Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Αναφέρεται σε επαναλαμβανόμενα ήπια επεισόδια κωλικού των χοληφόρων, που οδηγεί προοδευτικά σε χρόνια φλεγμονή και σχηματισμό ουλής στη χοληδόχο κύστη (πάχυνση του τοιχώματος, φλεγμονώδης διήθηση, απώλεια ελαστικότητας και ίνωση). Οφείλεται σχεδόν πάντα σε χολολιθίαση.

Συμπτώματα

Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο κωλικός των χοληφόρων, που οφείλεται στην παροδική απόφραξη το κυστικού πόρου από χολόλιθο. Ο πόνος ξεκινά απότομα, υποχωρεί σταδιακά και κρατά από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες και είναι σταθερός (όχι διαλλείπων). Αλλες φορές συμβαίνει μετά από γεύμα, αλλά όχι απαραίτητα. Η συχνότητα των επεισοδίων ποικίλλει και μπορεί να είναι διαρκής ή να μεσολαβούν χρόνια από το ένα επεισόδιο στο άλλο. Ναυτία και έμετος μπορεί να συνοδεύουν τον πόνο.

Αλλα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρηθούν είναι δυσανεξία σε λιπαρά γεύματα, ερυγές (ρεψίματα), τυμπανισμός, δυσπεψία.

Στη φυσική εξέταση υπάρχει ευαισθησία στη δεξιά άνω κοιλία. Ο πόνος πολλές φορές μπορεί να εντοπιστεί και στο επιγάστριο ή την αριστερή κοιλία ή να χτυπά στη πλάτη.

Διάγνωση

Το υπερηχογράφημα είναι η πρώτη διαγνωστική εξέταση με ακρίβεια 95%. Αλλη εξέταση χρήσιμη για τη διάγνωση είναι χολοκυστογραφία. Αν και οι δύο εξετάσεις είναι αρνητικές αλλά τα συμπτώματα επιμένουν πρέπει να γίνεται ERCP (αναστροφή ενδοσκοπική χοληδοχο παγκρεατογραφία).

Διαφορική διάγνωση

Περιλαμβάνει το πεπτικό έλκος, τη διαφραγματοκήλη, την παγκρεατίτιδα (πιο συχνά) και σπανιότερα καρκίνο του τυφλού ή του ανιόντος κόλου ή καρδιοπνευμονικές νόσους.

Επιπλοκές

1. Οξεία χολοκυστίτιδα
2. Χοληδοχολιθίαση
3. Αδενοκαρκίνωμα χοληδόχου κύστεως

Οι επιπλοκές είναι σπάνιες και δεν αποτελεί ένδειξη η χολοκυστεκτομή για την πρόληψή τους.

Αντιμετώπιση

Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται πάντα όταν υπάρχουν συμπτώματα και γίνεται είτε με τη κλασσική μέθοδο (ανοικτή χολοκυστεκτομή), είτε με την λαπαροσκοπική μέθοδο, που πλεονεκτεί στο χρόνο και το κόστος νοσηλείας, αλλά και στην επάνοδο του ασθενή στα καθήκοντά του.

Ως συντηρητική αντιμετώπιση παλαιότερα χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι, όπως λιθοθρυψία και διάλυση των λίθων, με ηχητικά κύματα και φάρμακα αντιστοίχως, χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα και με υψηλό ποσοστό υποτροπών.

Διαβάστε επίσης

• 50 χρόνια DNA: μύθος ή πραγματικότητα;
• Ο κύκλος ομιλιών «Κοινωνία και Υγεία» συνεχίζεται και αυτή τη χρονιά από το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών
• Οι συνέπειες του Τσέρνομπιλ δεκαέξι χρόνια μετά το ατύχημα
• Ο κίνδυνος στεφανιαίας νόσου σε ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
• Ο γάμος χαρίζει …χρόνια στη ζωή του άνδρα