Παρατηρώντας τα παιδιά να παίζουν με σοβαρότητα και μεθοδικότητα, τότε μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε ότι το παιχνίδι για αυτά, δεν είναι ώρα ξεκούρασης και χαλάρωσης όπως εμείς οι ενήλικοι πιστεύουμε.

Στην ουσία τα παιδιά αγαπούν το παιχνίδι όχι γιατί είναι εύκολο, αλλά γιατί είναι δύσκολο.

Η προσπάθεια που κάνουν ώστε κάθε φορά να πηγαίνουν και καλύτερα με τις βαθμίδες δυσκολίας που υπάρχουν (όπως στο λάστιχο ή στο κρυφτό και στο κυνηγητό), οι κανόνες που θέτουν κατά τη διάρκεια του, κάνουν το παιχνίδι πράγματι κάτι το δύσκολο.

Τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουν να πειθαρχούν στους κανόνες, να συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους, να χαίρονται με τη νίκη της ομάδας τους και να λυπούνται όταν αυτή ηττηθεί. Μαθαίνουν να λειτουργούν μόνα και ανεξάρτητα αφού στα ομαδικά παιχνίδια των παιδιών οι ενήλικες δεν είναι και ιδιαίτερα δημοφιλείς.

Από την άλλη πλευρά όταν ενήλικος παίζει με ένα παιδί, έχει την τάση να κατευθύνει και να ελέγχει το παιχνίδι. Αυτό δυσαρεστεί ιδιαίτερα τα παιδιά όπου δείχνουν ότι τελικά βαριούνται ή στεναχωριούνται όταν παίζει μαζί τους κάποιος μεγάλος.

Αντίθετα τα παιδιά είναι πρόθυμα να μοιραστούν την οποιαδήποτε δραστηριότητα τους με έναν ενήλικο ο οποίος δείχνει πρόθυμος να σεβαστεί τον προσωπικό τρόπο και ρυθμό του παιδιού πάνω στο παιχνίδι.

Με αυτόν τον τρόπο το κέρδος είναι διπλό: και το παιδί διασκεδάζει αλλά και εμείς ελευθερώνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας: το παιδί μέσα μας.

Διαβάστε επίσης

• Τι είναι η σκολίωση; Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
• Παιδιά με γερά δόντια!
• Ποιοι είναι οι τύποι σκολίωσης και ποια η θεραπεία τους
• Κρεατάκια και παιδί: Τι χρειάζεται να γνωρίζουν οι γονείς
• Όταν το μωρό μας αρρωσταίνει…