Γενικά

Η σοβαρότητα των κακώσεων της σπονδυλικής στήλης εξαρτάται βασικά από τον τραυματισμό ή όχι του νωτιαίου μυελού είτε αμέσως κατά την στιγμή του τραυματισμού είτε αργότερα συνεπεία παρεκτόπισης των σπονδυλικών σωμάτων.

Συμπιεστικά- εκρηκτικά

Προέρχονται από κάμψη ή από κατακόρυφη άσκηση βίας. Η κλινική εικόνα συνίσταται σε πόνο, περιορισμό της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης όταν αφορά στην οσφυϊκή μοίρα, μυϊκό σπασμό και ευαισθησία με την πίεση επί των ακανθωδών αποφύσεων στην περιοχή του κατάγματος. Συνήθως αυτά τα κατάγματα δεν συνοδεύονται από νευρολογικές διαταραχές.

Η θεραπεία συνίσταται σε κατάκλιση για 2 έως 3 εβδομάδες σε κρεβάτι που να μη βουλιάζει και έναρξη ασκήσεων για τους ραχιαίους μύες μόλις υποχωρήσει ο πόνος. Σε μερικές περιπτώσεις συμπιεστικών καταγμάτων όταν η συμπίεση υπερβαίνει το μισό του ύψους του σπονδυλικού σώματος, προτιμάται η χειρουργική θεραπεία (σπονδυλοδεσία) γιατί η παραμόρφωση είναι μεγάλη και υπάρχει ο κίνδυνος αυξήσεως της με την πάροδο των ετών.

Κατάγματα – εξαρθρήματα

Πρόκειται για πολύ ασταθείς κακώσεις που οφείλονται στην άσκηση ισχυρής βίας και συνοδεύονται τις περισσότερες φορές από νευρολογικές διαταραχές που είναι δυνατό να φτάνουν μέχρι πλήρους παραπληγίας.

Η μεταχείριση των ασθενών με κάταγμα της σπονδυλικής στήλης πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή διότι σε περίπτωση που υπάρχει ασταθές κάταγμα, η μεταφορά του τραυματία από δύο άτομα που τον κρατούν από τα πόδια και από τα χέρια μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές. Γι’ αυτό βασική αρχή είναι να αποφεύγεται οπωσδήποτε η κάμψη ή η υπερέκταση της σπονδυλικής στήλης κατά την μεταφορά.

Ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει μια από τις παρακάτω 3 εικόνες:

1. Κάταγμα – εξάρθρημα χωρίς νευρολογικές διαταραχές
2. Κάταγμα – εξάρθρημα με ατελή παραπληγία
3. Κάταγμα – εξάρθρημα με πλήρη παραπληγία

Η τρίτη κατηγορία είναι βαρύτερη από πλευράς προγνώσεως και συνήθως όταν δεν παρατηρηθεί βελτίωση τα δύο πρώτα 24ωρα η παραπληγία θεωρείται μόνιμη.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών είναι πολύ δύσκολη. Εφόσον δεν έχουμε νευρολογικές διαταραχές ή έχουμε μερική παραπληγία η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Η εκλογή μεταξύ των δύο αυτών μεθόδων αποτελεί θέμα προσωπικής εκτίμησης του ορθοπαιδικού και εξαρτάται από το επίπεδο εκπαίδευσης και την επάρκεια του νοσοκομείου καθώς επίσης και από την πείρα που ο ίδιος διαθέτει σε εγχειρήσεις αυτού του είδους. Στις περιπτώσεις πλήρους παραπληγίας η χειρουργική θεραπεία δεν προσφέρει τίποτα από πλευράς βελτίωσης της νευρολογικής συνδρομής, προσφέρει όμως σημαντική βοήθεια από πλευράς ταχύτερης κινητοποίησης του ασθενούς και προφυλάξεως από μελλοντικές παραμορφώσεις και υποκειμενικές ενοχλήσεις.

Διαβάστε επίσης

• ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΙΕΡΟΥ ΟΣΤΟΥ ΚΑΙ ΚΟΚΚΥΓΟΣ
• ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΗΣ Σ.Σ.
• ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΔΙΑΦΥΣΕΩΣ ΚΝΗΜΗΣ
• ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΑΚΡΟΥ ΤΟΥ ΜΗΡΙΑΙΟΥ
• ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΥΣΗΣ ΤΟΥ ΜΗΡΙΑΙΟΥ