των κολπικών επιχρισμάτων κατά Παπανικολάου, όπου γίνεται η διαπίστωση της ύπαρξης των χαρακτηριστικών πολυπύρηνων μεγάλων κυττάρων, τα οποία διαπιστώνονται και σε άλλες αιτίες λοιμώξεων.

Κλινική εικόνα

Η κλινική εκδήλωση της λοίμωξης από τον έρπητα χαρακτηρίζεται από τοπικό αίσθημα αιμωδίας, θερμότητας και κνησμού στην περιοχή των βλαβών όπως και δυσουρία. Συχνότερα ο έρπητας προσβάλλει την περιοχή των χειλέων και του γεννητικού συστήματος. Ο ιός ανευρίσκεται στις εκκρίσεις των βλαβών και εξαφανίζεται μετά την επιθηλιοποίησή τους.

Διάγνωση

Οι τρόποι διάγνωσης του απλού έρπητα είναι η κυτταρολογική εξέταση των κολπικών και των τραχηλικών επιχρισμάτων, η ανίχνευση των ειδικών αντισωμάτων με ανοσοφθορισμό, οι ορολογικές εξετάσεις και κυρίως η ιστοκαλλιέργεια του ιού στις εκκρίσεις των βλαβών.

Συγγενής λοίμωξη

Ο απλός έρπητας ενοχοποιείται για ένα αυξημένο ποσοστό αποβολών του πρώτου τριμήνου και για την συγγενή προσβολή του εμβρύου, η οποία είναι πάρα πολύ σπάνια ώστε ο κίνδυνος να είναι μόνο θεωρητικός. Συνεπώς, ο πραγματικός κίνδυνος από τον ιό του έρπητα, είναι η προσβολή του εμβρύου με ανιούσα επιμόλυνση, καθώς και κατά την διέλευσή του από τον πυελογεννητικό σωλήνα, ο οποίος έχει προσβληθεί από τον ιό. Στα νεογνά, η κλινική εκδήλωση της νόσου μπορεί να παρουσιαστεί 2-10 μέρες μετά από την έκθεσή τους. Στις περιπτώσεις αυτές, η νεογνική λοίμωξη είναι σοβαρή και χαρακτηρίζεται από τη συστηματική διασπορά του ιού στον οργανισμό του εμβρύου και κυρίως λόγο της προσβολής του κεντρικού νευρικού συστήματος. Σε ποσοστό 50% υπολογίζεται η νεογνική θνησιμότητα από την λοίμωξη ενώ ένα μεγάλο ποσοστό νεογνών παρουσιάζουν διάφορες νευρολογικές εκδηλώσεις ακόμα και τύφλωση. Οι επιπτώσεις από την προσβολή του εμβρύου εξαρτώνται από την εντόπιση της λοίμωξης, που μπορεί να είναι το δέρμα, οι οφθαλμοί, το στόμα, το κεντρικό νευρικό σύστημα ή η γενικευμένη προσβολή.

Θεραπεία

Η θεραπεία της νόσου είναι συμπτωματική και έχει σκοπό την ανακούφιση από τα συμπτώματα, καθώς και την γρήγορη επούλωση των τοπικών αλλοιώσεων.

Πρόληψη

Η κύρια προσπάθεια είναι ο περιορισμός του αριθμού των προσβαλόμενων εμβρύων και νεογνών, η οποία βασίζεται στη σωστή διευθέτηση της κύησης και του τοκετού. Σε περίπτωση υποψίας για ύπαρξη απλού έρπητα των γεννητικών οργάνων, επιβάλλεται η αναζήτηση του ιού με ιστοκαλλιέργεια. Επομένως, όταν βεβαιώνεται η ύπαρξη του ιού, επιβάλλεται μετά την 36η εβδομάδα η επανάληψη της ιστοκαλλιέργειας κάθε 7 ημέρες. Οταν η ιστοκαλλιέργεια γίνει αρνητική για τον ιό αλλά υπάρχουν συμπτώματα της νόσου, τότε το αποτέλεσμα της ιστοκαλλιέργειας αγνοείται και θεωρείται ότι η ίωση βρίσκεται σε εξέλιξη. Επομένως, η εκτέλεση της καισαρικής τομής επιβάλλεται σε κάθε περίπτωση που βεβαιώνεται η παρουσία του ιού. Στην περίπτωση που οι υμένες είναι ερρηγμένοι, η διεκπεραίωση της καισαρικής τομής πρέπει να γίνεται μέσα στις τέσσερις πρώτες ώρες από τη ρήξη τους. Ακομή, όταν ο απλός έρπητας εντοπίζεται στην περιπρωκτική χώρα, στους γλουτούς ή στους μηρούς, μπορεί να επιτραπεί η εκτέλεση κολπικού τοκετού, με την προϋπόθεση της επιμελημένης απομόνωση της περιοχής.

Ο θηλασμός επιτρέπεται μόνο όταν ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προφύλαξη του νεογέννητου, το οποίο θα πρέπει να απομονωθεί από τα άλλα νεογέννητα για την παρεμπόδιση της επιμόλυνσής τους. Συνεπώς, όταν τηρηθούν όλες οι πιο πάνω προϋποθέσεις, το ποσοστό της προσβολής του εμβρύου περιορίζεται σε 7% από 55%, που παρατηρείται όταν δεν λαμβάνονται προληπτικά μέτρα.

Διαβάστε επίσης

• Έρπητας και safe sex
• Έρπης γεννητικών οργάνων. Πόσο συχνός είναι;
• Ερπης γεννητικών οργάνων
• Ερπητική ουλοστοματίτιδα