Υψίστης σημασία ευγονικό μέτρο αποτελεί ο προγεννητικός έλεγχος της εγκύου. Η μείωση π.χ. των παιδιών με σύνδρομο Down (πνευματική καθυστέρηση με χαρακτηριστικό μογγολοειδές προσωπείο) στο ήμισυ γέννησης παιδιών με Μεσογειακή αναιμία, τα τελευταία χρόνια έχει επιτευχθεί χάρη στην προγεννητική διάγνωση και διακοπή της κύησης όταν αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξάλειψη των νόσων αν η ενημέρωση ήταν πλήρης και κυρίως συστηματική.

Υπάρχουν επίσης και επίκτητες καταστάσεις της εγκύου που δρουν βλαπτικά στο έμβρυο και μπορούν να αποφευχθούν :

α) Έκθεση σε ακτινοβολία : π.χ. μία απλή ακτινογραφία σε εγκυμονούσα που βρίσκεται σε ηλικία κύησης μέχρι 17 ημερών μπορείνα βλάψει το έμβρυο και να διακοπή η κύηση. Ακτινογράφηση όμως της κοιλίας μεταξύ 3ης και 11ης εβδομάδος κύησης πιθανόν να προκαλέσει μορφολογικές ανωμαλίες στη διάπλαση,στο σκελετό,στους οφθαλμούς (καταρράκτη),στα γεννητικά όργανα και αλλού.

β) Λήψη φαρμάκων : Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ορισμένα φάρμακα, μπορεί να προκαλέσουν ποικίλες διαταραχές στο έμβρυο. Οι σοβαρότερες συμβαίνουν όταν το φάρμακο που βλάπτει, ληφθεί κατά το 1ο τρίμηνο της κύησης, όταν δηλαδή γίνεται η οργανογένεση του εμβρύου, προκαλώντας συγγενείς ανωμαλίες (δυσμορφίες,τερατογενέσεις).

γ) Λοιμώξεις της εγκύου : Οι λοιμώξεις της εγκύου μπορούν να προκαλέσουν στην ίδια, ελαφρά νόσηση (όπως ερυθρά, ηπατίτιδα, τοξοπλάσμωση, νόσο από κυτταρομεγαλοϊό) αλλά και σοβαρότατη νόσηση στο έμβρυο, με αποτέλεσμα την αποβολή του, τη γέννηση νεκρού εμβρύου η τη γέννησή του με χαμηλό βάρος, ποικίλες ανωμαλίες στο σκελετό, στη κινητικότητα, στη πνευματική του ανάπτυξη και άλλα.

Τα ευγονικά μέτρα που μπορούν να ληφθούν είναι απλά. Το βασικότερο όλων είναι η ενημέρωση του πληθυσμού για τις τρεις πιο πάνω κατηγορίες αιτιών που μπορούν και πρέπει να αποφευχθούν.