Τα περισσότερα άτομα που αποφασίζουν να ασχοληθούν με κάποια αθλητική δραστηριότητα, τις πρώτες μέρες της προσπάθειας, έρχονται αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη αίσθηση πόνου, η οποία αφορά είτε όλο τους το κορμί είτε κάποιες συγκεκριμένες μυϊκές ομάδες. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο ονομάζεται ‘σύνδρομο της καθυστερημένης εμφάνισης του μυϊκού πόνου’ και είναι το γνωστό σε όλους ‘πιάσιμο’ δεν είναι ανησυχητικό, παρ’ όλο που είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό για τον ασκούμενο. Ο ετεροχρονισμένος μυϊκός πόνος διαφέρει από το κάψιμο που νιώθει ο ασκούμενος κατά την διάρκεια της άσκησης, αλλά και από πόνο που σχετίζεται με κάποιο τραυματισμό. Ο μυϊκός κάματος, τη στιγμή της προσπάθειας, προέρχεται από την αδυναμία των συσταλτικών και μεταβολικών διαδικασιών των μυϊκών ινών να συνεχίσουν την ίδια παροχή έργου.

Παλαιότερα εθεωρείτο πως ο πόνος αυτός οφειλόταν στην παραμονή του γαλακτικού οξέος στους μυς για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από μια έντονη αθλητική προσπάθεια ή μετά από κάποια φυσική δραστηριότητα. Σήμερα όμως οι επιστήμονες πιστεύουν, ότι το σύνδρομο αυτό οφείλεται σε μικροσχισίματα των μυϊκών ινών του μυ κατά την διάρκεια ενός έντονου προγράμματος και κυρίως εμφανίζεται μετά από προπονήσεις με αντιστάσεις.

Το μυϊκό πιάσιμο δεν αφορά μόνο τους αρχάριους, που κάνουν τα πρώτα τους ενθουσιώδη βήματα στο χώρο του fitness, αλλά και τους επαγγελματίες αθλητές, οι οποίοι βιώνουν την ίδια αίσθηση μετά από μια αλλαγή του προπονητικού τους προγράμματος. Μια διαφοροποιημένη άσκηση μπορεί να ξυπνήσει κάποιον μυ, που μέχρι πρότινος ‘κοιμόταν’, με αποτέλεσμα ο ασκούμενος να νιώσει πόνο στο συγκεκριμένο σημείο, ώρες μετά τη εκτέλεση της.

Στις μέρες που ακολουθούν μετά την προσπάθεια ο πόνος σταδιακά ελαττώνεται, αφού οι μυϊκές ίνες επανασυντίθονται, αρκεί βέβαια να τους παρέχονται η απαραίτητη ξεκούραση και τα κατάλληλα θρεπτικά συστατικά. Η αναγέννηση του μυ συμβάλει στην ενδυνάμωση του. Ετσι το πιάσιμο, παρόλο που είναι ενοχλητικό είναι ταυτόχρονα απαραίτητο στη διαδικασία της μυϊκής ανάπτυξης.

Είναι πολύ σημαντικό για τον ασκούμενο να μάθει να ξεχωρίζει τον ‘καλό’ από τον ‘κακό’ πόνο. Η υπερπροσπάθεια και η επιλογή λανθασμένης επιβάρυνσης μπορεί να τον οδηγήσουν σε κάποιο τραυματισμό. Για την αποφυγή μιας τέτοιας κατάστασης είναι απαραίτητος ο προσεκτικός σχεδιασμός του προπονητικού προγράμματος ενός αρχαρίου και η προοδευτική αύξηση της επιβάρυνσης.

Το σύνδρομο του καθυστερημένου πόνου εμφανίζεται κυρίως σε αγύμναστα άτομα, τα οποία δεν είναι έτοιμα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός συγκεκριμένου προγράμματος. Με το πέρασμα όμως του χρόνου το σώμα τους προσαρμόζεται στα νέα αυτά ερεθίσματα και ο πόνος απομακρύνεται.

Παρ’όλα αυτά, αν ο πόνος που νιώθει ο ασκούμενος την επόμενη μέρα είναι πολύ έντονος και τον εμποδίζει να ανταποκριθεί στις καθημερινές του δραστηριότητες, τότε είναι προτιμότερο να ζητήσει την συμβουλή του γιατρού σας, ώστε να αποκλείσει την πιθανότητα κάποιου τραυματισμού.

Διαβάστε επίσης

• Ανοίγματα χαλάρωσης και δύναμης
• Αλλεργίες: Το τίμημα της Ανοιξης