Γενικά

Κατά τη διάρκεια του τοκετού και για τη φυσιολογική λειτουργία του μυομητρίου απαιτείται να υπάρχει α.υψηλός βασικός τόνος του μυομητρίου β. Μεγαλύτερη ένταση των συστολών στον πυθμένα της μήτρας γ.ρυθμικότητα και συχνότητα των συστολών, η οποία προοδευτικά θα φθάσει έως και 1 κάθε 2-3 το λεπτό και δ. Διάρκεια του δραστικού μέρους της συστολής έως 60 δευτερόλεπτα. Ένας από τους τρεις τύπους δυσλειτουργίας του μυομητρίου είναι η υποτονική αδράνεια. Παράταση της κύησης ή πρωτοπαθή υποτονική αδράνεια παρατηρείται όταν δεν υπάρχει έναρξη της διαδικασίας του τοκετού, παρά το γεγονός ότι η εγκυμοσύνη έχει χρονικά ξεπεράσει τη 42η εβδομάδα ή την 294η ημέρα από την πρώτη ημέρα της τελευταίας εμμήνου ρύσης. Η περίπτωση αυτή αποτελεί κύηση υψηλού μαιευτικού κινδύνου.

Αίτια

Η παρατεινόμενη κύηση εμφανίζεται κατά κανόνα στις πρωτοτόκες και φαίνεται να έχει θετική συσχέτιση με τις εγκυμοσύνες με άρρενα έμβρυα. Η πιθανότητα να εμφανισθεί και πάλι στο ίδιο άτομο ανέρχεται σε ποσοστό 50%. Τα ακριβή της αίτια είναι άγνωστα, ωστόσο πιθανά αίτια θεωρούνται η διαταραχή της σχέσης οιστρογόνων-προγεστερόνης, η επινεφριδιακή ανεπάρκεια του εμβρύου, όμως στο 70% των περιπτώσεων υποτιθέμενης παράτασης της κύησης δεν έχει γίνει ορθός υπολογισμός της διάρκειας της κύησης, λόγω καθυστερημένης ωοθυλακιορρηξίας της γυναίκας, με αποτέλεσμα ακόμη και με γνωστή την ημερομηνία τελευταίας εμμύνου ρύσεως, η ακριβής ημέρα ωοθυλακιορρηξίας να μην είναι γνωστή.

Διάγνωση

Για την ορθή διάγνωσή της είναι αναγκαίος ο ακριβής και σχολαστικός προσδιορισμός της πιθανής ημερομηνίας τοκετού, ο οποίος γίνεται με τον συνυπολογισμό πλήθους παραμέτρων, όπως η διαπίστωση και καταγραφή των πρώτων σκιρτημάτων του εμβρύου, η πρώτη διαπίστωση των καρδιακών ρυθμών, η καταγραφή του ρυθμού αύξησης του μεγέθους της μήτρας, και με πολλές άλλες παρακλινικές και εργαστηριακές μεθόδους, όπως έλεγχος υπερηχογραφικά των διαστάσεων του εμβρυικού σάκου και οργάνων του εμβρύου, προσδιορισμός της κρεατινίνης και των πρωτεινών, κυτταρολογική μελέτη των κολπικών επιχρυσμάτων κ.λ.π.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της παρατεινόμενης κύησης γίνεται θεραπευτικά με την λεγόμενη πρόκληση τοκετού, που συντελείται με χορήγηση ωκυτοκίνης ενδοφλεβίως και με τεχνητή ρήξη των υμένων. Η χορήγηση της ωκυτοκίνης γίνεται με τη χρήση ειδικής αντλίας, που επιτρέπει τον ακριβή καθορισμό της συγκέντρωσης ωκυτοκίνης στο αίμα, γεγονός αναγκαίο για την αποτροπή πρόκλησης υπερτονίας της μήτρας ή δυσφορίας του εμβρύου. Για το λόγο αυτό και μετά τη χορήγηση ωκυτοκίνης απαιτείται συστηματική παρακολούθηση της εγκύου. Με την τεχνητή ρήξη των υμένων παρέχεται ένα επιπλέον ερέθισμα για την έναρξη της διαδικασίας του τοκετού. Σημειωτέον ότι τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται με τοπική εφαρμογή φάρμακα, οι προσταγλανδίνες, που βοηθούν στην προετοιμασία και ωρίμανση του τραχήλου, με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Περιγεννητικοί κίνδυνοι

Οι περιγεννητικοί κίνδυνοι από την παράταση της κύησης προσδιορίζονται στο 20% των περιπτώσεων και συνίστανται στην παρουσία δυσώριμων εμβρύων, των οποίων τα χαρακτηριστικά είναι ελάττωση του υποδόριου λίπους, αφυδάτωση, μακρά νύχια, λεπτά άκρα, απουσία σμήγματος και χνουδιού στο δέρμα, σκληρότητα των οστών του θόλου του κρανίου, αυξημένο μήκος σε σχέση με το βάρος του εμβρύου. Είναι ανάγκη να τονιστεί η σημασία της έγκαιρης αναγνώρισης περιπτώσεων προβληματικών και δυσώριμων εμβρύων για τη μείωση της περιγεννητικής νοσηρότητας και θνησιμότητας, η οποία κατά ποσοστό 50% συμβαίνει ενδομητρίως. Για το λόγο αυτό απαιτείται εντατική παρακολούθηση των περιπτώσεων παρατεινόμενης κύησης, που γίνεται με τη διενέργεια πλήθους βιοχημικών και βιοφυσικών μεθόδων, με τις οποίες ελέγχεται η λειτουργία της εμβρυοπλακουντιακής μονάδας, γιατί οι περιγεννητικές επιπλοκές των νεογέννητων, όπως η πνευμονία από εισρόφηση αμνιακού υγρού, η υπογλυκαιμία, η υποθερμία και η υποξία του κεντρικού νευρικού συστήματος, αποδίδονται σε αλλοιώσεις του πλακούντα, όπως λέπτυνση του πάχους του, έμφρακτα, ασβεστοποίηση, εκφυλιστικές αλλοιώσεις των αγγείων κ.λπ.

Σε κάθε περίπτωση η καλύτερη περίοδος για πρόκληση τοκετού είναι η 43η εβδομάδα, εκτός εάν διαπιστωθεί δεισλειτουργία της εμβρυοπλακουντιακής μονάδας, οπότε επιβάλλεται η άμεση πρόκληση τοκετού. Το χαρακτηριστικό αυτού του τοκετού είναι η βραδύτητά του. Η υποστήριξη του νεογνού είναι αναγκαία για τον περιορισμό των περιγεννητικών συμβάντων.

Διαβάστε επίσης

• Τερηδόνα και ουλίτιδα της κύησης
• Σακχαρώδης διαβήτης κύησης: η σωστή παρακολούθηση πρέπει να ξεκινά από νωρίς
• Πόσο αξιόπιστα είναι τα test εγκυμοσύνης
• Πρωινή ναυτία της κύησης: Yπάρχει θεραπεία;
• Η κύηση του πρώτου ανθρώπινου κλώνου κρύβει κινδύνους για τη μητέρα