Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Ως κύηση υψηλού κινδύνου εννοούνται εκείνες οι εγκυμοσύνες, στις οποίες είτε η μητέρα είτε το έμβρυο βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο από ότι στις εγκυμοσύνες, με φυσιολογική εξέλιξη, καθώς και στις κυήσεις εκείνες που έχουν περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσουν στη γέννηση ενός παιδιού, το οποίο θα εμφανίσει κάποιο πρόβλημα, που βρίσκεται σε άμεση σχέση με την κύηση ή τον τοκετό.

Παράγοντες κινδύνου

Οι πιο συχνοί και σοβαροί παράγονες, που η παρουσία τους μπορεί να χαρακτηρίσει μία κύηση ως κύηση υψηλού κινδύνου (ΚΥΚ) είναι

1. Εγκυες ηλικίας κάτω των 19 ετών ή άνω των 35 ετών
2. Εγκυες υπερπολυτόκες, δηλαδή με περισσότερους από 5 τοκετούς
3. Εγκυες με ιστορικό αυτόματων ή τεχνητών αποβολών, πρόωρων τοκετών, ενδομητρικών θανάτων εμβρύων, συγγενών ανωμαλιών των εμβρύων και νεογνικών θανάτων
4. Εγκυμοσύνες, που σχετίζονται με παθολογικές καταστάσεις, που προυπήρχαν ή πρωτοεμφανίζονται στην κύηση, όπως σακχαρώδη διαβήτη, αναιμία, καρδιοπάθεια, υπέρταση, ευαισθητοποίηση στον παράγοντα Rhesus, ασυμβατότητα ΑΒΟ μητέρας-εμβρύου, πυελονεφρίτιδα, σύφιλη, τοξοπλάσμωση, φλεγμονές του ουρογεννητικού συστήματος, ενδοκρινείς παθήσεις κλπ
5. Εγκυμοσύνες, που παρουσιάζουν επιπλοκές από χειρουργικές παθήσεις, όπως νεοπλασίες γεννητικών οργάνων, σκωληκοειδίτιδα, ειλεό, κλπ.
6. Προεκλαμψία
7. Εμπύρατα νοσήματα στην κύηση
8. Αιμορραγία κατά την κύηση, που μπορεί να οφείλεται σε προδρομικό πλακούντα ή πρόωρη αποκόλληση
9. Δίδυμη ή πολύδυμη κύηση
10. Πρώιμη ρήξη των υμένων
11.Κυήσεις με υπολειπόμενη ανάπτυξη εμβρύου
12. Εγκυες με ανωμαλίες της διάπλασης της μήτρας ή του κόλπου
13. Εγκυες με προηγούμενες καισαρικές τομές ή άλλες εγχειρήσεις στη μήτρα
14. Εγκυες με ανεπάρκεια του έσω τραχηλικού στομίου της μήτρας
15. Εγκυες με οικογενειακό ιστορικό γενετικών παθήσεων
16. Εγκυες με μακροχρόνια στείρωση
17. Εγκυες μετά από πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας
18. Εγκυες με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο
19. Εγκυες, που κατά τη διάρκεια της κύησης είχαν ανεπαρκή ιατρική παρακολούθηση, δηλαδή λιγότερους από 3 ιατρικούς ελέγχους
20. Παρατεταμένος προηγούμενος τοκετός, ή προηγούμενος τοκετός με μαιευτική επέμβαση

Οι παραπάνω καταστάσεις εμφανίζονται σε ένα ποσοστό της τάξεως του 14% στο σύνολο των εγκύων, αλλά ευθύνονται για το 50% της μητρικής και περιγεννητικής νοσηρότητας και θνησιμότητας και για το 60% των καισαρικών τομών, που γίνονται για πρώτη φορά σε μία έγκυο γυναίκα. Η δράση τους μπορεί να είναι άμεση, όπως συμβαίνει με τις αιμορραγίες ή έμμεση, στο δε έμβρυο συνήθως επεμβαίνουν άμεσα σε αυτό και τον πλακούντα επιφέροντας αυτόματη αποβολή, πρόωρο τοκετό, ενδομήτριο θάνατο, λιποβαρές ή υπέρβαρο έμβρυο, λοιμώξεις του εμβρύου, διαπλαστικές ανωμαλίες, σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας του νεογέννητου.

Διάγνωση

Στις περιπτώσεις ΚΥΚ απαιτείται η έγκαιρη διάγνωσή της, προκειμένου να ακολουθηθεί κατά το δυνατό συντομότερα η προβλεπόμενη θεραπευτική αγωγή, η οποία σε συνδυασμό με την κατάλληλη μαιευτική διευθέτηση της κατάστασης, μειώνουν σημαντικά τις ενδεχόμενες επιπλοκές. Για το σκοπό αυτό μάλιστα υπάρχουν σε ορισμένες περιοχές και τα λεγόμενα Κέντρα Εντατικής Παρακολούθησης των ΚΥΚ (ΚΕΠΚΥΚ), τα οποία διαθέτουν το κατάλληλο ιατρικό, νοσηλευτικό και τεχνολογικό εξοπλισμό για τον διενέργεια των απαιτουμένων εξετάσεων με σκοπό τον περιορισμό της περιγεννητικής και μητρικής νοσηρότητας και θνησιμότητας.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι, που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση και χαρακτηρισμό μίας κυήσεως ως ΚΥΚ. Αυτές είναι

1. Οι βιοχημικές εξετάσεις για τον προσδιορισμό ορισμένων ουσιών, όπως της οιστριόλης, της οιστρετρόλης, του πλακουντιακού γαλακτογόνου, των πρωτεινικών ορμόνών και για τον προσδιορισμό ορισμένων παραμέτρων στο αμνιακό υγρό. Η σημασία αυτών των εξετάσεων είναι πλέον δευτερεύουσα λόγω της ανάπτυξης διαφόρων βιοφυσικών μεθόδων, που έχουν περισσότερα και ασφαλέστερα αποτελέσματα.
2. Οι βιοφυσικές μέθοδοι παρακολούθησης της εμβρυοπλακουντιακής μονάδας. Με τις μεθόδους αυτές αποσκοπείται η παρακολούθηση και εκτίμηση της λειτουργίας και της κατάστασης του εμβρύου. Αυτή η παρακολούθηση γίνεται
α. με την καρδιοτοκογραφική δοκιμασία, δηλαδή την καταγραφή του βασικού εμβρυικού καρδιακού ρυθμού σε συνδυασμό με τη δραστηριότητα του μυομητρίου, είτε σε κατάσταση ηρεμίας είτε μετά από διέγερση του μυομητρίου
β. Με τη μελέτη των εμβρυικών σκιρτημάτων και κινήσεων. Οι κινήσεις του εμβρύου φαίνεται να αυξάνονται από τον ήχο, το φως, τον μηχανικό ερεθισμό, ακόμα και από τους υπερήχους. Για το λόγο αυτό έχουν επινοηθεί ορισμένοι μέθοδοι, όπως η υπερηχογραφική και η ηλεκτρομαγνητική, οι οποίες χρησιμεύουν για την καταγραφή των κινήσεων αυτών, καθώς η καταγραφή των εμβυικών κινήσεων θεωρείται ότι παρουσιάζει σημαντική στατιστική συχέτιση με την περιγεννητική έκβαση
γ. Με τη μέθοδο Doppler, η οποία αποτελεί μία πολύ σημαντική μέθοδο αξιολόγησης, καθώς μετρά τις αντιστάσεις στην κυκλοφορία του εμβρύου ή της μητέρας, σε διάφορες αρτηρίες
δ. Με τη μέθοδο της υπερηχογραφίας, της οποίας η συνδρομή είναι πλέον καθολικά αποδεκτή
ε. Σημαντικό παράγοντα αποτελεί και το βιοφυσικό προφίλ, του εμβρύου, καθώς πλέον με την εφαρμογή της υπερηχογραφίας υπάρχει η δυνατότητα αξιολόγησης των λειτουργιών του εμβρύου, που αφορούν στις αναπνευστικές κινήσεις του, στο μυικό τόνο, στις κινήσεις του σώματος και των άκρων στην αξιολόγηση του αμνιακού υγρού.

Σε κάθε περίπτωση για την καλύτερη διευθέτηση των περιπτώσεων ΚΥΚ είναι σκόπιμο να λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα και οι μετρήσεις όσο το δυνατό περισσοτέρων παραμέτρων και μεθόδων.

Διαβάστε επίσης

• Τερηδόνα και ουλίτιδα της κύησης
• Σακχαρώδης διαβήτης κύησης: η σωστή παρακολούθηση πρέπει να ξεκινά από νωρίς
• Πόσο αξιόπιστα είναι τα test εγκυμοσύνης
• Πρωινή ναυτία της κύησης: Yπάρχει θεραπεία;
• Η κύηση του πρώτου ανθρώπινου κλώνου κρύβει κινδύνους για τη μητέρα